به گزارش مشرق، محسن مهدیان فعال رسانه ای طی یادداشتی در کانال خود در پیام رسان سروش نوشت:
اداره کشور گرفتار مثلث نحس رهاسازی است و خیز هرگونه تغییری منوط به شکستن این سه گانه است. سه راس این مثلث نامبارک که اداره کشور را زمینگیر کرده، چنین شکل گرفته است:
یکم. رهاسازی سیاسی
معاون اول رئیس جمهور می گوید: «مشکل امروز راه حل سیاسی دارد نه اقتصادی. مسعود نیلی می نویسد راه‌حل‌های سیاستی از درون راه‌حل‌های سیاسی می‌گذرد. سیاست راه است و اقتصاد خودرو.»
اتاق فکرهای منفصل و متصل دولت بارها اعتراف داشتند که گره مشکلات امروز در سیاست است و لاغیر. ریشه این اوضاع نااستوار را در سیاست می‌دانند و نه اقتصاد. منظورشان از سیاست چیست، بماند.
یادداشت دیگری از محسن مهدیان را بخوانید:
یک پیوند شوم در گوجه فرنگی
10 ویژگی مدیریت هیاتی
دوم. رها سازی اقتصادی
بعد از اجرای ناقص طرح دلار 4200 تومانی، دولت به یک اجماع سیاستی برای رهاسازی اقتصادی رسید.
دولت به جهت ایدئولوژیک معتقد است که نباید در سازوکار خودبه خودی اقتصاد دست برد و افسانه کارآمدی بازارآزاد را حتی در شرایط جنگی نیز در حد معارف وحیانی پذیرفته است. از این جهت شاهدیم که بازار ارز رها شده است و هر روز آتش دلار زبانه می‌کشد و پول ملی ذلیل‌تر می شود.
لیبرال‌ترین دولت‌های غربی هم در شرایط جنگی، حضورشان در بازار چندین برابر و دولت ناظر به دولت تصدی‌گر و هادی تبدیل می‌شود. نمونه‌اش بحران وال‌استریت.
سوم. رهاسازی مدیریتی
ماهیت تکنوکرات‌ها را باید در بزنگاه‌های سخت و کوچه‌های بن‌بست سیاسی شناخت. این جریان در مواجهه با مشکلات و چالش‌ها، سراسر وجودشان را ترس می‌گیرد و شوک‌زده و بهت‌آلود منتظر شکست می‌شوند. این جریان چون بی‌اعتنا به سنت‌های قهری و قطعی الهی است و همه شناختش را از ساز وکار تکنیک و عقل خودبنیاد بشری می‌گیرد، در شرایط سخت گرفتار «کپ مدیریتی» می‌شود. به این کپ مدیریتی، خستگی و کهولت انباشته از قبل را هم اضافه کنید.
و اما سریش سیاسی در پیوند این سه راس مثلث؛
نکته بسیار مهم و کلیدی این است که پیوند دهنده این سه راس باهم، یک جریان رانتی تیول‌دارست. جریانی که پای رانتی‌اش در اقتصاد و دست لابی‌اش در سیاست است و همه همت و تلاشش معطوف به سوداگری در بازار است. نمونه‌اش تلاش بی‌امان اتاق بازرگانی برای حذف بازار ثانویه و اصرار برای ثبت دلار گران‌تر و احتمالا غارت مایحتاج مردم به اسم صادرات.
دولت محترم برای ادامه راه، هیچ چاره‌ای ندارد ضمن شکستن این مثلث نحس و اتخاذ گارد دولت جنگی، به جای سیاست‌ورزی یله به حکمرانی عالمانه و مقتدرانه برسد.