به گزارش مشرق، بعد از اینکه داستان حذف ماست و دوغ از اردوی تیم های ملی بسکتبال و سوار اتوبوس شدن ملی پوش در ژاپن مطرح شد، مسعود قاسمی مدیر تیم های ملی خیلی سریع واکنش نشان داد و با گفتن این جمله که بازیکنان گذشته را فراموش کرده اند و یادشان رفته در خوابگاه می ماندند و شام نمی خوردند کاری کرد که صدای اعتراض بازیکنان تیم ملی درآمد و حامد حدادی در مصاحبه ای به شدت به صحبت های قاسمی واکنش نشان داد و گفت مگر ما گدا هستیم که این حرف ها را می زنید!
در این رابطه بیشتر بخوانید:
جنجال برای ماست در تیم ملی بسکتبال!
گویی ملی پوشان دل پری داشتند و منتظر یک جرقه بودند تا تمام دلخوری های خود را به گونه ای مطرح کند. اعتراض دسته جمعی بازیکنان ملی پوش به صحبت های مسعود قاسمی در نوع خود جالب بود. آنها در صفحات شخصی خود با حمایت از حامد حدادی و صحبت هایی که مطرح کرد هر کدام به گونه ای اعتراض خود را نشان دادند. بهنام یخچالی نوشت:" دست شما درد نکند به ما غذا و جوای خواب میدین، واقا متاسفم"، ارسلان کاظمی نوشت: "بینوایان:میشه به ما لطفا غذا بدید و جای خواب! واقعا جای تاسف داره" ، سجاد مشایخی:" ممنونیم که واسمون غذا میگیرین و جای خواب مون رو اوی می کنید، سپاس فراوان"، میثم میرزایی:" واقعا مرسی از این همه لطف تون که در حق ما کردین"
در این رابطه بیشتر بخوانید:
حامد حدادی: مگر ما گدا هستیم؟
امیدواریم که مسئولان فدراسیون جواب قانع کننده ای برای این شرایطی که بوجود آوردند داشته باشند. در کشورهای متمدن دیده ایم وقتی چنین اتفاقی می افتد مقصر داستان یا عذرخواهی می کند و یا استعفا می دهد اما متاسفانه در ایران از این رفتارها خبری نیست و در نهایت می شنویم که می گویند همین است که هست، می خواهید بخواهید، نمی خواهید هم نخواهید!
اما با این شرایطی که به وجود آمده بدون شک رامین طباطبایی برای سروسامان دادن به تیم ملی کار دشواری در پیش دارد. فاصله ای که بین بازیکنان با کادرفنی و سرپرستی تیم افتاده چیزی نیست که بتوان از کنار آن راحت گذشت و باید فکری اساسی برای آن کرد. امیدواریم طباطبایی توان سرو سامان دادن به این اوضاع را داشته باشد که اگر نداشته باشد و تصمیم درستی نگیرد فاتحه تیم ملی خوانده است.
همه می دانیم که بازیکنان نیاز به آرامش دارند و برای موفقیت گاهی روحیه بازیکنان مهم تر از شرایط جسمانی آنهاست. همین چند روز پیش پتروشیمی بار دیگر این را ثابت کرد که تا چه اندازه روحیه مهم است و همبستگی چقدر می تواند در موفقیت نقش داشته باشد اما گویا در تیم ملی از اینها خبری نیست، بازیکنان با هم متحد هستند و این را در همین واکنشی که نسبت به حرف های مدیر تیم های ملی داشتند می توان فهمید اما آیا این همبستگی بین بازیکنان با کادر فنی و مدیریتی حکم فرماست؟