به گزارش مشرق، حتما می‌دانید که بازی برگشت فینال لیگ قهرمانان آسیا قرار است روز ۱۹ آبان به میزبانی پرسپولیس برگزار شود؛ مسابقه‌ای که قاعدتا باید در ورزشگاه آزادی باشد اما کنفدراسیون فوتبال آسیا برای برگزاری این مسابقه در استادیوم ملی ایرانیان چیزی حدود ۲۰۰ شرط وضع کرده بود که از یک ماه پیش تلاش برای تحقق آنها آغاز شده است. سرعت اصلاحات در استادیوم آزادی به‌ویژه از ابتدای آبان و با قطعی شدن صعود پرسپولیس به فینال افزایش پیدا کرده است؛ طوری که در حال حاضر کارگران به صورت سه‌شیفت در حال کار هستند تا ورزشگاه برای ۱۹ آبان آماده شود و فاجعه برگزاری بازی در زمین ثالث رخ ندهد. در همین راستا وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال هم سفت و سخت دنبال رفع معایب هستند و حتی دیروز مهدی تاج با حضور در ورزشگاه روند انجام اصلاحات را زیر نظر گرفت. به این ترتیب امید زیادی وجود دارد که آزادی به فینال برسد اما کل این پروژه یک ابهام بسیار جدی را پیش روی فوتبال ایران قرار داد؛ این که وقتی مهم‌ترین ورزشگاه ایران برای یک مبزبانی بین‌المللی این همه ایراد دارد، وضعیت سایر سازه‌های ورزشی در کشور چطور است؟ موضوع زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم فدراسیون فوتبال ایران به شدت درصدد کسب امتیاز میزبانی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۲۳ هم هست!
پیشنهاد عجیب به استقلال
استقلال قرار است روز دهم آبان در مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی میزبان سایپا باشد. قاعدتا این مسابقه باید در ورزشگاه آزادی برگزار شود اما گویا مسئولان فدراسیون فوتبال از باشگاه استقلال خواسته‌اند محل میزبانی را به ورزشگاه تختی تغییر بدهد تا در آن یک روز هم کار مرمت استادیوم ادامه بیابد. این مساله اما با مخالفت شدید باشگاه استقلال مواجه شده که به نظر کاملا هم حق با آنهاست. طبیعی است که هیچ تیمی زمین اصلی خود را به این راحتی از دست نمی‌دهد؛ آن هم در تورنمنت حذفی که به صورت تک‌بازی برگزار می‌شود و غفلت در آن می‌تواند یک جام را از کف تیم ببرد. آیا واقعا فوتبال ایران را با این شرایط می‌توان «حرفه‌ای» دانست؟ چگونه ممکن است ما بعد از این همه سال هنوز برای تامین نیاز مهم‌ترین باشگاه‌های کشور با مشکل زمین روبه‌رو باشیم؟
تختی و غائله میزبانی سایپا
این اما فقط ورزشگاه آزادی نیست که مشکل دارد. سایپا طی دو هفته اخیر در لیگ برتر میزبان استقلال و پرسپولیس بوده و هر دو بازی را روی زمین چمن به شدت ناهموار ورزشگاه تختی برگزار کرده است. همه می‌دانند که علی دایی از انجام مسابقه روی زمین صاف استقبال می‌کند اما خودش می‌گوید به خاطر اجاره‌بهای بالای ورزشگاه آزادی موافق نیست که میزبانی‌های این تیم از سرخابی‌ها به این استادیوم منتقل شود. هم هفته گذشته و هم دیروز کیفیت پایین چمن تختی حسابی توی ذوق می‌زد و معلوم نیست اگر در این زمین ساق پای مهره‌های کلیدی و قیمتی فوتبال ایران آسیب ببیند، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ مخصوصا که فاصله چندانی هم تا مسابقات جام ملتهای آسیا باقی نمانده و هر مصدومیتی می‌تواند غیر قابل جبران باشد. به طور کلی با شرایط عجیبی مواجه هستیم؛ تیم‌ها به خاطر زمین خراب می‌خواهند از تختی به آزادی پناه ببرند و به خاطر پروژه مرمت و البته فشاری که روی این ورزشگاه وجود دارد، از آزادی به تختی سوق داده می‌شوند!
کلکسیون اشکالات
فوتبال ایران در سال‌های اخیر صاحب چند ورزشگاه جدید شده که در نگاه اول بسیار هم شیک و دلگرم‌کننده به نظر می‌رسند اما هر کدام مشکلات خاص خودش را دارد. به عنوان مثال ورزشگاه نقش جهان اصفهان در طول چند ماه از سال با مشکل کیفیت بد چمن مواجه است، ورزشگاه پارس شیراز که امسال افتتاح شده با قطعی برق در خلال یکی از مسابقات لیگ دسته اول همه را شگفت‌زده کرد. ورزشگاه یادگار امام تبریز همچنان با مساله سختی دسترسی و ناهمواری راه مواجه است و ورزشگاه غدیر اهواز هم به خاطر موقعیت احداثش از نظر امنیتی مردود شده و بارها شاهد سنگ‌پرانی در این استادیوم بوده‌ایم. شاید تنها ورزشگاه شیک و استاندارد بین نوظهورها، استادیوم امام رضا(ع) باشد که آن هم علاوه بر ظرفیت کمش با برخی مشکلات سلیقه‌ای برای برگزاری مسابقات دست و پنجه نرم می‌کند. البته ورزشگاه اختصاصی فولاد به نام «فولاد آره‌نا» هنوز افتتاح نشده تا کم و کاستی‌های احتمالی‌اش محک بخورد؛ هر چند همین حالا شبهاتی در مورد مشکل پارکینگ در این ورزشگاه وجود دارد!
میزبانی جام ملت‌ها؛ چگونه؟
در این میان آن چه عجیب‌تر از هر چیز دیگری به نظر می‌رسد، درخواست فدراسیون فوتبال ایران برای میزبانی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۲۳ است. غیر از مسائلی مثل طولانی بودن بعد مسافت و مشکل ابدی عدم حضور زنان در ورزشگاه و البته برخی تفاوت‌ها از حیث مفاهیم گردشگری، به نظر می‌رسد همین مساله سازه‌ها دست و پا گیرترین اشکال برای اجرای چنین ایده‌ای باشد. البته که هدف‌گذاری و میل به پیشرفت خوب است اما وقتی اشکالات مهم‌ترین استادیوم کشور فقط به زور کنفدراسیون و درست در دقیقه نود برطرف می‌شود، چگونه می‌توان به چنان آینده‌ای خوش‌بین بود؟