به گزارش مشرق، «ادریس دبی» رئیس جمهوری چاد روز یکشنبه به سرزمین های اشغالی سفر کرد و با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در قدس اشغالی دیدار کرد. رسانه های خبری به نقل از مقام های ارشد رژیم صهیونیستی گزارش دادند که محور گفت وگوهای دو طرف مسائل امنیتی و نیز فروش تسلحیات بوده است. در پایان این دیدار نیز نتانیاهو در یک کنفرانس خبری مشترک در کنار 'دبی' ظاهر شد و از برنامه ریزی اش برای نفوذ در قلب آفریقا گفت.

بیشتر بخوانید:

چه کسی سفرهای اخیر نتانیاهو به منطقه را طراحی کرد؟

دولت نیجریه با بوکوحرام به مذاکره نشست

همزمان شبکه تلویزیونی رژیم صهیونیستی در گزارشی اعلام کرد که نتانیاهو قصد دارد به سودان سفر کند و درخصوص استفاده از حریم هوایی این کشور برای هواپیماهای شرکت هواپیمایی اسرائیلی «ال عال» با مقام های این کشور مذاکره کند.

طی سال های گذشته نیز نتانیاهو و احزاب حامی اش در پارلمان رژیم صهیونیستی از حضور در آفریقا بسیار گفتند.

آفریقا برای صهیونیست ها از دیرباز دارای اهمیت بوده است. بخشی از آن با عنوان دلایل دینی توجیه می شود ازجمله وجود اقلیت یهودی در آفریقا به ویژه یهودیانی که در اتیوپی با نام یهودیان «فلاشا» زندگی می کنند و بخشی نیز به دلایل سیاسی، اقتصادی و نظامی است که باعث شده قاره آفریقا برای آن ها مورد توجه قرار گیرد.

اما برنامه نتانیاهو برای نفوذ در قلب آفریقا یعنی کشوری مانند چاد چیست؟ رژیم صهیونیستی در صدد برقراری پلی میان کشورهای غربی آفریقا به کشورهای شرقی این قاره است. صهیونیست ها در همسایگی غربی چاد دارای مناسبات امنیتی و نظامی محکمی با نیجریه هستند. دو شهر مهم این کشور یعنی ابوجا و لاگوس از مهم ترین مراکز پولشویی در آفریقا و جهان است و صهیونیست ها نقش مهمی در اداره این مراکز دارند. همچنین همسایه شرقی چاد یعنی سودان نیز مورد توجه رژیم صهیونیستی قرار دارد و با توجه به اینکه طی سال های گذشته روابط سودان در مسیر عادی سازی با رژیم صهیونیستی قرار گرفته احتمال نفوذ و گسترش روابط صهیونیست ها با این کشور پر رنگ تر شده است.

سودان برای رژیم صهیونیستی از چند جهت دارای اهمیت است از جمله اینکه سودان یک کشور اسلامی و عضو اتحادیه عرب و سازمان همکاری های اسلامی است و هم اینکه کشوری است در مسیر رود نیل قرار گرفته است یعنی مهم ترین منبع آبی آفریقا و نیز همسایگی این کشور با اتیوپی دیگر شریک رژیم صهیونیستی در آفریقا راه را برای ارتباط با جیبوتی شریک راهبردی رژیم صهیونیستی در شاخ آفریقا و دریای سرخ هموار می کند.

پس می توان گفت که کشور چاد حلقه اتصال غرب آفریقا به سواحل دریای سرخ و تنگه باب المندب است که برای صهیونیست ها به لحاظ امنیتی و اقتصادی دارای اهمیت زیادی است و کمک زیادی به سلطه این رژیم بر کشورهای اغلب اسلامی در قاره آفریقا می کند که برای مقابله با سایر کشورهای اسلامی خارج از این قاره لازم است.

کانون دیگری که مورد توجه رژیم صهیونیستی قرار گرفته تقریبا در مرکز قاره آفریقا واقع شده است یعنی کشورهایی مانند کنیا، اوگاندا، اتیوپی و رواندا. بنیامین نتانیاهو ژوئن 2016 پس از چند دهه نخستین مقام بلندپایه رژیم صهیونیستی بود که در یک سفر دوره ای به کشورهای اوگاندا، کنیا، رواندا و اتیوپی سفر کرد. شاید در نگاه نخست این کشورها آنچنان مورد توجه قرار نگیرد، اما بایستی گفت که کشورهایی که نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سفر به قاره آفریقا انتخاب کرده بود، کشورهای حاشیه دریاچه ویکتوریا و دریاچه تانا یعنی سرچشمه رود نیل هستند. رژیم صهیونیستی در واقع با نزدیک شدن به این کشورها درصدد کنترل منابع آبی رود نیل است تا از آن به عنوان ابزاری برای مهار و محاصره مصر به عنوان کشوری که در کناره رود نیل قرار دارد و از منابع آبی آن بهره می برد و از بُعد سیاسی نیز از کشورهای بزرگ و مهم عربی و اسلامی است استفاده کند.

همچنین رژیم صهیونیستی تلاش کرده تا با برخی از کشورهای بسیار کوچک آفریقا از جمله لسوتو، بوتسوانا و مالاوی روابط تجاری برقرار کند که بیشتر هدف صهیونیست ها استفاده از آرای این کشورها در مجامع بین المللی است. اهمیت آفریقا در سازمان ملل از نظر قدرت آراء از آغاز برای رژیم صهیونیستی پوشیده نبوده است.

«دیوید بن گوریون» نخست‌ وزیر اسبق رژیم صهیونیستی بر این نکته تأکید داشت که کشورهای آفریقایی غنی نیستند ولی آراء آنها در محافل و سازمان های بین‌المللی از نظر ارزش برابر با کشورهایی است که بسیار نیرومندتر از آنها هستند. در واقع این برداشت صهیونیست ها همیشه و پیوسته در راستای آگاهی از ماهیت اعراب و رژیم صهیونیستی و امکان بهره‌گیری از نقش آفریقا در سازمان ها و مجامع بین‌المللی مایه می‌گرفت.

اغلب کشورهای آفریقایی کشورهای فقیر، بی ثبات و دچار بحران های شدید امنیتی هستند و همین مساله سبب شده تا رژیم صهیونیستی از طریق کمک های امنیتی و نظامی و همچنین فنی و تجاری نفوذ خود را در کشورهای آفریقایی بسط دهد.

رژیم صهیونیستی به کشورهای آفریقایی در زمینه‌های اطلاعاتی و نظامی کمک های زیادی کرده است از جمله می توان به کمک های این رژیم برای بازسازی ارتش و نیروهای پلیس و گارد ریاست جمهوری در برخی از کشورهای آفریقایی مانند زئیر، جمهوری دموکراتیک و کامرون اشاره کرد. کشورهایی که درگیر شورش های جدایی‌ طلبانه و ناامنی بودند و بدیهی است که در زمینه‌های امنیتی و اطلاعاتی با این رژیم همکاری کنند.

همچنین نباید از نقش کمک های فنی رژیم صهیونیستی که بیشتر در حوزه کشاورزی و آبیاری است در گسترش نفوذ این رژیم در آفریقا چشم پوشی کرد؛ برای مثال برنامه بین‌المللی محصولات بیابانی که سرپرستی آن را دانشگاه بن گورین در صحرای نقب به عهده دارد، در زمینه‌های کشاورزی و با هدف مبارزه با گسترش کویر و ایجاد مناطق مناسب برای کشاورزی در آفریقا فعالیت می‌کند. این پروژه‌ در تمام مناطق غرب آفریقا مانند غنا، نیجریه، موریتانی، سنگال، نیجر، مالی، کامرون و کشورهای دیگر مثل چاد و اوگاندا مورد استفاده قرار گرفته است.

همچنین رژیم صهیونیستی مبادلات تسلیحاتی خود را با کشورهای مختلف آفریقایی از جمله اتیوپی و اریتره و نیز چاد انجام می دهد و بارزگانان این رژیم در قاچاق الماس از کشورهای کنگو، سیرالئون و آنگولا به اروپا، آمریکا و حتی سرزمین های اشغالی نقش دارند.

به هر روی طرح رژیم صهیونیستی برای گسترش دامنه فعالیت های این رژیم اگرچه در گذشته متمرکز نبوده اما امروز مقام های صهیونیستی در تلاش هستند تا هدفمند برنامه های خود را در آفریقا عملی کنند و از این طریق هم فشار را بر کشورهای اسلامی در این قاره بیشتر کنند و هم اینکه از کشورهای آفریقایی برای همراهی با خود در مجامع بین المللی بهره گرفته و عدم مشروعیت خود را به نوعی پنهان کنند.

در همین حال نباید از تاثیر روابط آفریقا و کشورهای عربی غافل بود که نقش بسزایی در افت و خیز روابط رژیم صهیونیستی با کشورهای آفریقایی داشته است و همین مساله باعث پیچیدگی این روابط می شود.