سرویس سیاست مشرق - نیمه اول سال گذشته بود که اصلاح‌طلبان نسبت به بروز دوباره تندروی درون جناحی خود هشدار دادند. این سخنان هم حاوی اعترافات بخشی از بدنه این جریان بود که گذشته این جناح را سراسر رادیکالیزم و تندروی عنوان کردند و همچنین این هشدار را دادند که اصلاح طلبان دوباره سعی دارند همان فضای تند را بوجود بیاورند.
«سعید حجاریان» تئورسین این جناح سیاسی هفته گذشته بیان کرد که اصلاح‌طلبان با روحانی ائتلافی نداشته‌اند، پس از آن «محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور به این سخنان واکنش نشان داد و گفت:
« پاسخ من به آقای حجاریان نیست اما ممکن است دولت با اصلاح‌طلبان تندرو رابطه خوبی نداشته باشد.»
«اخیرا آقای واعظی رییس دفتر رییس‌جمهور اعلام کرده‌اند ما با اصلاح‌طلبان تندرو کاری نداریم. در وهله نخست باید مشخص شود که منظور آقای واعظی از تندروهای اصلاح‌طلب چیست، زیرا اساسا اطلاق لفظ تندرو به مجموعه‌ای از اصلاح‌طلبان حرف دقیق و صحیحی نیست چون اصلاح‌طلبی در ذات خود نقطه مقابل تندروی محسوب می‌شود. یک اصلاح‌طلب به صورت مسالمت‌آمیز، تدریجی و در چارچوب قانون به دنبال اصلاحات است بنابراین افراد معتقد به این موازین هرگز تندرو نخواهند بود.»
بیشتر بخوانید:
قوچانی: برخی اصلاح‌طلبان دوباره «ساز رادیکالیسم» کوک کرده‌اند
«روحانی» در بن‌بست رادیکالیزم
دعوت دولت به رادیکالیزم توسط شیرزاد
این فعال اصلاح طلب درحالی تندروی اصلاح‌طلبان را انکار می کند که بسیاری از افرادی که در این جناح سیاسی بوده و یا امروز با آنها هم جهت شده‌اند نسبت به رویکرد رادیکالیزم این جریان که به ذات آن باز می گردد، اعتراف و حتی از بروز و ظهور آن نگران هستند.
« پیروزی های نسبی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس دهم و شوراهای شهر نیز بر این «تکبر سیاسی» برخی اصلاح طلبان افزوده است و متأسفانه ساز نامیمون رادیکالیسم دوباره کوک شده است.»
همچنین «محمد عطریانفر» از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران از بازگشت به دوره رادیکالیسم انتقاد و مطرح کرد:
«نظریه‌های سیاسی اگر در فضای تئوریک خودش محصور بماند و از حوزه نظری و تئوریک وارد عمل نشود، هیچوقت تاثیرگذار و جریان‌ساز نیست. وقتی ما سخن از نظریات اصلاح‌طلبانه یا اصولگرایانه می‌کنیم بالاخره باید ما به ازای واقعیتش را نشان دهیم و نمی‌توانیم فقط در حوزه نظری و تئوری بمانیم و ما مثلا روی این مسائل استوار هستیم.»
وی با اشاره به تندروی‌های جریان اصلاحات می‌افزاید: «با همین رویکرد در جریان‌های سال ۷۶ تا ۸۴ دوستان ما اسیرهمان تئوری‌پردازی‌ها شدند ویک شخصیت بزرگ و ممتاز که می‌توانست پشتیبان بزرگی باشد را به رنجش واداشتند. درواقع آثار غیرمنطقی رفتار برخی در طرد و از دست دادن شخصیت‌های بزرگی مثل آقای هاشمی شاهد بودیم.»
«دوم خرداد، خود نتیجه واکنش مردم به تندروی یک جریان بود اما در جریان اصلاحات، شاهد تندروی، اختلافات و به حاشیه رفتن مسائل اصلی جامعه بودیم. در همین جریان اصلاحات، شاهد بودیم که تندروی، اختلافات و به حاشیه رفتن مسائل اصلی جامعه، موجب کاهش پشتوانه مردمی و ناکامی در انتخابات شورای شهر دوم و انتخابات پس از آن شد.»
درواقع از سال گذشته در جریان اصلاحات میان حامیان دولت که در سال 92 با یکدیگر ائتلاف کردند شاهد یک نوع دعوای رویکردی و راهبردی هستیم. برخی از اصلاح طلبان با خوی و منش رادیکالیزمی که در ذات اصلاح طلبان است و در ائتلاف با حزب اعتدال و توسعه رویکرد منفعت طلبان به خود گرفته است، مخالف هستند. این موضوع را «محمدرضا تاجیک»، کارشناس سیاسی اصلاح‌طلب مطرح می‌کند که عملگرایی بیش از حد باعث دور شدن اصلاح‌طلبی از ماهیت خود شده است.
اما اگر به گذشته اصلاح طلبی به خوبی نگاهی بیندازیم رادیکالیزم را در جای جای سبقه تاریخی و عملکردی این جریان در مجلس ششم، شورای شهر منحله اول، فتنه سال 78 و متعاقب آن انتخابات سال 88 و فتنه این سال و ... می بینم. اصلاح طلبان در رادیکالیزم حتی پا را از گلیم خود فراتر گذاشته و نظریه و شعار « خروج از حاکمیت» را سر دادند. تندروی‌های بیش از حد اصلاح طلبان بود که باعث شد کم کم از فضای سیاسی کشور به حاشیه رانده شوند و برای احیای خود ائتلاف با روحانی و تاکتیک «رحم اجاره‌ای» را به کار ببندند اما حال در گیر و دار مشکلات اقتصادی که امروز بروز کرده است با دولت به اختلاف خورده‌اند و سعی دارند با عبور از روحانی رویه اصلی و اساسی خود را پیش بگیرند.