بیشتر بخوانید:
شماره پیراهن بازیکنان ایران مشخص شد +عکس
عمر سوماه (سوریه)
یکی از تیم‌هایی که در این دوره باید آن را جدی گرفت، سوریه است. تیمی که در مقدماتی جام‌جهانی نشان داد می‌تواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. آنها تا حذف‌کردن استرالیا و رسیدن به روسیه فاصله چندانی نداشتند اما این اتفاق رخ نداد. حالا قرمزپوشان با ستاره‌ای به نام عمر سوماه، امید زیادی برای شگفتی‌سازی در امارات دارند. بازیکن ۲۹ ساله‌ای که ما ایرانی‌ها به‌واسطه درخشش در الاهلی عربستان به‌خوبی با او آشنا هستیم. سوماه جلوتر از خریبین نه‌چندان آماده امید اصلی سوری‌ها خواهد بود.
نیل اتریج (فیلیپین)
شاید هنوز هم خیلی‌ها نمی‌دانند اما گلر تیم ملی فیلیپین، دروازه‌بان شماره یک کاردیف در لیگ جزیره است. نیل اتریج به رؤیای دیرینه خود رسید و بعد از ۱۰ سال حضور در تیم ملی، سرانجام در جام ملت‌ها شرکت می‌کند. اتریج که سابقه بازی در تیم زیر ۱۶ ساله‌های انگلیس را هم دارد، بسیار نزد مردم فیلیپین محبوب است و حتی آکادمی دروازه‌بانی خود را هم در مانیل افتتاح کرده است.
علی مبخوت (امارات)
بازیکن ایرانی‌الاصلی که در جام ملت‌های گذشته، خود را به همه شناساند؛ زننده سریع‌ترین گل تاریخ این جام که در ثانیه ۱۳ آن را به ثمر رساند و درنهایت آقای گل همان دوره شد و مقام سوم را به‌همراه عمر عبدالرحمان و احمد خلیل به دست آورد. مبخوت که چندین سال است با لباس تیم الجزیره امارات در میادین باشگاهی حاضر می‌شود، در نبود عموری مصدوم و احمد خلیل افت کرده، ستاره اصلی تیم میزبان به‌شمار می‌رود.
متیو رایان (استرالیا)
مصدومیت بدموقع آرون موی، شوک بزرگی به پیکره کانگروها و سرمربی تیم گراهام آرنولد وارد کرد اما با این حال، مدافع عنوان قهرمانی، ستاره‌های زیادی را در ترکیب خود دارد که آماده‌ترین آنها متیو رایان است. دروازه‌بان تیم برایتون انگلیس که سابقه بازی در والنسیا را هم دارد؛ جانشین خلفی برای مارک شوارزر در دروازه استرالیا بوده و حالا یکی از عناصر اصلی موفقیت این تیم به‌شمار می‌رود. رایان در این فصل بسیار آماده بوده و احتمالاً از دور دوم در ترکیب زردپوشان به میدان می‌رود.
سون هیونگ‌مین (کره‌جنوبی)
بی‌شک ستاره اول این جام، مرد اول این روزهای تاتنهام و فوتبال جزیره است. چشم بادامی ۲۶ ساله تیم پوچتینو که باید هنرنمایی‌اش را در قاره کهن هم ببینیم. سون آنقدر در ماه‌های اخیر آماده بوده که کره‌ای‌ها چیزی جز قهرمانی و پایان‌دادن به طلسم ۵۹ ساله‌شان در جام ملت‌ها از او نمی‌خواهند. سون که سابقه زدن سه گل در جام‌جهانی و نایب‌قهرمانی را در جام ملت‌ها در کارنامه خود دارد؛ بعد از قهرمانی در بازی‌های آسیایی اندونزی تنها به تمام‌کردن مأموریت نیمه‌تمامش در جام ملت‌ها فکر می‌کند.
اکرم عفیف (قطر)
در آکادمی اسپایر رشد کرد و سپس به فوتبال اروپا ترانسفر شد. در تیم‌های ویارئال، اسپورتینگ گیخون و یوپن بلژیک بازی کرد و حالا در لباس السد قطر می‌درخشد. پسر موفرفری تیم فلیکس‌سانچز با تکنیک و سرعت بالای خود یک هدف ویژه را دنبال می‌کند و آن‌هم بازگشت به اروپاست؛ کاری که لازمه رسیدن به آن، درخشش در لباس عنابی‌ها خواهد بود.
یویا اوساکو (ژاپن)
انقلاب زیبای هاجیمه موریاسو در تیم ملی ژاپن آنها را به تیمی جوان و در عین حال زهردار تبدیل کرده است. تیمی که نه کاگاوا دارد؛ نه اوکازاکی اما ستاره‌هایی چون یویا اوساکو فرصت پیدا کرده‌اند تا خودی نشان بدهند. تابستان امسال بود که این بازیکن ۲۸ ساله پس از چند فصل درخشان در کلن، لباس وردربرمن را بر تن کرد و حالا در کنار نفراتی چون شیباساکی، میانامینو، هاراگوچی و مایا یوشیدا برای پنجمین قهرمانی سامورایی‌ها می‌جنگد.
سالم الدوساری (عربستان)
تنها پیروزی عربستان در جام‌جهانی ۲۰۱۸ با گل دقیقه ۹۱ همین بازیکن به بار نشست. ستاره وفادار الهلال عربستان که مدتی را پیش از جام‌جهانی در طرح ویژه بین مسئولان فدراسیون عربستان و لالیگا، به ویارئال پیوست و چند دقیقه هم مقابل رئال مادرید فرصت حضور پیدا کرد، دوباره با لباس آبی در لیگ حرفهای عربستان توپ می‌زند و با آمادگی بالا برای افتخار کشورش و تکرار روزهای خوب خانواده دوساری در جام ملت‌ها پا به این رقابت‌ها می‌گذارد.