به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
خانم حمیرا ریگی به عنوان سفیر ایران در کشور برونئی معرفی شد. یک جریان رسانه‌ای بلافاصله با انتشار انواع مطالب، در دو محور فضا سازی تبلیغاتی کردند. اول اینکه اسحاق جهانگیری به وعده‌ای که داد، عمل کرد. و دوم اینکه این سفیر، "زن، اهل سنت و بلوچ" است.
خانم ریگی پیش از این، فرماندار شهر قصر قند (با ۶۱ هزار نفر جمعیت) در جنوب سیستان و بلوچستان بوده است. سوابق قبلی وی هم عبارت است از: مشاور مدیرکل بهزیستی استان، دبیر کمیسیون امور بانوان فرمانداری چابهار و دبیر کمیسیون شورای شهر چابهار.
وی چندی قبل به همراه رئیس جهاد کشاورزی و مدیر مرکز بهداشت شهرستان قصرقند، با حضور در دفتر با دکتر جلیلی دیدار و گفتگو کرد.
اما آیا مسئله و ضرورت اصلی در انتخاب سفیر جمهوری اسلامی ایران در یک کشور دیگر، جنسیت و قومیت و مذهب اوست؟! مدعیان تکنوکراسی، چه قدر در این انتخاب، به تخصصی بودن مسئولیت سفارت اندیشیده‌اند و چه قدر خواسته‌اند سیاسی کاری کنند؟!
یادداشت دیگری از محمد ایمانی را بخوانید:
راهبرد جوانی نظام در روند انتصابات رهبر انقلاب
سفره مردم را کدام خیانت کوچک کرد؟
با شعار نه غزه نه لبنان سفره مردم را کوچک کردند
با احترام به شخص خانم ریگی، باید از امثال آقایان جهانگیری و ظریف و روحانی پرسید این مدل تصمیم گیری های ضد کارشناسی، احترام به تخصص است یا رفتار پوپولیستی؟ چرا اصرار دارند دو قطبی "زن / مرد"، "بلوچ / سیستانی" و شیعه / سنّی" راه بیندازند و این کار را تا حوزه سیاست خارجی گسترش دهند؟
اگر این انتصاب به جای سنی و بلوچ و زن بودن فرد منصوب، درباره یک "مرد / شیعه / سیستانی / یا قمی و مشهدی" هم انجام می‌گرفت، عیناً جای انتقاد داشت؛ چون غیر کارشناسی و پوپولیستی است.
البته از مدیریتی که برای چهار پنج ماه به خالی بودن سفارت کشورمان در چین و هند یا پنج ماه بازداشت دبیر سوم سفارت کشورمان در اتریش بها نمی‌دهد، لابد نباید هم انتظار نگاه فنی و تخصصی به موضوع داشت.
و بالاخره اینکه؛ این همان آقای جهانگیری است که همین اواخر مدعی شد اختیار تغییر منشی دفتر خود را ندارد. اما حالا مدعی اند که او - با این سبک- سفیر می‌گمارد و به وعده عمل می‌کند.
کاش آقای جهانگیری به وعده‌های اقتصادی خلاف واقعی که به ۸۰ میلیون ایرانی در انتخابات داد، عمل می‌کرد و با تصمیم گیری های خسارت باری مانند دلار جهانگیری (واگذاری ۱۸ میلیارد دلار ارز کمیاب به قیمت ۴۲۰۰ تومان)، رانت ۱۸۰ هزار میلیارد تومانی برای ۳ درصد جامعه، و تورم بالای ۵۰ درصد و کاهش ارزش پول ملی برای ۹۷ درصد بقیه مردم درست نمی‌کرد.
کاش این پول‌ها به جای ریختن در حلقوم رانت خواران، صرف خدمت به قبیل مردم شریف و نجیب و سختکوش قصر قند می‌شد. حتماً این گونه، زن و مرد و سنی و شیعه و بلوچ و سیستانی، بیشتر راضی بودند تا با نمایش ضد کارشناسی انتخاب سفیر برای برونئی. مردم خدمت و احترام صادقانه می‌خواهند؛ نه نمایش.