سرویس جهان مشرق - اداره مواد مخدر و جرم سازمان ملل در آخرین گزارش خود به تاریخ دسامبر ۲۰۱۸ از سهم سه‌چهارمی زنان و دختران در میان قربانیان قاچاق انسان خبر داده است. شاید تنها واقعیت خوشحال‌کننده در این گزارش، افزایش امکان گزارش و کشف قاچاق انسان است، اما این کشفیاتِ بیشتر پرده از واقعیت‌های تلخی کنار زده است.
قاچاق انسان که در دهه‌های اخیر در کنار قاچاق اسلحه و مواد مخدر از پرسودترین تجارت‌های جهان بوده، معمولاً با خشونت، بی‌رحمی، اجبار و سودجویی همراه است، جدا از اینکه افراد خانواده‌ها از یکدیگر جدا می‌کند. گاهی سودی که این تاجرانِ کثیف در مقاصدِ قاچاق می‌برند (یعنی پولی که بابت تحویل قربانیان از باندهای سواستفاده جنسی یا توزیع کار اجباری یا احیاناً فروش اعضای بدن می‌گیرند) مهمترین انگیزه آنها را تشکیل می‌دهد و گاهی قربانیان در مقاصدِ قاچاق رها می‌شوند، در حالی که در ابتدای مسیر به امید مهاجرت از یک منطقه جنگ‌زده و پناهندگی در یک منطقه دیگر، به یک باند قاچاقچی اعتماد کرده بودند.
حالا طبق آخرین گزارش جهانی از قاچاق انسان:
۱- سهم دختران یعنی زنان زیر ۱۸ سال از کل قربانیان قاچاق انسان ۱۳۰% نسبت به سال ۲۰۰۴ میلادی افزایش داشته و از ۱۰% به ۲۳% رسیده است. سال ۲۰۰۴ میلادی اولین سالی است که سازمان ملل جمع‌آوری اطلاعات در مورد کودکان را آغاز کرده است بنابر این ممکن است این افزایش سهم، نتیجه ابتدایی‌بودنِ روش‌های گزارش و کشف قاچاق کودکان در سال‌های ابتدایی بوده باشد نه افزایش قاچاق کودکان در سال‌های اخیر. با این حال از یک واقعیت نگران‌کننده حکایت دارد چرا که این گروه در میان آسیب‌پذیرترین اقشار قرار دارند.
۲- همزمان سهم پسران نیز تقریباً به همین میزان در میان کل قربانیان افزایش یافته است. در حالی که پسران تنها ۳% از قربانیان قاچاق انسان را در سال ۲۰۰۴ تشکیل می‌دادند، حالا این میزان به ۷% رسیده است. آن جلا می، مدیر پژوهش‌های اداره مواد مخدر و جرم سازمان ملل درباره این گزارش که داده‌های سال ۲۰۱۶ را جمع‌بندی کرده، می‌گوید پسران بیشتر برای کار و دختران بیشتر برای بردگی جنسی تجارت می‌شوند.
۳- زنان و دختران ۹۴% از قربانیان قاچاق جنسی و ۳۵% از قربانیان قاچاق نیروی کار را تشکیل می‌دهند.
دانلود آخرین گزارش سازمان ملل در مورد قاچاق انسان
۴- تعداد قربانیان قاچاق انسان در سال ۲۰۱۶ نسبت به ۲۰۱۱ میلادی ۴۰% افزایش داشته است. البته ممکن است این آمار نیز حاکی از بهبود روش‌های کشف و نهادهای ناظر باشد.
۵- تعداد کشورهایی که به صورت نهادی و نظام‌مند به کشف و گزارش قاچاق انسان می‌پردازند از ۲۶ مورد در سال ۲۰۰۹ به ۶۵ مورد در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته و همزمان تعداد بیشتری از قاچاقچیان در این کشورها محکوم شده‌اند. البته همچنان نام ایران در فهرست کشورهایی که گزارش داده‌اند، دیده نمی‌شود.
۶- اگر چه مدیریت باندهای قاچاق در همه جای دنیا از جمله در کشورهای توسعه یافته قرار دارد، اما عمده قربانیان از کشورهایی در آفریقا و آسیا انتخاب می‌شوند که جنگ و ناآرامی موجب فقر، کاهش نظارت و مهاجرت اجباری شده است. دو گروه در این مناطق از کانال‌های اصلی قاچاق انسان هستند:
* گروه‌های مسلح که قربانیانشان را گاهی با هدف بردگی جنسی و گاهی اشتغال اجباری در نیروی نظامی انتخاب می‌کنند.
* باندهای مهاجرت که به اسم کمک به مهاجرت غیرقانونیِ افراد از مناطقِ جنگ‌زده، آنها را تحویل قاچاقچیان انسان می‌دهند.
در این گزارش همچنین ابراز نگرانی شده که همچنان «تعداد کل محکومیت‌های قاچاقچیان بسیار کم است» و «به نظر می‌رسد قاچاقچیان به ندرت با ریسکِ اجرای عدالت مواجه‌اند»!
در ادامه نقشه‌ها و نمودارهای مهمی از این گزارش را مرور می‌کنیم:
مردان بیشتر در آسیای جنوبی و مرکزی دیده می‌شوند و دختران در غرب آفریقا و آمریکای مرکزی.
به جز در اروپای غربی که ۳۸% از قربانیانش را از اروپای مرکزی و شرقی و ۳۷% از آنها را از سایر مناطق جهان آورده است.
نزدیک ۸۰% از قاچاقچیان اروپای مرکزی و غربی که عمده قربانیانشان زنانی هستند که به بردگی جنسی گرفته شده‌اند، مرد هستند
اما زنانِ قاچاقچی در دو منطقه دیگر اکثریت دارند: آمریکای مرکزی و آسیای شرقی، یعنی همان دو منطقه‌ای که دختران سهم بزرگی در میان قربانیان دارند.
منابع
https://edition.cnn.com/2019/01/07/world/un-2018-global-report-on-trafficking-in-persons/index.html