به گزارش مشرق، آنها فراموش شده‌اند و از نظر پیشرفت و امکانات زندگی حتی با نزدیک‌ترین شهر نیز فاصله زیادی دارند. بیشتر این روستاها به دلیل مناسب نبودن جاده، آب لوله کشی ندارند و ساکنان آنها هنوز به کمک چهارپایان و مشک‌هایی که از پوست حیوانات درست شده، آب را از چشمه برمی‌دارند. خانه‌های روستایی نیز از سنگ و گل و سقفشان از چوب است یا به شکل کپر ساخته شده‌است. کمبود آب نیز باعث شده حمام در اولویت زندگی این مردم نباشد.
به دلیل کوهستانی بودن منطقه، مارگزیدگی و عقرب‌گزیدگی در فصل‌های مختلف سال دیده می‌شود، اما روستاها تا اولین مرکز بهداشت فاصله زیادی دارند و همین موضوع مرگ‌ومیر برخی از اهالی را هم دنبال داشته است. بیماری‌های پوستی، بیماری‌های مشترک انسان و حیوان و برخی بیماری‌های دیگر نیز که در کودکان بیشتر شایع است به بخشی از زندگی مردم این روستاها تبدیل شده‌است.