به گزارش مشرق؛ امیر تفرشی کارشناس مسائل آمریکای لاتین در کانال شخصی خود درباره تظاهرات ۲۳ ژانویه در کاراکاس و تحولات ونزوئلا نوشت:
کسانی که با تحولات ونزوئلا آشنا هستند از قبیل این تصویر ضمیمه شده به این متن، زیاد دیده‌اند؛ هم در تجمعات موافقان و هم مخالفان دولت مادورو. امروز همزمان با تجمع مخالفان، موافقان هم در بخشی دیگر تجمع کرده‌اند اما در تصاویری که رسانه‌های جریان اصلی منتشر می‌کنند، خبری از موافقان نیست.
جامعه ونزوئلا به شدت دو قطبی است. همیشه اینطور بوده است. در زمان حیات چاوز نیز همین آش و کاسه بود؛ نیمی این ور و نیمی آن ور. هر چند که در سال‌های اخیر به دلیل شدت فشارهای اقتصادی و به لطف فضاسازی رسانه‌های بین‌المللی، کفه اپوزیسیون سنگین‌تر شده است.
بیشتر بخوانید:
نقشه کشورهای موافق و مخالفت مادورو
خشونت و صف‌کشی خیابانی غرب علیه «مادورو»
دولت مادورو با این باد سرنگون نخواهد شد؛ مگر آنکه توافقات پشت پرده و سطح دخالت آمریکا متفاوت از آن چیزی شود که تا پیش از این بوده. دخالت برای کنار گذاشتن دولت کنونی ونزوئلا پروژه‌ای خونین خواهد بود که در تاریخ این کشور ثبت خواهد شد.
دولت جمهوری اسلامی ایران به جای مواضع سُست که برای خالی نبودن عریضه از سوی سخنگوی وزارت خارجه بیان می‌شود، باید مبتکر تحرکات بین‌المللی برای ممانعت از دخالت خارجی در ونزوئلا شود و با هم‌پیمانان دو کشور تماس بگیرد.
باید از ظرفیت‌هایی همچون جنبش عدم‌تعهد و سازمان‌هایی نظیر گروه ۷۷ و حتی سازمان کنفرانس اسلامی در این مواقع استفاده کرد. اغلب اعضای این سازمان‌ها با این ابتکار همراهی خواهند کرد.