به گزارش مشرق، «امیر تفرشی» طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
دو روز قبل از آنکه «خوان گوایدو» در میانه راهپیمایی اعتراضی روز ۲۳ ژانویه خود را رئیس‌جمهور ونزوئلا بخواند، «ژایر بولسونارو» رئیس‌جمهور راست‌گرای برزیل در اجلاس داووس اعلام کرد در مقابل هر جریان و جنبشی که آمریکای لاتین نامی از چپ یا بولیواری به یدک بکشد، خواهد ایستاد.
بیشتر بخوانید:
کودتای آمریکا در ونزوئلا؛ ذوق‌زدگی پادوهای ترامپ در ایران
وزیر خارجه ونزوئلا ضرب‌الاجل اروپا را رد کرد
با این حال، زمانی که گوایدو با تصویری از «سیمون بولیوار» - سمبل استقلال‌خواهی در انقلاب ونزوئلا - به صحنه آمد، برزیل دومین کشوری بود که پس از آمریکا وی را به رسمیت شناخت.
اما دلیل این اقدام گوایدو چه بود؟
پس از مرگ #چاوز، سفارت آمریکا در کاراکاس در چند مرحله تلاش کرد با ایجاد تفرقه بین نیروهای انقلابی، «نیکلاس مادورو» را با چالش از درون هوادارانش مواجه کند.
نخستین قدم‌ها در این مسیر، طرح و تبلیغ اختلافات در سطوح عالی همراهان چاوز بود. به طور مشخص، مثلث «نیکلاس مادورو» (وزیر خارجه)، «الیاس خاوا» (معاون رئیس‌جمهور) و «دیوسدادو کابه‌یو» (رئیس پارلمان) در مرکز طراحی‌ها بودند.
رئیس‌جمهور فقید، با شناختی که از فضای سیاسی و مصالح مربوط به تداوم خط انقلاب داشت، چند هفته قبل از پایان عمرش، در یک برنامه زنده تلویزیونی دست مادورو را بالا برد و از مردم خواست در صورت مرگش، به 'نیکلاس' به عنوان رئیس‌جمهور آینده کشور رأی دهند.
سناریو پیش‌بینی شده، تحقق یافت. با درگذشت چاوز، مادورو به عنوان نامزد ' چاویستا ' در انتخابات ریاست جمهوری به نبرد «انریکه کاپریلس»، پدیده نوظهور صحنه سیاستِ ونزوئلا رفت که سال پیش با اختلاف اندک از چاوز شکست خورده بود.
اشتهای آمریکایی‌ها به شدت تحریک شده بود. بهترین زمان برای رهایی از شر انقلاب بولیواری بود. آنها با التفات به نتایج انتخابات سال گذشته، امید بسیاری به غلبه بر جانشین چاوز - هر چند با اختلاف اندک - داشتند. اما مبارزه همزمانِ چاوز با سلول‌های سرطانی در بدن و جریان نئولیبرال در صحنه سیاست در چند ماه آخر عمرش، اثری عمیق و روحیه‌بخش برای هوادارانش داشت. چاویستا متحد شدند و رقیب سرسخت را از پیش‌رو برداشتند.
پروژه اختلاف‌افکنی از این مقطع در دستور کار قرار گرفت. با فقدان رهبر انقلاب ونزوئلا، تلاش شد مسیرِ جانشینش با موانع گوناگون ناهموار شود. هر روز شایعاتی مبنی بر اصطکاک و اختلاف در موضوعات مختلف مابین مثلث اصلی و دوایر بعدی شنیده می‌شد. کادر رهبری حزب «سوسیالیسم متحد» تا به خود آمد، انتخابات پارلمانی ۲۰۱۵ را از دست داده بود.
گام بعدی عملیات روانی، ایجاد دوگانه‌ای جدید در هواداران انقلاب بولیواری در کف خیابان‌ها بود. این بار «خط مادورو» و «خط چاوز».
کم‌کم زمزمه‌هایی به گوش می‌رسید که مشی مادورو متفاوت از منش و روش چاوز است. این گمانه تا جایی تقویت شد که عده‌ای از چاویستا سفره‌شان را جدا کردند و به مرور در مقابل مادورو قرار گرفتند. دشوارتر شدن شرایط اقتصادی، افت شدید ارزش پول ملی، خرابکاری در بازار و ناراضی‌سازی مردم، زمینه‌های گسترش این دوگانه را تقویت می‌کرد.
افسران اطلاعاتی-امنیتی آمریکا در ونزوئلا، با شیبی ملایم «چاویستا چاویستا» را در مقابل «چاویستا مادوریستا» علم کردند و به مرور این پتانسیل را به طرف مقابل هدایت کردند.
خوان گوایدو یک مأمور آموزش دیده است و می‌داند برای تداوم این برنامه، باید از همه ابزارهای ممکن برای ایجاد تفرقه در بین هواداران مادورو و خصوصاً #نظامیان استفاده کند. حکمتِ در دست گرفتن تصویر بولیوار را باید در همین جا جستجو کرد.