به گزارش مشرق، چند ساعتی تا بازی حساس و سرنوشت ساز ایران و ژاپن باقی مانده است. تمام رسانه‌ها را که ببینید، نشانه‌ای است از این جدال هیجان انگیز و استرس‌زا.
با اینکه تعداد بردهایمان با ژاپن در تقابل‌های رو در رو یکسان است اما آنها در جام ملت‌ها به هیچ وجه حریف آسانی نبوده اند. تا حدی که در سه تقابل با آنها در جام ملت‌ها نه برده ایم و نه گل زده ایم. اما گویا حالا قدرت فوق العاده تیم ملی و نوسان ژاپنی‌ها و حضورشان در دوره گذار، باعث شده تا امیدواری‌ها بیش از پیش شود.
برخلاف چیزی که در رسانه‌های خارجی گفته می‌شود؛ خود ژاپنی‌ها اصلاً تیمشان را سامورایی نمی‌نامند. آنها اصولاً لقب ثابتی برای تیم ملی فوتبالشان قائل نیستند و با توجه به سرمربی وقت خود، آن تیم را صدا می‌زنند. مثلاً به تیم کنونی خود "موریاسو ژاپن" می‌گویند. پیش از این به تیم تحت هدایت آکیرا نیشینو، "نیشینو ژاپن" می‌گفتند و...
سامورایی‌ها در این دوره هر ۵ مسابقه خود را برده اند و تمام این بردها با حداقل فاصله ممکن بوده است. ۳-۲ مقابل ترکمنستان، ۱-۰ در برابر عمان، ۲-۱ مقابل ازبکستان، ۱-۰ در رویارویی با عربستان و ۱-۰ در دیدار با ویتنام. آنها ۴ گل در نیمه نخست و ۴ گل در ۴۵ دقیقه دوم به ثمر رسانده اند و در سوی مقابل دو گل در نیمه اول و یک گل در نیمه مربیان دریافت کرده اند. یویا اوساکو به همراه ریتسو دوان با دو گل بهترین گلزنان ژاپن بوده اند و بعد از آنها یوشینوری موتو، گنکی هاراگوچی، تسوکاسا شیوتانی و تاکهیرو تومیاسو موفق به زدن یک گل شده اند. همگی این نفرات لژیونر هستند و در لیگ‌های آلمان، هلند، انگلیس، بلژیک و امارات توپ می‌زنند.
بیشتر بخوانید:
قلب تیم کی‌روش از نظر کیکر
چگونه گل می‌زنند؟
کنارهای رونده
حضور یوتو ناگاتومو و هیروکی ساکای می‌تواند برگ برنده یک تیم در کارهای هجومی باشد. این دو مدافع باتجربه که چند سالی است در فوتبال اروپا و در سطح اول این قاره توپ می‌زنند در این دوره هم عملکرد فوق العاده ای در کارهای هجومی داشته اند. این دو بازیکن با ارسال‌های به موقع خود و نفوذهای گاه و بیگاه یک پلن ایده آل برای رسیدن به گل به شمار می آیند. ناگاتومو مقابل ترکمنستان یک پاس گل به همین شیوه برای اوساکو ارسال کرد. او در ۳۲ سالگی همچنان یکی از بهترین مدافعان چپ قاره کهن به حساب می‌آید و سبک بازی او، شمای کوچکی از جوردی آلبا در تیم ملی اسپانیا است.
ترکیبی های حوالی محوطه
پاس‌های بریده، مثلث‌های نابود کننده و تصمیم‌های ناگهانی هافبک‌های خلاق تیم ژاپن، مهاجمین این تیم را در موقعیت‌های خوبی داخل محوطه یا روی قوس پشت ۱۸ قدم قرار می‌دهد. گاهاً این پاس‌ها، دفاع حریف را از دور خارج می‌کند و مهاجمین سرعتی تیم مثل مینامینو و موتو را در موقعیت تک به تک قرار می‌دهد. نبوغ بالای ریتسو دوان، هاراگوچی و اندو در ارسال پاس‌های به این شکل می‌تواند بلای هر تیمی باشد. آنها با همین روش به ترکمنستان گل زدند؛ مقابل عمان و ویتنام پنالتی گرفتند و بارها موقعیت خطرناک به وجود آوردند.
ضربات ایستگاهی
سه گل ژاپن در این جام از روی ضربات ایستگاهی بوده است. دو گل از روی نقطه پنالتی و یک گل سرنوشت ساز از روی یک ضربه کرنر. البته یک بار دیگر آنها روی کرنر به ویتنام هم گل زدند اما برخورد توپ با دست مایا یوشیدا، این حربه را به نتیجه نرساند. آبی پوشان در این جام دو گل را با ضربه سر به ثمر رسانده اند و نباید فریب میانگین قدی نه چندان بالایشان را خورد. آنها با ارسال‌های کم ارتفاع و جای گیری های مناسب ضربات مهلکی به رقبا می‌زنند. مدافعین سرزنی چون یوشیدا و تومیاسو هم می‌توانند روی ارسال‌های ایستگاهی آنها را خطرناک‌تر از هر زمانی کنند. در ثانی هاراگوچی و دوان، نشان دادند که چشم بادامی‌ها در زدن ضربات پنالتی مانند بازیکنان عمان کم دقت نیستند.
چگونه گل می‌خورند؟
ارسال از جناحین
نفوذهای متعدد دو مدافع کناری ژاپن این فرصت را به رقبا می‌دهد تا از فضای پشت آنها کناره‌ها را به انقیاد خود دربیاورند و توپ‌های خطرناکی را ارسال کنند. قطعاً دوئل جهانبخش و ناگاتومو یکی از زیباترین دوئل‌های جام خواهد بود. در کنار این ضعف شوئیچی گوندا گلر ژاپن روی خروج‌ها ضعف دارد و قد و قامت نه چندان بلندش مزید بر علت شده است. اگر دوز ارسال‌هایمان را افزایش دهیم قطعاً می‌توانیم ژاپن را با مشکل روبرو کنیم.
شوت از راه دور
بازهم پای دروازه بان ژاپن در میان است. گلری که تا به اینجا جایگزین خلفی برای کاواشیما نبوده است. البته که خود کاواشیما هم هیچ وقت اعتماد صد در صدی هواداران ژاپن را به دست نیاورد و نتوانست جای خالی یوشیکاتسو کاواگوچی را پر کند. این دروازه بان در برابر ترکمنستان به همه نشان داد که چقدر روی شوت‌های از راه دور ضعف دارد و دروازه دو ضرب گیری است. باید دید شاگردان کی روش از این موهبت استفاده خواهند کرد یا بازهم چندان علاقه‌ای به شوت‌های از راه دور نشان نمی‌دهند. بی تردید این ضعف گلر ۲۹ ساله ژاپنی‌ها بیشتر از همه، سامان قدوس را خوشحال خواهد کرد تا با استفاده از شوت‌های مهلک خود او را تسلیم کند.
عمقِ کند
مایا یوشیدا و تاکهیرو تومیاسو. مکمل یکدیگر هستند و تا به اینجا نمایش بدی هم نداشته اند اما یک ضعف بزرگ دارند. آنها کند هستند و در کورس‌ها جا می‌مانند. این ضعف بزرگ وقتی که تیمشان رو به جلو شیفت شده و به هنگام ضدحمله ها، بیشتر خودنمایی می‌کند. نمونه این نکته منفی را در بازی با ازبکستان می‌توان مشاهده کرد. الدور شومورودوف مهاجم ۲۳ ساله ازبک ها که قطعاً سرعتش از سردار ازمون بیشتر نیست با استفاده از گام‌های بلند خود و ضعف مدافعین مرکزی ژاپن در کارهای سرعتی، توانست یکی از زیباترین سولو گل‌های جام را به ثمر برساند. در کنار این، پرس‌های سنگین بازیکنان ما هم می‌تواند این دو مدافع را با مشکل روبرو کند. آنها در برابر ویتنام چنین اشتباهی را مرتکب شدند که بی دقتی مهاجم ویتنام مانع از گل خوردنشان شد.