به گزارش مشرق، سیدمحمود رضوی در صفحه اینستاگرامی خود یادداشتی درباره یکی از فیلم های جشنواره فجر منتشر کرد.

موفق به دیدن فیلم شدم، فیلمی سراسر التهاب و پر هیجان، البته که نقاط دراماتیک هم کم نبود.

بیشتر بخوانید

هم «دیدن این فیلم جرم است» هم فکر کردن به آن! +عکس

بعد از چندسال حضور محافظه کارانه ی سازمان سینمایی سوره، که منجر به مشارکت در فیلمهایی باحاشیه امن بود، این بار از باشگاه فیلم سوره فیلمی جسورانه به نمایش درآمده که حرفهای مهمی میزند و مخاطب را با خود همراه می نماید.

کارگردان اثر، همشهری مشهدی ما و رفیق سالهای دور، آقا رضا زهتابچیان، سالهاست که تلاش کرده وسختی کشیده تا بتواند به این نقطه برسد و باید سپاسگزار باشگاه فیلم سوره و مدیر آن برادرم آقای محمدرضا شفاه بابت این اعتماد باشد.

فیلم راباید در دنیای فیلم دید نه با محیط ذهنی ما از بیرون، مردم فیلم رادر دنیای فیلم میبینند و مسئولین در دنیای ذهنی خودشان که خودبینی است و بس، پس به یقین خوشایند مسئولین و میزپرستان این دوران نیست و بهتر است آنها فیلم را نبینند چون خود واقعی آنها در فیلم نمایان میشود و از دیدن خود در آینه عصبی و چاره ای جز شکستن آینه ندارند، اما مردم از دیدن فیلم لذت خواهند برد.

بعد از چند ساعت که از فیلم گذشته، هنوز دیالوگی از فیلم در ذهنم راه میرود؛ امیرجون میدونم حق با توئه اما من جیگرشو ندارم، این واقعیت هر روز خیلی از ماست، همه ی ما میدانم که حق با امیرهای جامعه است ولی آنقدر محافظه کار و ترسو شده ایم که جگر همراهی با امیرها را نداریم.

در دنیای فیلم، یقیه سفیدان در فیلم کل کشورشان را به گروگان گرفته اند و به هرجایی که میخواهند میبرند و همه آنها آمده اند و در مقابل امیر که برای دفاع از ناموس و حق خود در مقابل یک متعرض بالاجبار دست به یک اقدام جسورانه زده، صف بسته اند و او را محکوم به مرگ میدانند و مخاطب در ساختار فیلم انتظاری غیر از آن چیزی که از امیر میبینیم ندارد و به او حق میدهد و این نقطه ی برد فیلم است، مخاطب از امیر فیلم جدا نیست.

باید خسته نباشید بگویم به آقای محسن مومنی شریف ریاست محترم حوزه هنری و آقای محمد حمزه زاده ریاست سازمان سینمایی سوره، به خاطر اعتماد به جوانان و اجازه ی به ساخت یک فیلم جسورانه در حوزه ی هنری، امیدوارم تا پایان هم اینگونه پشت اثر خود باشند تافیلم را به سلامت به دست مخاطبان برسانند.

فیلم اگر توسط بخش خصوصی و به دور از محافظه کاری و نگرانی از میزها و رابطه ها، معرفی و اکران گردد، میتواند از فیلم های موفق اکران در سال آینده باشد، که این مهم در بخش دولتی یا حاکمیتی به علت روابط و رودربایستی های موجود نشدنی است، البته بنده آرزو میکنم این اتفاق پیش آید ودر این راه از هیچ کمکی دریغ نخواهم کرد