به گزارش مشرق، ماجرای پالرمو، از کنوانسیون‌های وابسته به FATF که فعلاً" در ایستگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام در حال بررسی است حرف و حدیث های بسیاری را به خود مشغول داشته است.
این یادداشت بدون ورود به محتوای پالرمو به نکاتی می پردازد که می تواند در نوع مواجهه با این موضوع و موضوعات مشابه برای طرفین مساله مفید باشد.
بیشتر بخوانید:
۲۱ محدودیت ایران در تحقیق و توسعه دانش هسته‌ای
نگرانی های حیاتی درباره Instex
نخستین نکته، پرهیز از برخورد هیجانی و احساسی است.مواردی که به منافع کشور در بلند مدت مربوط می شود نیازمند عقلانیت انقلابی و تصمیم گیری های مبرا از هیجان زدگی است.
ایجاد دو قطبی هایی مانند معیشت-مقاومت یا خدمت-خیانت، از جمله رفتارهایی است که فضای تصمیم گیری عقلانی را تحت الشعاع قرار می دهد.
نکته بعد، توجه به این واقعیت است که کنوانسیون‌های بین المللی خصوصاً" کنوانسیون‌هایی که قلدران عالم تلاش می کنند کشور را وادار به پذیرش آن کنند، ظاهری دارد و باطنی.
مفاد کلی چنین معاهداتی روشن و مفید و منطقی به نظر می رسند اما پیوست ها و نوع تفسیر از آنها بعضاً" مخاطره آمیز و پرهزینه و گاه تحدید یا حتی تهدید منافع ملی را در پی دارد لذا در بررسی این کنوانسیون ها باید همه جوانب و اعماق آن مورد توجه قرار گیرد.
سومین نکته به نوع مواجهه دوگانه و تبعیض آمیز کشورهای صاحب رای در داوری ها بر می گردد.
تجارب طولانی و تلخ از رفتار شورای حکام در آژانس بین المللی انرژی اتمی با پرونده ایران را نباید فراموش کرد.رفتاری که سرانجام به ارجاع غیرقانونی موضوع ایران به شورای امنیت سازمان ملل منجر شد و کشورمان را به ورطه ای برد که تبعات آن هنوز تمام نشده است.
از این نکات کلی که بگذریم در باره خود پالرمو گفتنی های مهمی وجود دارد از جمله اینکه، هیچکدام از موافقین پیوستن به این کنوانسیون، هیچ تضمینی برای آثار مثبت این اقدام نمی توانند بدهند و به این مساله تصریح می کنند.
حداکثر استدلال موافقین امضای معاهده پالرمو توسط کشورمان، اجتناب از بدتر شدن شرایط اقتصادی است.
به عبارت دیگر این گروه می گویند: با پیوستن به پالرمو هیچ گشایشی حاصل نمی شود اما باید بپیوندیم تا شرایط سخت تر نشود.
مخالفین پیوستن به پالرمو نیز معتقدند نه تنها پیوستن به پالرمو گشایشی برای کشور در پی نخواهد داشت بلکه موضع ما را ضعیف تر و شرایط اقتصادی را نیز برای کشور دشوارتر می کند.
لذا با آنچه گذشت، میتوان اینگونه جمع بندی کرد که، شرایط مواجهه با پالرمو، شرایط انتخاب بین خوب و بد نیست، بلکه در شرایط انتخاب بین بد و بدتر قرار داریم و اینجاست که تدبیر موضوعیت پیدا می کند.
بر این اساس، اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام باید بدون توجه به فضاسازی ها و نامه نگاری ها، تدبیر خود را به نمایش بگذارند و رایی را اعلام دارند که اگر منفعتی برای کشور متصور نیست حداقل مضارش کمتر باشد!