به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت:
آمریکا از سلاح تحریم دست نمی‌کشد. ما در مقابل باید تحریم ها را دور می‌زدیم. این یک جنگ تمام عیار اقتصادی است و به تعبیر امیر مؤمنان شرط پیروزی، "صیانت از اسرار" (تحصین الا سرار) است.
برخی سیاسیون چنین می‌پنداشتند -یا تلقین می‌کردند- که می‌شود با آمریکا توافق کرد تا تحریم را کنار بگذارد. آقای روحانی مشخصاً گفت "اروپایی‌ها آقا اجازه هستند. آمریکا کدخداست و بستن با کدخدا راحت تر است". وعده کردند که بدین ترتیب هم چرخ اقتصاد و هم چرخ سانتریفیوژ خواهد چرخید.
بیشتر بخوانید:
فقط مانده عکس با ترامپ!
بازنشر یک دروغ درباره FATF در یک سایت دولتی
به دکتر جلیلی حمله کردند که "او آداب مذاکره نمی‌داند؛ این یک معامله است، باید چیزی بدهی تا بتوانی چیزی بگیری". خیال برد- برد از همین تلقی بیرون آمد. ۱۵ هزار سانتریفیوژ از مجموع ۱۹ هزار سانتریفیوژ را از هم گسیختند، ۹۷۰۰ کیلو اورانیوم غنی شده از مجموع ذخیره ۱۰ هزار کیلو گرم را واگذار کردند و رآکتور اراک را تغییر کاربری دادند (چیزی شبیه تبدیل زمین زراعی و باغی به ساختمان).
اما در مقابل هیچ تضمینی نگرفتند. حتی این کار را چند مرحله‌ای (مثلاً در طول چند سال) هم انجام ندادند تا طرف مقابل مجبور باشد پای تعهد خود برای تعلیق تحریم‌ها بماند، ظرف دو ماه، همه امتیازات را بدون گرفتن کمترین امتیاز واگذار کردند و دست شأن از ابزار چانه زنی خالی شد. هیچ ساز و کار معتبری هم برای شکایت و تضمین پیش بینی نشد، و شد آنچه می‌دانیم.
سخنگوی کاخ سفید در دولت اوباما، در آستانه تحویل دولت به ترامپ گفته بود ما هیچ تعهدی از طرف دولت بعد از خود نداده‌ایم و آنها می‌توانند هر طور که خواستند با توافق هسته‌ای با ایران برخورد کنند. برجام در دولت اوباما بارها نقض و سرانجام در دولت ترامپ رسماً زیر پا گذاشته شد.
ترامپ با یک سال تأخیر، وقتی خروج خود را اعلام کرد که از زبان آقایان روحانی و ظریف شنید حتی اگر آمریکا از برجام خارج شود، ما باز هم در برجام می‌مانیم و تعهدات خود را انجام می‌دهیم. آنها متوجه شده بودند که دولت ایران برخلاف موازنه قدرت موجود، نه غرب بلکه خود را محتاج توافق می‌داند! بنابراین بر حجم فشار سیاسی و روانی و اقتصادی افزودند تا دولت روحانی، مذاکره مجدد و واگذاری امتیازات جدید را به نظام تحمیل کند.
حالا آقای زنگنه وزیر نفت، به جای اینکه به ظریف و روحانی اعتراض کند که چرا با انفعال و اظهار ضعف و ماندن در برجام به هر قیمت، به آمریکا جرئت دادند تا تحریم‌های نفتی را برگرداند، به منتقدان به ویژه کیهان پرخاش می‌کند و می‌گوید "ما با برجام، فروش نفت را افزایش داده بودیم، شما دعا کردید و برجام به هم خورد"!
کدام محاسبات اشتباه بود؟ آیا منتقدان نگفتند به لبخند دشمن اعتماد نکنید، خرش که از پل گذشت، به ریش شما می خندد؟ نگفتند که توافقی معقول و متوازن و تضمین شده، تنظیم کنید؟ نگفتند شعار "توافق به هر قیمت" و "اجرا و ادامه آن به هر قیمت"، موجب گستاخی و عهدشکنی دشمن می‌شود؟!
حالا چرا مجدداً به منتقدان دلسوز فحاشی می‌کنید؟ چرا آقای زنگنه برچسب مارقین و خوارج به کیهان می‌چسباند و مشتی ملیجک سبیل چرب شده (خبرنگار نما) هم برای او کف می‌زنند؟ اگر نرخ پاسخ به سوال همین است، چرا رئیس جمهور همزمان در مراسم کتاب سال می‌گوید دوران فشار و فیلتر و سانسور بستن دهان‌ها گذاشته و باید پاسخ سوال را داد؟
خسارت بزرگی اتفاق افتاده است اما از این خسارت بزرگ‌تر اصرار بر دشمن سازی از منتقدان و شریک انگاری طرف‌های بدعهد برجام -برای دادن امتیازات جدید- است. آقای ظریف و روحانی اکنون با تجربه مجدد دانسته‌اند که باید تحریم‌ها را چه در زمینه فروش نفت، چه درباره سایر صادرات و چه در حوزه واردات، دور زد و این کار به خاطر فشار آمریکا و همراهی اروپا، بدون حفظ اسرار اقتصادی کشور ممکن نیست.
شان نزول FATF و سپس INSTEX از نگاه آمریکا و اروپا همین است. ایران باید شاهراه‌ها و شریان‌های مبادلات مالی و اقتصادی خود با خارج را، هم "شفاف و گزارش" کند و هم به کانالی که اروپا در تعامل با آمریکا تعبیه کرده، "محدود و منحصر" نماید؛ پیشنهاد بی عیب و نقص خودزنی و خودکشی.
تحریم نفتی و مالی و بانکی ایران، نقض کامل (ابطال) برجام از سوی آمریکا و اروپاست. این به مفهوم بن بست برجام است. بنابراین امثال آقای زنگنه و ظریف به جای رگبار بستن به سوی کیهان و دیگر منتقدان و صاحب نظران، باید واگذاری امتیازات سیاسی و اقتصادی و اطلاعاتی به دشمن را متوقف کنند.
آنها این کار را با برجام و FATF و قرار داد توتال در حوزه مشترک با قطر (واگذاری اطلاعات نفتی) کردند و اکنون می‌خواهند با اینستکس، شدت ببخشند. اینستکس یعنی منوّر زدن از سوی جبهه خودی درست به هنگام جا به جایی مخفیانه نیروها برای عملیات. معنای دیگر اینستکس، بستن تمام راه‌های در رو و دادن نقشه مسیرهای ممکن به دشمن و رفتن در کانال محصور و یکطرفه ای است که حریف پیشنهاد می‌کند.