به گزارش مشرق، عالیه عطایی، نویسنده و فعال در حوزه تئاتر، اصالتاً افغانستانی است و نسبت به اقدام همایون غنی زاده، کارگردان فیلم مسخره باز در اختتامیه جشنواره فجر و فرستادن یک کارگر افغان برای خواندن یک نامه بر روی سن، مطلبی را منتشر کرد که چنین است:
از دیشب منتظرم ببینم خشمم تمام می شود یا نه که نمی شود. جناب کارگردان شما مارلون براندو نیستی که به جای گرفتن اسکار یک زن سرخپوست روی صحنه بفرستی چون آنقدر خودشیفته ای که جایزه اولی را نمی خواهی و باقی را می خواهی و اصلاً ژست اپوزیسیون و معترض ات بی معنی و نمایشی است.
بیشتر بخوانیم:
سیمرغ‌ها بر شانه عوامل «شبی که ماه کامل شد» نشستند / بزرگ آقا، بزرگ جشنواره سی و هفتم شد+ عکس و فیلم
تخیلات سینمایی یک جوان ۳۹ ساله؛ دقیقه‌ای چند؟ + عکس
پول ۳۰ فیلم جشنواره فجر از کجا آمده؟
فرستادن یک افغانی که نتواند از روی متن بخواند (آن هم متن به آن شاهکاری و لابد تیز و برنده و معترض) جز توهین و تحقیر هیچ نداشت. از همان تاترهای اولی که از شما دیدم (احتمالاً اسم اول شما را ناراحت کند ولی دوبار آمدم تاتر شما و دیگر این خطا را نکردم) متوجه شدم من مخاطب کارهای فرمال و توخالی شما نیستم، به من هم ربطی ندارد چه کسانی هستند اما متاسفم که شما کارگردان تاتر هستید که عمر من هم پای خواندن تاتر گذشته و می فهمم تاتر هیچ نکند از آدم آدم می سازد، نمونه استاد نصیریان که حتماً شما بیشتر از من می شناسیدشان و نمیفهمم تاتر چطور از شما همچین دلقک منوری ساخته.
در این سالها زیاد دیده ام که سینماچی ها چطور هر مفهومی را به سطحی ترین وجه تنزل می دهند اما عمیقاً متاسفم که شما نتوانستید اندیشه و فکر تاتر را به خودِ خودشیفته تان تلقین کنید.
جناب اپوزسیون، مهاجرت با پناهندگی فرق دارد، که هر دو ناشی از رنج است و با نمایش شما جور در نمی آید، همانطور که اعتراض با حقیر شمردن فرق دارد. تحقیر یک ملت با ادای دلسوزی شما را در چشم آنها بزرگ نمی کند که اگر اینطور دلسوز بودید نگاهی می انداختید به کسانی که سالها برای حقوق پناهندگان افغان تلاش کرده اند. کاش قبل شو تان پرسیده بودید چه تعداد کارگردان و نویسنده و بازیگر اصالتاً افغانی در آن سالن هستند؟ در واقع شما و امثال شما هنوز نفهمیدید که جامعه افغانستانی در ایران صرفاً کارگران بیسواد نیستند و نسلی در ایران متولد شده و زندگی میکنند هم سن و سالهای خودشما و کمتر که چه در سینما و چه در دیگر شاخه های هنری و علم و صنعت کار می کنند و توهین شما را فراموش نخواهند کرد حتی اگر جواهر از انگشتان هنرمندتان ببارد، شما حمایت تعداد کثیری از هم زبانهای خود را نخواهید داشت (البته قطعاً کارگر شما از شما حمایت می کند) و در نهایت امیدوارم آنقدر موفق باشید (موفق واقعی، نه اینطور تو خالی) که برای نمایش دادن خودتان از رنج های دیگران مایه نگذارید. عکس پر افتخارتان را اینجا نمی گذارم که به نظرم عنوان فیلمتان از هر چی به خود شما برازنده تر است.