این مقدمه در ابتدای گزارش «سان» لندن همچنین «گاردین» به چشم می‌خورد و البته چنین شروع تندی از سوی یک روزنامه انگلیسی علیه پادشاهی که با خاندان سلطنتی بریتانیا رابطه بدی هم ندارد، تا حدی قابل‌تامل و ستودنی است. مالک کنونی باشگاه منچستریونایتد خانواده آمریکایی یا در بیانی بهتر، برادران گلیزر هستند که ۱۴ سال پیش با خرید کامل سهام منچستریوناتید یک شورش سه‌روزه خیابانی در شرق منچستر را رقم زدند و درنهایت مردم فراموشکار هم مثل همیشه با چند موج وسیع خبری، چند خرید به‌ظاهر خوب، همه‌چیز را فراموش کردند و از اینکه دموکراسی دوست‌داشتنی در فوتبال‌شان زیر پای گلیزرها له شده، خم به ابرو نیاوردند.
در آن تاریخ، این مالکان آمریکایی با حمایت شورولت ۷۹۰ میلیون یورو پرداخت کردند و منچستریونایتد را صاحب شدند. این باشگاه اما به‌شدت در بدهی‌های بانکی غرق شده و اکنون در وضعیتی اسفناک قرار دارد؛ بدهی باشگاه منچستریونایتد تا حدی است که یک‌ماه پیش مالکان آمریکایی حتی حاضر به فروش سهام باشگاه به مبلغ نیمی از رقم مورد تایید شدند، اما در آخرین دقایق تصمیم‌گیری، صرف‌نظر کردند. مهم‌ترین مشتری این روزهای باشگاه منچستریونایتد که شامل چهار ساختمان اصلی، اولدترافورد، پنج استادیوم فوتبال و ۱۸ زمین تمرین می‌شود بن‌سلمان، پرنس عربستان است.بیشتر بخوانید:
پیشنهاد نجومی ولیعهد سعودی برای خرید منچستریونایتد
نشریه «سان» اولین جایی بود که به‌صورت اختصاصی پرده از این خبر مهم برداشت و دست به افشاگری زد، گویا بن‌سلمان راضی نبوده که این موضوع رسانه‌ای و به‌صورت عمومی منتشر شود، درنهایت اما هواداران منچستریونایتد نیز از این موضوع باخبر شدند و جمع کثیری از آنها به‌خصوص اعضای انجمن مدافعان حقوق بشر برای اعتراض به این اتفاق شوم تجمع کردند. اگر منچستریونایتد این‌گونه به فروش برسد، دو باشگاه بزرگ شهر منچستر یعنی من‌یونایتد و من‌سیتی دو مالک عرب خواهند داشت؛ یکی از امارات و دیگری از عربستان‌سعودی. بن‌سلمان البته علاقه زیادی به فوتبال دارد و تاکنون وزیر ورزش او بارها میزبان تیم‌های باشگاهی و ملی بزرگ دنیا بوده است.
وب‌سایت تحلیلی news.com.au در گزارش خود با اشاره به این خبر آورده است: «اگر بریتانیا اجازه وقوع این اتفاق را صادر کند، عملاً با فردی که دستش خونین است، مرتکب جنایت شده و بویی از حقوق بشر نبرده و همکاری مالی مستقیم کرده است.» «دیلی‌میل» در گزارش خود با خوش‌بینی افراطی نوشته است: «اتفاقا خیلی هم خوب است که چنین فردی پول زیادی را این‌گونه وارد انگلیس کند، چه فرقی دارد، چرا از فروش اسلحه به عربستان خوشحال می‌شوید و برایتان مهم نیست که چه می‌شود، اما از فروش یک باشگاه به آنها عصبانی می‌شوید؟ سود سرشاری از این بابت نصیب فوتبال انگلیس خواهد شد و ستارگان بزرگی را خریداری خواهد کرد؛ این برای فوتبال بریتانیا یک اعتبار است، نه یک شرمساری، باید منطقی باشیم.»
وب‌سایت خبری thepeoplesperson نیز در گزارش خواندنی خود درباره این موضوع آورده است: «متاسفانه تعداد مالک‌ها در فوتبال اروپا روزبه‌روز بیشتر می‌شود و تعداد مدیرعامل‌هایی که هواداران رسمی با رای خود انتخاب می‌کنند، روزبه‌روز کمتر. این برای فوتبال قاره سبز ترسناک است اما گویا مقامات فوتبال کشورهای اروپایی ترسی از این موضوع ندارند و تنها به منافع خودشان فکر می‌کنند.»
«سان» لندن در بخش پایانی گزارش خود یک کنایه عجیب هم زده و آورده است: «شاید بین مالکان آمریکایی و پادشاه فوتبال‌دوست عربستان ارتباطی هست که این‌گونه از پیشنهاد وی استقبال کرده‌اند، هرچه باشد این دو ملیت با هم رابطه خوبی دارند و معامله‌هایی در پس پرده می‌تواند سرنوشت این پروژه را مشخص کند.»