به گزارش مشرق به نقل از تابناک، ولادیمیر پوتین، نخست وزیر روسیه و امید اول ریاست جمهوری آینده این کشور، طی مقاله ای که روز گذشته منتشر کرد، خطوط اصلی سیاست های ملی مدنظر خود را تشریح کرده و روسیه را کشوری دانسته که همواره در طول تاریخ خود ماهیتی چندملیتی داشته است.

پوتین در این مقاله موضوعات اساسی ملی را در کشورهای مختلف جهان با هم مقایسه کرده و وضعیت روسیه را به کلی متفاوت از آن ها ارزیابی می کند.

در این مقاله که در راشا تودی منتشر شده ، پوتین می گوید: «ما آنچه در جهان رخ می دهد را می بینیم؛ خطراتی جدی که رو به افزایش است: اوج گیری تنش های میان قومی و میان مذهبی واقعیت امروز جهان است. ناسیونالیسم و عدم تساهل مذهبی به پایه ای ایدئولوژیک برای برخی از افراطی ترین گروه ها و جنبش ها تبدیل می شود. این ایدئولوژی مبتنی بر نابود کردن و حذف دولت ها و چندپاره کردن جوامع است...».

پوتین سپس به وقوع مهاجرت های گسترده در نقاط مختلف جهان اشاره می کند و آن را موج جدیدی از «مهاجرت عظیم انسانی» می داند؛ موجی که قادر است ساختارها و تصاویر آشنای تمام قاره ها را تغییر دهد. وی سپس به وضعیت روسیه می پردازد و آن را با وقایع در حال رخ دادن در سراسر جهان متفاوت می داند: «با وجود مشابهت های سطحی، وضعیت ما اساساً متفاوت است. مسائل ملی و مهاجرتی ما مستقیماً با سقوط اتحاد شوروی و در اصل با "روسیه بزرگ" که بنیان های آن به قرن هجدهم باز می گردد در ارتباط است...».

اظهارات پوتین اشارات مهمی به سیاست های آینده فدراسیون روسیه را در خود مستتر دارد. در حقیقت، دو نکته مهم از این مطالب قابل استنباط است که عبارتند از:

اول؛ مقاله مذکور، بازتاب دهنده مهمترین نگرانی روسیه در عرصه سیاست داخلی است. مهمترین مسئله ای که روسیه از زمان فروپاشی شوروی تاکنون با آن درگیر بوده، خطر شورش های تجزیه طلبانه و حرکات قومی بوده است.

مهمترین نمود این امر، مسئله چچن است که روسیه در طول دو دهه گذشته با آن درگیر بوده است. دولت روسیه تاکنون راهبردهای مختلفی را برای حل این مسئله در پیش گرفته، اما سخنان اخیر پوتین را می توان نشانه ای از حاکم شدن نوعی جدید از واقع گرایی در دولت این کشور دانست. در واقع دولت روسیه گام اول را که پذیرفتن اصل مسئله است برداشته و به جای راهبرد تقابلی، شیوه ای تعاملی را برگزیده است.

تلفیق این رویکرد با سیاست های چهار سال گذشته دیمیتری مدودیف که مبتنی بر مدرن سازی و توسعه اقتصادی کشور به طور کلی و مناطق و جمهوری های فدراسیون به موازات آن بوده، می تواند آینده متفاوتی را برای روسیه رقم بزند

دوم؛ اشاره به مفهوم «روسیه بزرگ» در مقاله پوتین نکته ای حائز اهمیت است و تبعات خاص خود را برای سیاست خارجی این کشور در پی دارد. پوتین همان کسی است که در سال 2005، فروپاشی شوروی را «بزرگترین فاجعه ژئوپلیتیکی قرن» دانسته بود و در طی 8 سال ریاست جمهوری خود نیز پیوسته تلاش داشت تا روسیه را به جایگاه یک قدرت بزرگ ارتقا دهد. مطالب اخیر نشان می دهد که در صورت روی کار آمدن مجدد پوتین به عنوان رئیس جمهور روسیه، این کشور مجدداً به راهبرد «قدرت بزرگ» باز خواهد گشت. در این صورت مطمئناً سیاست های روسیه در قبال مسائل مهمی از قبیل گسترش ناتو و یا روابط با آمریکا، مسیری متفاوت با شرایط کنونی را خواهد پیمود.