به گزارش مشرق، به سابقه فوتبال خودمان برگردیم. پدیدهای که با صنعت و فرهنگ انگلیسیها وارد ایران شد و زیربنای فوتبال ما را پیریزی کرد. ۶۰ سال پیش مجارها که طلایهداران فوتبال جهان بودند ژوزف مساروش را به ایران فرستادند و دو سال روی فوتبال ملی ما کار کرد و ۷ سال بعد گئورکی سوچ آمد و جانشین حسین فکری شد تا سال ۱۹۶۹ میلادی که زدراکو رایکوف فوتبال ملی را به دست آورد و در همان بدو ورود انقلابی در فوتبال ما ایجاد کرد و نسل تازهای را به فوتبال معرفی کرد. او تحت فشار زیادی کهنههای فوتبال را کنار گذاشت و نسل جوان فوتبال ایران را نشانه گرفت. ایگور نتو از شوروی و دنی مککلان از اسکاتلند هم کاری برای فوتبال ما انجام ندادند تا فرانک اوفارل که مدال طلای بازیهای آسیایی را برایمان به ارمغان آورد.
حشمت مهاجرانی بعد از اوفارل و با درسهای او ایران را برای سومین بار قهرمان جام ملتهای آسیا کرد و انقلاب شد. ۸ مربی خارجی که آخرین آنها کارلوس کیروش بود در فاصلههای مختلف فوتبال ما را هدایت کردند. در این میان حتی تومیسلاو ایویچ را هم داشتیم. پس از کیروش به کدام سمت میرویم؟
بیشتر بخوانید:
ستاره پرسپولیس اضافه وزن دارد
آیا وینچنزو مونتلا میتواند فوتبال ملی ما در همان مسیر موفقیتآمیز کیروش پیش ببرد؟ مرد ایتالیایی ۴۴ ساله که تجربیات زیادی در بازی برای تیمهای امپولی، جنوا، سامپدوریا، رم و فولهام دارد و از مسیر تیمهای رم، کاتانیا، فیورنتینا، سامپدوریا، میلان و سویا گذشته است. آنچه حضور مونتلا را آسیبپذیر میکند عدم آشنایی او با فرهنگ خاص ماست و اینکه او حوصله و کشش این همه مسائل جانبی و درون مملکتی ما را داشته باشد. کار با ایتالیاییهای زودرنج آسان نخواهد بود. امیدوارم فدراسیون فوتبال کمی بیشتر روی این انتخاب تعمق و تأمل کند و به گزینههای دیگر فکر کند. مونتلا تجربه برخورد با فرهنگ فوتبال ما را ندارد و کار خودش و فوتبال ملی ایران با حضور او سخت خواهد شد.