به گزارش مشرق، آنچه رسانه‌های نزدیک به دولت و از اخبار تاکنون منتشر شده منتصب به استعفای وزیر امور خارجه می‌توان برداشت کرد این است که محمد جواد ظریف به علت عدم حضور در دیدارهای بشار اسد در تهران استعفا داده و یا حداقل دلخورهای جدی دارد.
در نگاه اول عدم حضور ظریف در این دیدارها سوال برانگیز است. البته درباره عدم حضور محمد جواد ظریف در دیدار رهبری با بشار اسد مساله کاملاً طبیعی است. عموماً دیدار مقام معظم رهبری با مقامات عالی رتبه خارجی با جضور افرادی همچون رئیس جمهور، معاون اول و یا مشاور رهبری در امور بین الملل برگزار می‌شود. در تصاویر منتشر شده از دیدار رهبری با بشار اسد، تصویری از مقامات دولتی همانند رئیس جمهور و یا معاون اول او دیده نمی‌شود. مساله ای که نشان می‌دهد که دولتی‌ها بیشتر خود را برای دیداری رسمی و جداگانه روسای جمهور دو کشور آماده کرده بودند.
بیشتر بخوانید:
واکنش محسن هاشمی به استعفای ظریف
بنابراین آنچه بیشتر سوال برانگیز است، عدم حضور ظریف در دیدار روحانی و بشار اسد است. مساله‌ای که بیش از همه از عدم هماهنگی در درون دولت خبر می‌دهد. اینکه چگونه این غفلت صورت گرفته و یا دفتر رئیس جمهور دقت نکرده و یا عدم حضور ظریف را چندان غیرطبیعی ندیده است، مسایلی است که دولتی‌ها خودشان باید جواب بدهند. البته اگر حتی ادعا شود که ظریف از حضور بشار اسد در تهران خبری نداشته باز هم به کوتاهی مقامات دولت برمی گردد.
جدای از اینکه احتمالاً شرایط امنیتی بشار اسد در دمشق بگونه‌ای است که حضور وی باید در سریعترین زمان ممکن و با بالاترین لایه‌های امنیتی و حفاظتی از زمان خروج از سوریه صورت می‌گرفته است، با این وجود دیدار بشار اسد با رئیس جمهور نشان می‌دهد که ایشان و اطرافیانش با برنامه کاری بشار اسد در تهران هماهنگ شده‌اند.
بنابراین این سوال را باید دولتی‌ها جواب بدهند که چرا ظریف نبود؟ او از دیدار خبری نداشت؟ یا اساساً خودش نیامد؟ بی هماهنگی بود یا غفلت یا اساساً دلیل مهم دیگری در کار هست که مقامات بالاتر از ظریف، صلاح ندیدند که او باشد؟ هرجور که به مساله نگاه کنیم، بازهم این دولتی‌ها هستند که باید پاسخگو باشند.
اما از تمامی مسایل بالا هم که بگذریم باید به آقای ظریف گفت که یک وزیر انقلابی در این شرایط مهم بین المللی استعفا نمی کند! ضمن اینکه ایشان می توانست این دلخوری را به شکل دیگری نشان بدهد و یا حداقل پس از رفتن بشار اسد و به خاطر جلوگیری از حاشیه سازی برای این سفر مهم، چند روز بعد در فضای کم هزینه تر برای کشور و نظام، استعفای خود را رسانه‌ای می کرد. مسئولیت‌پذیری هم اقتضا می‌کند که در دورانی که تکلیف برجام مشخص نشده، و تبعاتی زیادی از بابت آن نصیب کشور شده، مسئولی که خود در بوجودآوردن این معاده بین المللی نقش داشته، آن را به حال خود رها نکند.
اما این چند خط ذیل نیز خطاب به وزیر محترم خارجه خالی از لطف نیست...
الف: آقای ظریف! تعداد سفرهای شما به سوریه به یک صدم سفرهای حاج قاسم به دمشق می رسد؟ در حالیکه او برای جنگیدن می رفت و شما برای ایراد چند دیدار و سخنرانی معمولی به شام پرآشوب رفتید؟
ب: از حاج قاسم سلیمانی چندتا عکس یادگاری با بشار اسد، پوتین و هر فرد دیگر موثری در آوردگاه جهانی شام سراغ دارید؟ تاکنون هر فیلم و عکسی از او درباره سوریه و هرجای دیگر، منتشر شده دیگران منتشر کرده اند، او لحظاتی در سرزمین شام خلق کرده که هر یک تصویرش، هزاران بار آرزوی هر چهره سیاسی است تا به مردم به عنوان سند افتخار و کارآمدیش نشان بدهد! آیا امروز مردم از عکس‌های شما با ده‌ها مقام آمریکایی و اروپایی چنین احساسی دارند؟
ج: البته حاج قاسم به گرفتن عکس یادگاری دیپلماتیک نیازی ندارد؛ برای فردی که حتی نامه بلندترین مقامات آمریکایی را نخوانده رد می کند، این چیزها بیشتر شبیه شوخی است. اما اگر امروز بشار اسد در جایگاه رئیس جمهور سوریه بعد از پنج سال جنگ جهانی به تهران برای قدردانی می‌آید، چه کسی در خلق کردن این تصویر بیش از همه نقش دارد؟
د: اما در ساعاتی که بعد از پنج سال بزرگ و تاریخی برای جریان مقاومت بشار اسد به دیدار رهبر عالی رتبه و پیشران مقاومت در جهان برای تشکر و قدردانی می آید، وقت استعفا و در حاشیه قرار دادن این موضوع مهم است؟!