به گزارش مشرق، صبح دوشنبه بود که خبری از سوی مدیر گروه ورزش شبکه سه منتشر شد که برنامه ۹۰ از سال بعد با رویکرد جدیدی به سیما خواهد آمد و قرار است از توان فردوسی پور برای تمام رشته های ورزشی استفاده شود و احتمالاً او به عنوان قائم مقام شبکه ورزش منصوب شود. شامگاه دوشنبه شب هم عادل فردوسی پور در گفتگو با ایرنا خبر از عدم پخش ۹۰ داد و گفت: «به دستور مدیر شبکه سه برنامه ۹۰ از جدول پخش برنامه های شبکه خارج شد» و در بخشی دیگر گفته بود: «برنامه ۹۰ فرزند من است و حاصل زحمات طاقت فرسا و شبانه روزی صدها نفر که خالصانه برای رسیدنش به جایگاه امروز تلاش کرده اند. ممکن نیست آدم فرزندش را با پست و مقام معاوضه کند».
بیشتر بخوانید:
فردوسی‌پور می‌تواند فردوسی‌پور باشد؛ حتی در جایگاه قائم مقامی
مسأله ساده تغییر فردوسی‌پور
این بهانه و همچنین چالشی که بین فردوسی پور و فروغی، مدیر جدید شبکه ۳ در برخی افکار عمومی ایجاد شده و آخرین مورد آن هم در جشنواره جام جم بود که عادل بعد از دریافت جوایز بدون نام بردن از فروغی او را به رگبار طعنه بست، باعث شد که از شب گذشته این حواشی چالش گونه بار دیگر برجسته شود.
در این باره چند نکته بخوانید:
۱. هر رسانه ای و به طریق اولی صدا وسیما که به عنوان یک رسانه فراگیر و البته ملی که در حال فعالیت است مسئولانی دارد که سیاست هایی را دنبال می کنند. شاید این بدیهی ترین اصل در مدیریت یک رسانه باشد که ساعات پخش برنامه را تغییر بدهند، در جزئیات آن مواردی را طلب کنند و اصلاً بخواهند بعد از حدود ۱۹ سال در اجرای یک برنامه خواهان اعمال تغییراتی باشند.
۲. قرار دادن آنتن زنده رسانه عمومی در اختیار یک برنامه ورزشی که روز به روز در اثر زحمات عوامل آن، علاقمندی مردم و البته همراهی ویژه مسئولان تا حد قابل توجهی رشد داشته نباید حس طلبکاری و مدعی بودن را در عوامل سازنده ۹۰ ایجاد کند و بر این امر خود را محق بدانند که تا هر وقت اراده کنند باید کارشان را ادامه دهند و آنتن هم در اختیارشان قرار بگیرد.
۳. نباید شهرت فردوسی پور که از رهگذر برنامه ۹۰ و آنتن رسانه ملی به دست آمده او را به جایی منحرف کند که در مقاطعی برای تقابل ۹۰ یا خود عادل با سایر افراد و برنامه های سیما به طور جدی تلاش شود. قطعاً حمایت عجیب برخی سلبریتی‌های پرحاشیه و حتی ضدانقلاب خارج نشین که همگی یک مرتبه بیننده ۹۰ و طرفدار فردوسی پور و به طریق اولی دلسوز رسانه ملی می شوند، به سود آینده کاری این مجری توانمند نخواهد بود.
۴. در کارنامه فردوسی پور در طول چندین سال اجرا مواردی مشاهده می شود که با امانت داری از آنتن رسانه ملی همخوانی ندارد. از گریزهای سیاسی نامربوط تا حمایت از فیلم های پرحاشیه داخلی و یا عدم رعایت برخی شئونات مانند پوشیدن پیراهن مشکی در شب ولادت یکی از معصومین به بهانه درگذشت یکی از پیشکسوتان و یا اوقات تلخی همزمان با خوشی مردم از نتیجه تیم ملی در جام جهانی به دلیل ممانعت از عدم حضور کارلوس پویول، از جمله این موارد است.
۵. فردوسی پور در جشنواره جام جم که در روز های اخیر برگزار شد خودش را به درستی فرزند رسانه ملی دانست و جوایزی هم دریافت کرد. مسئولان رسانه ملی هم بارها از عادل به عنوان یکی از مجریان توانمند صداوسیما تقدیر کردند و به کرات هم در طول این سال ها از او به صورت ویژه حمایت کردند. هرچند شاید بتوان این اقدام مسئولان رسانه ملی را بعد از جوایز جشنواره جام جم و صحبت های عادل یک کج سلیقگی تعبیر کرد اما این موضوع نباید این تصور را برای فردوسی پور ایجاد کند که قرار است تنها این رابطه خوب در چارچوب اجرای ۹۰ صورت بگیرد و اگر این امر محقق نشد پس پایان این رابطه نزدیک است. این گذاره ناخواسته تداعی گر این موضوع است که شاید در پس تهیه و اجرای ۹۰ منافعی پنهان است که حتی پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش هم جای آن پر نمی کند. پیشنهادی که اگر مجری موفق برنامه ۹۰ دغدغه رشد همه رشته های ورزشی و کمک به حل مشکلات آنها را هم داشته باشد قطعاً آن را خواهد پذیرفت تا با میزان انرژی که برای فوتبال به میان آورد به دغدغه سایر رشته ها هم بپردازد و همچون فوتبال از کار ورزشکاران سایر رشته ها و دوستداران آنها هم گره گشایی کند. با این تفاوت که فوتبال را حواشی آن برجسته کرده و علی رغم هزینه های نجومی، آن چنان ثمربخش نبوده در حالی که سایر رشته های ورزشی به افتخارآفرینی با کمترین هزینه ها می بالند.