به گزارش مشرق؛ حسین قاسمی کارشناس مسائل سیاسی-امنیتی و فرماندار سابق شیراز در کانال تلگرام خود نوشت:
چرا پس از ده روز از سیل و آب گرفتگی، دولت از راهکارهای خود برای حل بحران رونمایی نمی کند؟
۱- باتوجه به رصدهای انجام شده در فضای شبکه های اجتماعی، موضوع حضور سپاه در کمک رسانی ها، از سوی جبهه ناهمسو، در سه سطح تاکنون پیگیری شده است:
الف.نفی حضور
ب.نمایشی خواندن حضور و اختلاف افکنی میان نیروهای مسلح
ج. غیرکارشناسی خواندن اقدامات سپاه و نیز القای خودسرانه بودن تصمیمات.
۲- سخنان آقای روحانی در روزهای گذشته در راستای محور سوم یعنی غیرکارشناسی خواندن اقدامات سپاه مورد بهره برداری قرار گرفته است.
در این میان اما غیرکارشناسی و نمایشی خواندن اقدامات سپاه چند هدف دارد:
الف: ایجاد دو قطبی
ب: در ادامه تحریک عصبیت های ارزشی برای ایجاد و تشدید همین‌دو قطبی
ج. شیفت فضای به نمایش درآمده ناکارامدی دولت به سوی بازی‌های کلامی و سیاسی
د. از جانب‌دیگر، وضعیت موجود ملموس‌ترین شرایط برای سنجش کارامدی دولت بود. روحانی تلاش وسیعی دارد تا گفتمان انقلابی و جهادی به عنوان یک آلترناتیو به چالش کشیده شود.
۳- با این جنگ روانی اما چگونه باید مقابله کرد:
الف: باید از آنها پرسش کرد که چرا پس از ده روز از سیل و آب گرفتگی، از راهکارهای خود برای حل بحران رونمایی نمی کنند؟
فقدان برنامه و ایده دولت برای حل این بحران کاملاً آشکار است و شاهد تعطیلی عملی، نظری و مدیریتی دولت هستیم. دولتی که می‌بایست مسول باشد چرا مسولیت نمی‌پذیرد که هیچ، مسولیت‌پذیری و ایثار دیگران را نیز مورد هجمه قرار می‌دهد؟
ب: باید از دولت سوال کرد چرا از اهمال‌های خود نمی‌گوید؟ رسیدگی به وضعیت سدهای بزرگ وکوچک، سیل بندها، کانالهای انتقال آب، لایروبی رودخانه ها و آبراه‌ها، با کیست؟
مسوولیت ستاد بحران و ایجاد آمادگی و اقدام لازم قبل، حین و بعد از بحران با کیست؟
دولت چرا از غیبت تاریخی خود در ایام حادثه و لحظات طلایی برای مدیریت بحران سخنی به میان نمی آورد؟
مسوولیت ناکارآمدی ستاد بحران و نداشتن طرح و برنامه جامع برای حوادث غیر مترقبه با کیست؟
چرا به این سوالها پاسخ داده نمیشود؟
آیا این مردم که خود به کمک گروهای جهادی با بحران جنگیدند جای تشکر ندارند؟ اگر سپاه و بسیج و نیروهای مسلح در همان لحظات اول دست به کار شدند و خلأ مسوولین امر را پر کردن جای یک خداقوت و خسته نباشید ندارد؟
ج: مواظب باشیم با تبدیل یک امر اجتماعی یعنی سیل و آب گرفتگی به امری سیاسی، اجازه فرار به طرف مقابل با ورود سیاسی داده نشود.