دارنده مدال‌های برنز بزرگسالان آسیا در سال ۲۰۱۰، دو نقره جوانان جهان ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ و نقره جوانان آسیا ۲۰۰۶ افزود: در ایران کشتی‌گیران بسیار خوبی در سنگین وزن داریم و عملاً من هیچ شانسی برای عضویت در تیم ملی نداشتم، به همین خاطر خدا خواست و به آذربایجان آمدم و حالا هدفم این است که در رقابت‌های جهانی و المپیک برای این کشور کشتی بگیرم و بدون مدال از کشتی نروم. ابتدا قرار نبود در رقابت‌های قهرمانی اروپا کشتی بگیرم و هدفم رقابت‌های جهانی بود اما چند اردو در روسیه داشتیم و در نهایت تصمیم گرفتند در این رقابت‌ها کشتی بگیرم.

وی خاطرنشان کرد: ۸ یا ۹ ماه بود که تمرین کشتی را از سر گرفته بودم و علی رغم اینکه یکی دو سالی از میادین دور بودم اما در حال حاضر شرایط نسبتاً خوبی دارم و امیدوارم بتوانم در این رویداد خودم را نشان بدهم. من الان ۳۰ ساله هستم و نهایتاً تا المپیک و یا یکسال پس از آن می‌توانم کشتی بگیرم بنابراین تمام هدفم کسب مدال در این رویداد است.

آذرشکیب در پاسخ به این سوال که آیا با این اوصاف به تابعیت آذربایجان درآمده یا خیر، گفت: بله، اگر خدا بخواهد. من پاسپورت آذربایجان را از سال ۲۰۱۱ در اختیار دارم و به نوعی دو پاسپورته هستم. الان هم به تابعیت آذربایجان در آمده‌ام. وقتی به آذربایجان آمدم هدفم فقط این بود که کشتی بگیرم و به مدال برسم و به چیز دیگری فکر نکردم. هیچ پیشنهاد مالی هم ابتدا ندادم و آذربایجانی‌ها به همین دلیل خیلی از من خوششان آمد. من یک حریف به اسم جمال‌الدین ماگمدوف دارم و هر کداممان که بهتر باشیم در جهانی و المپیک کشتی می‌گیریم. باید هر طور که این‌ها می‌خواهند کار کنیم تا ببینیم چه پیش می‌آید. از آنجا که بیش از دو سال است در تیم ملی ایران حضور ندارم نیازی به رضایت فدراسیون کشتی برای حضور در آذربایجان نداشتم و مشکلی از این بابت وجود ندارد.

سنگین وزن سابق ایران با بیان اینکه مردم آذربایجان علاقه زیادی به مردم ایران دارند، گفت: مثلاً در جریان سیل اخیر در ایران خیلی از ورزشکاران و کشتی‌گیران آذربایجان دوست داشتند به مردم ایران کمک کنند. خیلی از آن‌ها پیش من یا صباح شریعتی آمدند و می‌پرسیدند چطور می‌توانند کمک کنند. در این کشور راحت هستیم و مشکلی بابت زندگی نداریم.

وی با اشاره به میزان حمایت از کشتی‌گیران و ورزشکاران از سوی مسئولان آذربایجان خاطرنشان کرد: مسئولان آذربایجان خیلی به ورزش اهمیت می‌دهند و هوای قهرمانانشان را دارند. مثلاً جبرئیل حسن‌اف، طغرل عسگراف، شریف شریف‌اف یا بقیه کشتی‌گیرانی که مدال جهانی و المپیک دارند ماهی ۲۵ تا ۳۰ میلیون تومان به پول ما حقوق می‌گیرند و خانه، ماشین و همه امکانات رفاهی نیز در اختیارشان است. اگر یک کشتی‌گیر یا یک ورزشکار آذربایجان در بازی‌های اروپایی مدال طلا بگیرد به پول ایران در حدود دو و نیم میلیارد تومان پاداش می‌گیرد. پس از رقابت‌های جهانی یا المپیک هم ارگان‌های مختلف حمایت می‌کنند و علاوه بر پاداش نقدی که قابل توجه است، ماشین، آپارتمان و پول به مدال‌آورانشان می‌دهند. کشتی‌گیرانی که مدال ندارند زندگی نسبتاً عادی دارند اما مدال‌آوران با پاداش‌هایی که می‌گیرند زندگی بسیار خوبی دارند.

آذرشکیب با بیان اینکه متأسفانه ورزشکاران در ایران تاریخ انقضا دارند، گفت: مثلاً الان علیرضا گودرزی چون ۳۰ ساله شده مورد توجه قرار نمی‌گیرد و می‌گویند سن او بالا رفته اما در آذربایجان سن اصلاً ملاک نیست و هر ورزشکاری که بهتر باشد به مسابقات اعزام می‌شود. اینجا خیلی به ورزشکارانشان انگیزه و روحیه می‌دهند و به آن‌ها احترام می‌گذارند. به خدا کشتی‌گیران آذربایجان نصف کشتی گیران ایران هم تمرین نمی‌کنند اما چون روحیه و انگیزه بالایی دارند نتایج بهتری می‌گیرند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا نگران بازخوردهای منفی از سوی مردم ایران بخاطر مبارزه زیر پرچم آذربایجان بوده یا خیر، خاطرنشان کرد: در ایران به من توجهی نمی‌شد و چند سال هیچ‌کس سراغی از من نگرفت. چند سال من را به هیچ مسابقه‌ای اعزام نکردند و کاملاً کشتی را رها کرده بودم. الان شرایط در ایران بگونه‌ای است که همه فقط به فکر خودشان هستند اما مردم ایران ورزشکارانشان را دوست دارند و بخوبی در جریان مشکلات و مسائل آن‌ها هستند. من هم کشورم را دوست دارم و مثل سایرین به ایران رفت و آمد خواهم داشت.

آذرشکیب در پایان ضمن ابراز همدردی با سیل زدگان ایران گفت: دست تمامی مردم ایران که در سیل اخیر خانه و زندگی‌شان را از دست دادند و غم زیادی خوردند را می‌بوسم و امیدوارم بتوانم کمک‌های ورزشکاران آذربایجان را به دست آن‌ها برسانم. اینکه به یکباره خانه و زندگی‌ات در سیل از دست برود خیلی سخت است و امیدوارم خدا کمک کند و با توجه بیشتر مسئولان سیل‌زدگان از این وضعیت هر چه زودتر خارج شوند. از مربیان نفراتی مثل غلامرضا محمدی، علیرضا حیدری، طالب نعمت پور، اصغر بذری و دیگران که به کمک سیل زدگان رفتند نیز تشکر می‌کنم و دست آن‌ها را می‌بوسم.