به گزارش مشرق، از مدت‌ها قبل گزینه‌های مختلفی در رسانه‌ها و نشریات درباره سرمربی تیم ملی فوتبال ایران مطرح شده اما فدراسیون فوتبال هیچ واکنشی در رد یا تأیید آنها نداشته است. با این وجود، مذاکرات فدراسیون یا واسطه‌های آن با گزینه‌ای نظیر یورگن کلینزمن، به نظر می‌رسد جدی‌تر از سایر گزینه‌ها باشد. این خبر برای برخی از علاقه‌مندان به این مربی چنان خوشحال کننده بود که با عبارت "قدیمی ولی طلا" به استقبال او رفتند اما واقعیت چیست؟
تردیدی وجود ندارد که کلینزمن از بازیکنان شاخص و محبوب دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی است اما کارنامه مربیگری کلینزمن مهر تأییدی بر این نظریه است که هر بازیکن بزرگی، لزوماً مربی بزرگی و موفقی نمی‌شود. کلینزمن نه تنها در عرصه مربیگری موفق نبوده بلکه یک مربی ناکام و بی‌تجربه محسوب می‌شود.
او بعد از حضور در جام جهانی ۱۹۹۸ و گلزنی به تیم ملی ایران، فوتبال را کنار گذاشت و روی به مربیگری آورد و در اتفاقی عجیب و دور از انتظار توانست قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ هدایت تیم ملی کشورش را به عهده بگیرد. در همان زمان هم سوالات زیادی درباره انتخاب کلینزمن وجود داشت ولی او نتوانست خواسته آلمانی‌ها را برآورده کند و در نهایت بعد از کسب مقام سوم جام جهانی در کشور خودش، راهی آمریکا شد.
بیشتر بخوانید:
او از سال ۲۰۱۱ سرمربی آمریکا بود و در مدت حضورش تنها یک بار موفق به کسب مدال طلای مسابقات کونکاکاف یا قهرمانی آمریکای شمالی و مرکزی شد. کلینزمن در جام جهانی ۲۰۱۴ هم تا مرحله یک هشتم نهایی پیش رفت اما در عین ناباوری نتوانست تیم ملی آمریکا را که جزو دو قدرت اصلی منطقه کونکاکاف است به جام جهانی ۲۰۱۸ برساند و در نهایت از هدایت این تیم برکنار شد.
رزومه نه‌چندان موفق این سرمربی موجب بیکاری او در بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ شد و از سال ۲۰۱۶ تاکنون هم بیکار است ولی مشخص نیست نام او چطور به گزینه‌های سرمربیگری تیم ملی ایران راه یافته است؛ اتفاقی که نه تنها خوشحال کننده نیست بلکه این سوال را مطرح می‌کند که آیا واقعاً فدراسیون برای انتخاب سرمربی تیم ملی به سمت و سوی امثال کلینزمن رفته یا این خبر صرفاً در حد یک شایعه است.
تیم ملی ایران در برهه کنونی به یک مربی کارنامه‌دار نیاز دارد که بتواند از تجربه خود برای رشد و پیشرفت فوتبال ایران استفاده کند. هر چند انتخاب مربیان مطرح و درجه یک جهانی برای سرمربیگری ایران امری دشوار و غیر ممکن به نظر می‌رسد اما می‌توان به سمت گزینه‌هایی رفت که در کارنامه خود موفقیت‌های چشم‌گیری دارند ولی بنا بر جبر زمانه اکنون در سطح اول دنیا قرار ندارند.
ایران یک مربی در سطح کارلوس کی‌روش یا بالاتر می‌خواهد که حداقل در چندین و چند کشور جهان مربیگری کرده باشد و بتواند در ایران هم حضور طولانی و البته موفقی داشته باشد. بنابراین باید امیدوار بود که مطرح شدن نام یورگن کلینزمن، نه یک خبر موثق که یک شوخی رسانه‌ای یا دروغ آوریل باشد.