به گزارش مشرق، مسعود یارضوی از فعالان رسانه در کانال تلگرامی خود نوشت:
خب می‌دانید، من از روز اول زلزله بم تا مدت‌ها در محل حادثه بودم.
آن روزهای دولت اصلاحات نیز اگرچه تحریم بودیم و "محور شرارت" هم بودیم ولی به هر روی تعدادی از گروه‌های امداد غربی به شهر بم آمده بودند.
کارهایشان را از نزدیک می‌دیدم...
روزی یک یا نهایت دو عملیات امدادی و بعد هم استراحت تا روز بعد.
نمی‌خواهم بگویم کاری نمی‌کردند ولی راستش این بود که از جنس خودمان نبودند.
نه می‌فهمیدی دقیقاً دارند چکار می‌کنند، نه می‌شد کاری را بهشان سپرد و نه ما فهمیدیم که کدام کار مهم را به آخر رساندند؟!
در قبرستان بم کار با طلبه‌ها و بسیجی‌ها بود. توی شهر هم بیشتر گروه‌های مردمی و هلال‌احمر و نظامی‌ها و دانشجوها مشغول خارج‌کردن اجساد بودند. کاری که البته آن‌هم از نظر من قسمت‌های سختش تمام نشد تا اینکه تیم‌های تفحص سردار باقرزاده رسیدند.
ماجرای انتقال آوار شهر به بیرون نیز دست آخر دست مدیران دولت اصلاحات را بوسید و به هر زحمتی بود بعد از چند ماه توانستند آوارها را از شهر خارج کنند. (یعنی حتی در این بخش ساده هم اسمی از گروه‌های امداد خارجی نبود)
دقت کنید! یعنی در هیچ کجای این تمام شدن‌ها و تعیین تکلیف‌ها که لازمه مدیریت بحران بود؛ ردّ پای گروه‌های خارجی را نمی‌دیدی.
حتی اطلاعاتی هم که بعد از حضور این گروه‌های امداد خارجی درز کرد؛ بیشتر نشان داد که امداد و نجات، شاید فقط یک روی ماجرا بوده است.
از شوآف حضور پرنسس رانیا (ملکه اردن) تا ورود چند صد جاسوس به کشور در لوای گروه‌های امدادی و ایجاد مهدکودک‌های عجیب و غریب در چادرهای امدادی!
خلاصه این روزها که بچه‌های حشدالشعبی و النجبا و فاطمیون در مناطق سیلاب زده ایران حضور یافته‌اند و کمک می‌کنند و در جریان کارهایشان هستم؛ حسّ دیگری دارم...
اینها از جنس خودمانند، مثل جهادی‌ها بیل می‌زنند، می‌شود یک منطقه را به دستشان سپرد و جالب اینکه انتظاری هم ندارند و کمک‌هایشان مثل کمک‌های آمریکا و اروپا منوط به چیزی نیست.
این بچه‌ها منفعتی از جاسوسی از ما نمی‌برند، شبه نظامی هم اگر هستند؛ تفنگ و پرچمشان را خودمان بهشان داده‌ایم نه کس دیگر! و از همه مهمتر اینکه ملکه و پرنسس ندارند که مطمئن باشی برای شوآف آمده!
و شوآفی هم اگر داشته باشند برای خدمت بیشتر به نظام جمهوری اسلامی ایران است نه به دربار اردن و پارلمان اروپا و یونیسف.