کد خبر 953043
تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۰۱:۵۰

پس از جشنواره فیلم برلین که در دوره اخیر خود، هیچ فیلم ایرانی را نپذیرفت، جشنواره سیاسی فیلم کن نیز همه ۵۰ فیلم ایرانی متقاضی حضور در این جشنواره را رد کرد!

به گزارش مشرق، در حالی که اسامی فیلم‌های بخش‌های مختلف هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن از جمله بخش مسابقه اصلی آن اعلام شده، اما نام هیچ فیلم ایرانی در این میان دیده نمی‌شود. این درحالی است که براساس گزارش‌های واصله، تولیدکنندگان بیش از ۵۰ فیلم ایرانی برای شرکت در جشنواره کن، نمونه آثار خود را به دبیرخانه این جشنواره ارسال داشته بودند، اما هیچیک از آنها برای هیچکدام از ۱۱ بخش این جشنواره پذیرفته نشدند. پیش از این در شصت‌ونهمین جشنواره فیلم برلین که در ماه فوریه (بهمن سال گذشته) برگزار گردید نیز تمامی حدود ۴۰ فیلم ایرانی ارسال شده برای حضور در این جشنواره مردود اعلام شدند!

بیشتر بخوانید:

معضل حرامزادگی در اروپا؛ «همه می‌دانند»!

فیلم / از شرایط جایزه گرفتن در جشنواره کَن


چنین دوران فترتی در طول ۳۰ سال گذشته که سینمای ایران محبوب جشنواره‌ها شده بود، سابقه نداشته و از نظر کارشناسان غیرقابل توجیه است. برخی از ناظران نزدیک به این جشنواره‌ها، علت این امر را رکود حاکم بر سینمای ایران می‌دانند، در حالی که در طول این سال‌ها نه تنها از میزان تولید در این سینما کاسته نشده بلکه تحت عناوین مختلف به آن افزوده هم شده و در حال حاضر هر سال بیش از ۱۰۰ فیلم در سینمای ایران، جلوی دوربین می‌رود و برای نمایش آنها نیز ده‌ها جشنواره ریز و درشت در داخل کشور برگزار می‌شود.


دو جشنواره مطرح خارجی درحالی از پذیرفتن فیلم‌های ایرانی که هر سال به آنها ارائه شده‌اند، سر باز زده‌اند که تقریباً همان‌ها که در سال‌های پیش، فیلم‌های خود را در این جشنواره‌ها به نمایش درآورده و بعضاً جایزه‌هایی هم دریافت داشتند، همچنان فیلم ساخته و تقریباً با همان کیفیت قبلی، آثار خود را ارائه می‌کنند. پس دلیل اصلی چیست؟ آیا عمر سینمای جشنواره‌ای ایران به پایان رسیده است؟! آیا این فقره نیز شامل تحریم‌های ترامپ و دارودسته‌اش شده است؟!! آیا بالاخره حضرات شبه روشنفکر متوجه می‌شوند هنگامی که دیگر منافع امپریالیسم جهانی اقتضاء نکند، آنها هم مانند شاه و صدام و مرسی و قذافی و سایرین قربانی می‌شوند؟ آیا سرانجام درمی‌یابند اصل برای این جشنواره‌ها، اهداف سیاسی و ایدئولوژیک است که وقتی قرار است صاحبانشان، از طریق فیلم و هنر مقابله کنند، هر کس با دوربینش، به هر نحو اهانتی به انقلاب و نظام اسلامی کرد و تصویر کج‌ومعوجی از جامعه ایرانی نشان داد، عزیز می‌شود؛ اما چنانچه قرار بر این نباشد، دیگر خودش را به زمین و زمان هم بدوزد، افاقه نمی‌کند که نمی‌کند! سرانجام او هم در زمره ایادی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شود، چرا که بالاخره متهم است یکی از موسسات و نهادهای فرهنگی کشور را سرکیسه کرده و بودجه ساخت فیلمش را دریافت داشته است!

منبع: کیهان