به گزارش مشرق به نقل از فارس در بندرعباس، حادثه غم انگیز غرق قایق مسافری در آب‌های ساحلی این شهرستان و مرگ 17 نفر در عرض چند دقیقه، با تمام آلام و اندوه‌های سنگینش رفته رفته مشمول مرور زمان می‌شود و چه بخواهیم چه نخواهیم از حافظه‌ها محو و یا کمرنگ خواهد شد، این اقتضاء طبیعت است که چنین حکم می‌کند.

مگر نه اینکه سوانح متعدد طبیعی و غیر طبیعی فراوانی را حداقل در یک بازه زمانی دهه اخیر تجربه کردیم، مثلا سوانح هوایی، زمینی، حادثه عظیم زلزله بم و... که در مقطعی به جد در کانون توجه قرار گرفت و اکنون در شعاع چند متری آن نیز کسی سراغی از آن نمی‌گیرد، جز آلام فروخورده بازماندگان.

پس بنابر این طبیعی است که این حادثه نیز به خیل گذشتگان بپیوندد و دیر یا زود همه از یادمان برود که اصلا چنین اتفاقی در همین نزدیکی ساحل ما رخ داد و 17 هموطن جان خود را از دست دادند. اصلاً آیا کسی یادش هست حادثه زلزله رودبار و منجیل و یا سانحه هوایی کرمان و یا انفجار در قطار مسیر مشهد و...!! این رسم در همه جای دنیا حاکم است و به اصطلاح قدیمی‌ها، "خاک سردی می‌آورد" و اجتنابی از آن نیست.

بدیهی است آنچه می‌تواند از رهگذر چنین حوادثی تجربه گران سنگ به دست دهد اینکه در سوانح غیر مترقبه افزایش هوشیاری و آمادگی بیشتر و در سوانح غیر طبیعی نیز بستن روزنه تکرار و البته مجازات خاطیان، اما آیا تاکنون به این فکر کردیم که وقوع این رخداد یا حادثه مشابه باید درسی باشد برای همه ما، درسی که با پندگیری از آن راه تکرار خطا و یا کم کردن آثار حوادث را به خوبی فرا بگیریم.

اما چرا درسی فرا نمی‌گیریم؟ این همه حادثه و تکرار مشابه، اصلاً قرار است پندی بگیریم یا نه؟

علی ایحال، در حادثه اخیر آنچه می‌توان از منظر قضاوت افکار عمومی استتناج کرد اینکه حادثه غرق شدن قایق مسافربری در آبهای ساحلی هرمز بندرعباس، بیش از آنکه به عواملی چون تردد غیرمجاز، فرسودگی قایق، بی‌تدبیری ناخدا و سایر امور مربوط باشد، سند محکمی بر برخی از بی‌ملاحظه‌گی‌ها است.

اینکه قایق از نگاه ماموران می‌گریزد و غیر مجاز مسافر سوار می‌کند، اینکه فرسوده است و سوخت تمام کرد، اینکه تجهیزات ایمنی به اندازه کافی در اختیار نداشته و... همه و همه قصورهایی است که در جای خود قابل بررسی و پیگرد قانونی است، اما همان طور که بازماندگان این سانحه نیز بارها و بارها تیم ناجی را مقصر دانسته‌اند، بهتر نیست مسئولان مربوطه در کمترین زمان ممکن و در حالی که بیش از 10 روز از سانحه گذشته و تاکنون در این راستا اقدام به اعلام مقصران اصلی نکرده‌اند،‌ اقدامی قابل توجه کنند.

فارغ از عملکرد شناور ناجی که به گفته استاندار هرمزگان نیز عملکرد آن در سانحه قابل بررسی و تامل است، باید یادآور شد که بدیهی‌ترین وظیفه شناور ناجی در این است که حادثه دیده را از خطر نجات دهد، حال به هر دلیلی که به این وضعیت گرفتار شده باشد.

آیا مسئولان امر که مرتب دم از آمادگی و توانمندی می‌زنند و ده‌ها مانور امداد و نجات و هزار ژست جور و اجور دیگر می‌گیرند، می‌توانند در زمان مورد انتظار پاسخی مناسب را به افکار عمومی ارائه دهند.

مرسوم این است که در کشورهای توسعه‌ یافته‌تر مسئولان در چنین مواقعی در راستای رسیدگی بهتر به موضوع و باز شدن راه‌ها، استعفا می‌کنند، اما در این راستا به دلیل غیرشفاف بودن موضوع تاکنون حتی یک عذرخواهی رسمی نیز از بازماندگان این سانحه صورت نگرفته است.