سرویس سیاست مشرق- در روزهای اخیر، به ناگهان فضای مجازی پر شده است از ویدئوهایی از مدارس دخترانه و پسرانه که در آن دانش‌آموزان با آهنگ یک خواننده خارج نشین، در سر صف مدرسه یا در کلاس (در حضور اولیای مدرسه) به همخوانی و رقص و پایکوبی می‌پردازند؛ آهنگی که به گواه انتشار این حجم از کلیپ‌های مشابه در بازه‌ی زمانی دو سه روزه، خبر از یک برنامه‌ریزی می‌دهد که در آن هماهنگی بین بدنه‌ی بخش‌هایی از آموزش‌و پرورش و ارتش مجازی سازماندهی‌شده به وضوح مشهود است.

ترکیب روپوش و مقنعه دختران دانش آموز (به عنوان نماد پوشش رسمی دانش آموزان) با رقص و پایکوبی به همراه یک آهنگ مبتذل که از بلندگوی «مدرسه» پخش می‌شود، قرار است بازهم یک «دوقطبی» از جنس دوقطبی‌های مورد نظر محفل امنیتی اصلاحات را نمایندگی کند. دو قطبی‌هایی که در زمان انتخابات ۹۶ به اوج خود رسید اما گویا حیات این جریان با تداوم نو به نو این وضعیت (دو پاره کردن جامعه) گره خورده است.

این علاقه جریان سیاسی مورد نظر آنجا بیشتر آشکار می‌شود که در هفته‌های پایانی سال ۹۷، از درون جلسات محفلی یکی از تشکل‌های سیاسی حامی دولت خبر رسید که مسؤولان آن تشکّل به این نتیجه رسیده‌اند که اصلاح‌طلبان حامی دولت دیگر نباید روی شعارهای معیشتی مانور بدهند، چرا که اولاً، کارنامه‌ی دولت در زمینه برنامه و عمل اقتصادی نه تنها خالی که فاجعه‌بار بوده و ثانیاً، بخش بزرگی از جامعه اصلاح‌طلبان را به دلیل حمایت تمام‌قد از روحانی در سال‌های ۹۲ و ۹۶، مسؤول اغتشاش و آشوب در بازار اقلام معیشتی می‌دانند.

و البته همزمان با ویدئوهای مدارس، کلیپ هایی هم از ورزش صبحگاهی در پارک‌های برخی شهرهای کشور نیز منتشر می‌شود که آن هم چندان با فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد.

در سینما، هنوز جوهر توقیف فیلم سینمایی موهن و رکیک «رحمان ۱۴۰۰» خشک نشده، فیلم موهن و به همان اندازه مبتذل «چهار انگشت» روی پرده می‌رود. به بخشی از خلاصه فیلم «چهار انگشت» توجه کنید:

" «چهارانگشت» داستان مردی مذهبی و متصل به بدنه حاکمیت به نام احد فاتحه‌ای (امیرجعفری) است که به کمک مدیر برنامه خود نادر ایستاده (جواد عزتی) به نام سفر به مکه راهی کامبوج می‌شود تا زن صیغه‌ای خود را ملاقات کند، اما متوجه می‌شود همسر موقتش بدون اطلاع او به تایلند رفته است، او به همراه ایستاده به تایلند می‌رود تا همسرش را پیدا کند و سرانجام می‌فهمد او با مردی آمریکایی ازدواج کرده و اکنون نیز باردار است…"

این فیلم پر از شوخی‌های جنسی، تمسخر آشکار نمادهای مذهبی و شوخی‌های سیاسی مبتذل است. به نظر می‌رسد که روندی که با نمایش فیلم «۵۰ کیلو آلبالو» در دولت روحانی رقم خورد، اکنون با شدّت و صراحت بیشتری در حال اجراست، به طوری که همواره روی پرده‌ی سینماها باید یکی از کمدی‌های اروتیک و سخیف روی پرده باشد و حتی اگر یکی از آن‌ها بعد از فروش میلیاردی و جنجال بسیار، «علی الظاهر» توقیف شد، بلافاصله فیلم بعدی روانه پرده می‌شود. وضعیت شبکه نمایش خانگی حتی اوضاعی به مراتب وخیم‌تر دارد و شاهدیم که کار سریالی به نام «ممنوعه»، از مثلث‌های عشقی به سبک سریال‌های ترکیه‌ای گذشته و به چندضلعی‌های جنسی رسیده است. در این میان، هم مدیرکل نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی (ابراهیم داروغه‌زاده) و مدیرکل نمایش خانگی (حسین پارسایی) نه تنها هیچ موضعی علیه این نوع پرده‌دری‌های تصویری ندارند، که سفت و سخت پای ساخت چنین آثاری ایستاده‌اند.

مسؤولیت نظارت بر بازار چند هزار میلیارد تومانی بازی‌های رایانه‌ای، که مستقیم با کودکان و نوجوانان این مملکت سر و کار دارد، در دوره‌ی وزارت ارشاد علی جنتی، در اقدامی کاملاً خلاف قانون و شرع، به یک بنیاد خصوصی و «غیرانتفاعی» واگذار شد و از قضاء تنها کاری که این بنیاد صورت نمی‌دهد، «نظارت محتوایی» است. از این رو شاهدیم که بازی‌هایی با محتوای کاملاً پورنوگرافیک و جنسی، در صدها هزار نسخه تکثیر می‌شود و با برچسب بنیاد «ملی» بازی‌ها رایانه‌ای توزیع می‌شود، بازی‌هایی که به جای جایزه به نوجوان یا کودک بازیکن، موقعیت‌ها و عملیات سکس مجازی ارائه می‌کند!

گزارش‌های مشرق درباره بازی‌های رایانه‌ای را اینجا بخوانید:

تهدید بازی‌های رایانه‌ای در کمین خانواده‌های ایرانی +تصاویر

فروش رسمی بازی‌های مستهجن خارجی در بازار ایران / دیجی‌کالا با چه مجوزی بازی رایانه‌ای توزیع می‌کند؟ +عکس و فیلم

از شبکه‌های اجتماعی و به طور خاص «اینستاگرام» هم نیاز به ارائه شرح خاصی نیست و فضای کاملاً یله و رها و عدم نظارت مطلق، اینستاگرام را به یک «گنداب اخلاقی» تبدیل کرده که در آن «همه» چیز تجارت می‌شود و همه چیز عرضه می‌شود و از همه دهشتناک‌تر اینکه نوجوانان به سادگی به محتوای آن دسترسی دارند. البته وزیر «جوان» ارتباطات که بلندپروازی‌های خاص خود را دارد، در حالی که روز روشن در کنفرانس ارتباطات در ژنو، گزارش عملکرد اجرای سند ۲۰۳۰ را داده، با اعتماد به نفس عجیبی منتقدان را به «دروغگویی» و شانتاژگری متهم می‌کند.

این در حالی است که طرحی موسوم به «توانمندسازی زنان» به عنوان یکی از اهداف مصرّح در هدف پنجم از سند ۲۰۳۰ به سردمداری وزارت ارتباطات در حال اجراست. توانمندسازی زنان اسم رمز عملیات فرهنگی در کشورهای مسلمان است که در کنه خود، تغییر نقش‌های سنتی زنان از جمله «مادری» و «همسری» را دنبال می‌کند و یک نوع فمینیسم تهاجمی (به سبک کشورهای اسکاندیناوی) نیروی پیشران آن است.

از گزارش اجرای سند ۲۰۳۰ به بیگانگان تا «پاسخ» دادن به حساب وزارت خارجه اسرائیل / خط قرمز وزیر جوان برای پروپاگاندا کجاست؟ + عکس و سند

زیر پوست وزارت ارتباطات چه می‌گذرد؟ / تاکتیک فرار به جلو «آذری‌جهرمی» برای عدم پاسخگویی +تصاویر و اسناد

ظاهراً برخی از مسؤولان دولتی با توجیهاتی از این دست که باید در زیر فشار اقتصادی تحریم ملت را به حال خود گذاشت و به مردم آزادی داد، هر نوع نظارت و کنترل در عرصه عمومی و اجتماعی را تعطیل کرده‌اند. اینکه همزمان با کمبودهای دوره‌ای و به شدت مشکوک و خطرناک در بازار ارزاق عمومی (از گوشت و مرغ تا پیاز و خرما و تن ماهی)، چنین ویدئوها و کلیپ‌هایی، آن هم در ابعاد وسیع در فضای مجازی تکثیر می‌شود، نشان از یک صحنه‌سازی بسیار خطرناک دارد.

اما پرسش مهمی که در پایان این مقال می‌توان مطرح کرد این است که حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی، که ملبس به لباس روحانیت است و خود را فرزند «حوزه» می‌داند، آخرین باری که از وضعیت فرهنگی جامعه و به خطر افتادن اخلاق اسلامی ابراز نگرانی کرده، چه زمانی بوده است؟