به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
علی صوفی به خبر آن‌لاین گفت: همان‌طور که آقای خاتمی گفت مردم دیگر به حرف او رای نمی‌دهند.
برداشتی از ناکارآمدی مجلس وجود دارد و همه اصلاح‌طلبان از چهره‌های اصلی مانند آقای خاتمی و چهره‌های دیگر اصلاح‌طلب به این قضیه اذعان دارند و دفاعی در برابر این ناکارآمدی ندارند که بگویند ما قوی هستیم، اما علت قضیه کاملاً مشخص است و نمی‌شد یکباره تغییر ایجاد کرد. علت این بود که ما در شرایطی وارد انتخابات ۹۲ و ۹۶ شدیم که دستمان بسته بود و شورای نگهبان تمام کاندیداهای شاخص اصلاح‌طلب از آقای هاشمی رفسنجانی گرفته تا باقی کاندیداهای اصلاح‌طلب را قلع و قمع کرد. در واقع ما را در شرایطی قرار دادند که یا باید از صحنه انتخابات خارج می‌شدیم که اوضاع بر همان پاشنه بچرخد - خارج شدن از صحنه انتخابات هم می‌توانست اوضاع را همچنان در دستان تندروهایی باقی بگذارد که کشور را به ورطه خطرناک حمله نظامی قرار داده بودند- یا آنکه اصلاح‌طلبان با همین شرایط وارد می شدند. در سال ۹۲ کاندیدای حداکثری آقای هاشمی بود و در کنار او آقای روحانی و آقای دکتر عارف قرار داشتند، به هر حال بر آقای روحانی اجماع شد و مردم هم به شدت استقبال کردند و به آقای روحانی رای دادند.
بیشتر بخوانید:
رهامی: اصلاح‌طلبان افرادی را به مجلس فرستادند که فاقد برنامه مدون بودند
وی می‌افزاید: همه اصلاح‌طلبان به فراکسیون امید انتقاد دارند. در داخل فراکسیون امید هم مثلاً اگر پای صحبت آقای عارف بنشینیم ایشان به شدت از اعضای لیست امید در مجلس گله‌مند هستند. در حال حاضر هم کار به جایی رسید که ایشان با قاطعیت تمام می‌گوید ما دیگر در آینده آن لیست التقاطی قبلی را نخواهیم بست.
کاندیدای حداقلی و حداکثری که شما مطرح می‌کنید یک بحث هویتی است. یک کاندیدای حداکثری یعنی کسی که هویت خاص آن جریان را دارد و برای آرمان آن جریان حاضر است هزینه بدهد و از منافع شخصی خودش بگذرد. اما یک نیروی حداقلی یعنی فردی که بلیطش برده و براساس شانسی که آورده وارد میدان شده و در این ماجرا هویت سیاسی قابل اتکایی ندارد..
صوفی گفت: برآورد من از مجموع نظرات این است که اصلاح‌طلبان با اقلیت حضور فعالی خواهند داشت. به‌عنوان مثال اگر ما بخواهیم در تهران ۳۰ نفر را به‌عنوان کاندیدا معرفی کنیم و اگر ۲۰ کاندیدای حداکثری شناخته شده داشته باشیم، نیاز نیست که ۳۰ نفر را معرفی کنیم، می‌توان به همین ۲۰ نفر قناعت کرد. شاید در کل کشور به جای ۲۹۰ نفر کاندیدا، ناچار به معرفی ۱۰۰ کاندیدای برجسته شویم. ما باز هم در انتخابات شرکت می‌کنیم اما تن به لیست حداقلی یا لیست ائتلافی نخواهیم داد.
اظهارات صوفی درباره نامزدهای حداقلی و حداکثری در حالی است که اولاً هاشمی مطلقاً نامزد اصلاح‌طلبان نبود و ثانیاً این طیف در کنار روحانی، عارف (معاون اول دولت اصلاحات) را هم داشتند اما چون می‌دانستند رای نمی‌آورد، مجبور شدند آویزان روحانی شوند. آنها در مجلس نیز طی ۳ سال گذشته از کمیتی برخوردار بودند که توانستند پزشکیان و مطهری را نایب‌رئیس مجلس کنند اما حمایت‌های آنها جز خسارت، خاصیتی بر زندگی مردم نداشت در عین حال باید گفت فهرست‌های حداکثری این طیف، مجلس ششم و شورای شهر اول تهران را تداعی می‌کند که اولی محل سیاست‌بازی و دهن‌کجی به معیشت مردم شد تا آنجا که هنگام تحصن و استعفاء مردم مطلقاً اعتنایی به فراکسیون اکثریت اصلاح‌طلبان نکردند. شورای شهر نیز آن‌قدر سیاسی‌کاری کرد و کارها را قفل نمود که از سوی وزارت کشور دولت اصلاحات منحل شد و مردم پس از آن به مجلسی متفاوت (مجلس هفتم) و شورای شهر دوم (اصولگرا) رای دادند.