مشرق-  حضرت امام رضا علیه السلام در پاسخ «ریان بن صلت» که می‏‌پرسد: 
آیا صاحب این امر (حکومت اهل بیت(ع) ) شمایید؟ 
می‏‌فرمایند:  
من صاحب این امر هستم، اما آنکه زمین را پر از عدل می‏‌کند همچنانکه پر از جور شده بود، من نیستم. و چگونه من با این ناتوانی جسمی که می‌‏بینی می‌‏توانم او باشم. به درستی که قائم کسی است که به هنگام قیامش در سن پیرمردان و با چهره جوانان ظاهر می‌‏شود. او از چنان قوت بدنی برخوردار است که اگر دستش را به سمت بزرگ‏ترین درختی که بر روی وجود دارد دراز کند آن را از ریشه برمی‏‌کند و اگر در بین کوهها فریاد کشد، صخره‏‌ها متلاشی می‏‌شوند. عصای موسی و خاتم سلیمان، که بر آنها درود باد، با اوست و او چهارمین فرزند من است. خداوند او را تا زمانی که بخواهد در پوشش خود غایب می‏‌سازد،

سپس او را آشکار می‌‏سازد تا زمین را به وسیله او از قسط و عدل آکنده سازد آنچنانکه (پیش از آن ) از جور و ستم پر شده بود. 

همچنین آن حضرت در پاسخ «ابا صلت هروی» که می‏پرسد: 
نشانه ‏های قائم شما به هنگام ظهور چیست؟ 
می‌‏فرماید: 
نشانه او این است که سن پیران و چهره جوانان دارد، تا آنجا که وقتی کسی او را مشاهده می‏‌کند گمان می‏برد که چهل سال یا کمتر سن دارد. به درستی که از نشانه‌‏های او این است که گذر شب و روز او را پیر و سالخورده نمی‏‌سازد تا زمانی که اجل او فرا رسد. 

پدر و مادرم به فدای او که همنام جدّم، شبیه من و شبیه موسی بن عمران است. بر او نوارهای نورانی است که از پرتو نور قدس روشنایی می‏‌گیرند.

متن حدیث: 

 «ریان بن صلت»: 
أنت صاحب هذا الأمر؟ 
أنا صاحب هذا الأمر ولکنّی لست بالذی أملؤها عدلاً کما ملئت جورا، و کیف أکون ذلک علی ماتری من ضعف بدنی و إنّ القائم هوالذی إذا خرج کان من سنّ الشیوخ و منظر الشبّان، قویّا فی بدنه حتّی لومدّ یده إلی أعظم شجرة علی وجه الأرض لقلعها ولو صاح بین الجبال لتدکدکت صخورها یکون معه عصا موسی و خاتم سلیمان علیهماالسلام، ذاک الرابع من ولدی یغیّبه اللّه‏ فی ستره ما شاء، ثم یظهره فیملوء [به] الأرض قسطا و عدلاً. کما ملئت جورا و ظلما.1

«ابی صلت هروی»: 
ما علامات القائم منکم إذا خرج؟ 
علامته أن یکون شیخ السنّ، شاب المنظر، حتّی أنّ الناظر إلیه لیحسبه ابن أربعین سنة أو دونها و إنّ من علاماته أن لایهرم بمرور الأیّام واللیالی، حتّی یأیته أجله.۲

بأبی و أمّی سمیّ جدّی، صلی‏اللّه‏ علیه و آله، و شبیهی و شبیه موسی بن عمران، علیه‏السلام، علیه جیوب النور یتوقّد من شعاع ضیاء القدس.۳

"کمال الدین و تمام النعمه، جلد ۲، ص ۳۷۶، ص ۶۵۲ و ص۳۷۰"