به گزارش مشرق، پس از پایان جنگ جهانی دوم، بارها تحلیل‌گران دفاعی، مورخان ارتش و روسای جمهور آمریکا، ارتش این کشور را تحت عنوان «مرگبارترین نیروهای مسلح تاریخ» توصیف کرده‌اند و این موضوع بین آمریکایی‌ها مبدل به بحثی کلیشه‌ای شده است. اما وبسایت آمریکایی «دیلی بیست» در گزارشی به دلایل ناکامی و شکست‌های این ارتش در جنگ‌های متعارف و غیر متعارف پرداخته است.
بیشتر بخوانید:
سناریوی سیاسی- حیثیتی- جاسوسی
«جیمز وارن» ستون نویس نشریه آمریکایی دیلی‌بیست در تحلیل خود نوشته: «طی دوران جنگ سرد، مسکو اعلام کرد قابلیت‌های نظامی هم‌رده‌ای با آمریکا دارد؛ این ادعا تا حدودی صحت داشت. اما از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی و پیروزی آمریکا بر صدام در جنگ خلیج‌فارس طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۱، تا جایی که می‌دانم هیچ دانشجوی امور نظامی، واقعیت برتری نظامی آمریکا را به چالش نکشیده است. تواناترین ارتش تاریخ، با فاصله زیادی گران‌ترین ارتش نیز هست. امسال، آمریکا حداقل ۶۵۰ میلیارد دلار جهت امور دفاعی اختصاص می‌دهد؛ این مقدار، بیشتر از مجموع بودجه نظامی هفت کشور بعد از آمریکا است.»
«دیلی بیست» سپس با مرور شکست‌های آمریکا از جنگ کره و ویتنام گرفته تا جنگ‌های افغانستان و عراق این طور ادامه داده: «با مرور این موارد، با یک سؤال مهم و عجیب روبرو می‌شویم: چرا مرگبارترین تشکیلات نظامی تاریخ، نمی‌تواند در جنگ‌هایش پیروز شود؟... شماری از تحلیل‌گران، مشکل را به فرهنگ ارتش نسبت می‌دهند. بسیاری از حریفان آمریکا در نبردهای بعد از جنگ جهانی دوم و به خصوص پس از جنگ سرد، نظامیان غیردولتی و شورشیانی ماهر و کاردان در مبارزه با ارتشیان سنتی با «جنگ‌افزارهای بی‌تناسب» بوده‌اند، نیروهای آمریکایی که با تسلیحات پیشرفته در عملیات‌های متداول و سنتی آموزش دیده بودند و سازمان‌دهی شده بودند، در این نبردها با مانع مواجه بودند. یقیناً این مسئله در ویتنام صادق بود؛ همچنین در جنگ عراق و زمانی که پس از تصاحب نسبتاً آسان بغداد، خود را در مقابله با یک آشوب پیچیده، ناتوان دیدند.»
این گزارش می‌افزاید: «دانشجویان محقق اما درباره جنگ‌های اخیر آمریکا، غرور را عاملی مهم برای توضیح شکست‌های نظامی می‌دانند. قانون‌گذاران و ژنرال‌ها مشابه هم دشمنان‌شان را دست کم گرفته‌اند؛ مخصوصاً قدرت پایداری آنها را. دومینیک تیرنی، یک محقق علوم سیاسی در این خصوص، جمله طعنه‌آمیزی گفته است: «ما قدرت را داریم اما آنها قدرت اراده را». با این حال، طبق هم‌رایی تاثیرگذار محققان روابط خارجی و مورخانی همچون اندرو باسویچ، بری پوزن و استفان والت، مشکل اصلی تنها در ارتش خلاصه نمی‌شود و آن را باید در حیطه سیاست‌ها و استراتژی کلان ایالات متحده دید.