به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
روزنامه جوان درباره سخنان اخیر روحانی در جمع مدیران وزارت خارجه نوشت: رئیس‌جمهور این روزها در سخنرانی‌های پی‌درپی از خاطرات توافقنامه ژنو می‌گوید؛ توافقنامه‌ای که در ماه‌های آغازین دولت یازدهم در سال ۹۲ امضا و مقدمه‌ای برای توافق اصلی (برجام) شد. از آن توافق و از آن برجام اکنون گزاره‌های زیادی باقی نمانده است، با این حال روحانی در مقام رئیس‌جمهور این روزها ترجیح می‌دهد مدام از خاطرات قدیمی‌اش بگوید، دلیل آن می‌تواند روشن باشد؛ دست دولت برای تشریح دستاوردها خالی است و راهی جز آویختن به خاطرات گذشته ندارد، حتی اگر از آن اتفاقات و آثارش دیگر چیزی برای ملت باقی نمانده باشد.
بیشتر بخوانید:
اعتراض ندای ایرانیان به پیرسالاری در دولت روحانی
خاطره تعریف کردن‌ها از توافق ژنو دیگر زیاده تکراری شده و کمکی به وضعیت مردم نخواهد کرد. ژنو توافقی است که اکنون اگر از مردم پرسیده شود چه بود و به کجا رسید، نه تنها پاسخی برای آن نخواهند داشت و آن را به خاطر نمی‌آورند بلکه حتماً از شما خواهند پرسید تاثیر این توافقنامه ژنو در زندگی امروز من چیست؟
روحانی چهار روز قبل از بیان سخنان مذکور در وزارت خارجه، در تبریز هم همین روال خاطره‌بازی با توافق ژنو را انجام داده بود.
دیگر حتی نقد این سخنان و راستی‌آزمایی‌شان هم اهمیتی ندارد. مردم امروز موضوعات مهم‌تری دارند که علاقه دارند به آن‌ها پرداخته شود و حتی وقتی روحانی، خلاف نظر رهبری از گفت‌وگوی تلفنی با اوباما هم دفاع می‌کند و می‌گوید «اگر وزیر خارجه کشورمان در نیویورک با وزیر خارجه آمریکا از نزدیک گفتگو نمی‌کرد و من به تلفن آقای اوباما جواب نمی‌دادم، شاید روند رسیدن به توافق به کندی صورت می‌گرفت. اینکه توانستیم در طول کمتر از ۱۰۰ روز با شش قدرت جهانی به توافق ژنو برسیم، کار بسیار سخت و دشواری بود که با تدابیر اتخاذ شده به نتیجه رسید» مردم می‌توانند بپرسند حالا که کار به تندی پیش رفت، دقیقاً به چه نتیجه‌ای رسید؟ چه چیزی اکنون در دست ماست؟
می‌شود تک تک این جملات را نقد کرد، اما یحتمل این همان چیزی خواهد بود که روحانی می‌خواهد؛ سرگرم شدن به جملات گفته شده و صرف ظرفیت برای آن که نتیجه الزامی آن غفلت از نقد عملکرد دولت در حوزه‌های دیگر خواهد بود. در واقع آنچه روحانی این روزها می‌گوید یک تحلیل فرامتنی دارد؛ تحلیلی که باید تبیین کند چرا علاقه دارد مدام از مذاکرات و توافقنامه‌هایی بگوید که دیگر اثر خارجی ندارند.
این توصیه را که می‌شود به رئیس‌جمهور کرد که به بازدید از سایر وزارتخانه‌ها هم برود، مثلاً به وزارت جهاد کشاورزی برود و از چگونگی مدیریت محصولات کشاورزی و قیمت خرید از کشاورز و قیمت رسیده به دست مشتری گزارش بدهد و خاطره بگوید! یا گزارش تقسیم‌بندی سطوح زیر کشت و نحوه برخورد با محصولات مازاد را بگوید. به وزارت صنعت، معدن و تجارت برود، به وزارت تعاون و رفاه برود، به وزارت بهداشت برود و...
مشکلات مردم زیاد است و این مدام خاطره‌گویی از برجامی که دیگر نیست، راه‌حلی برای مردم نمی‌شود. نکته مهم آن است که آنچه هم که از برجام گفته می‌شود، چندان مبتنی بر واقع نیست و در واقع دستاوردتراشی‌ها برای برجام است.