کد خبر 982982
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۰:۳۰

در حالی که ۴ برابر شدن حجم نقدینگی سرگردان در ۶ سال گذشته و سرریز شدن آن در حوزه سوداگری موجب ایجاد تورم شده، عضو اتاق بازرگانی می‌گوید بزرگ‌ترین مشکل صنعت در کشور نقدینگی است.

به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

بنابر آمار منتشره در اواخر سال گذشته، رقم نقدینگی از مرز ۱۹۰۰ هزار میلیارد تومان گذشته و بر اساس برخی پیش‌بینی‌ها به ۲۰۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. این در حالی است که رقم مذکور در سال ۹۲، حدود ۴۳۰ هزار میلیارد تومان بوده است. متاسفانه عدم مدیریت این رقم فزاینده، موجب سرریز شدن نقدینگی سرگردان به سمت سوداگری در بازار مسکن و ارز و سکه و خودرو و... شده و تورمی که گفته می شد بالای ۴۰ درصد است، دامن زده است.

بیشتر بخوانید:

فاجعه نقدینگی در دولت روحانی +جدول و نمودار


عجیب این که در همین وضعیت، محمدرضا نجفی عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی و عضو هیئت مدیره انجمن قطعه‌سازان تصریح می‌کند بزرگ‌ترین مشکل بخش صنعت، نقدینگی است.


وی به روزنامه آرمان گفت: در حال حاضر عمده‌ترین و بزرگ‌ترین مشکل ما در صنعت، نقدینگی است. متاسفانه هیچ اقدام موثری هم برای حل این مشکل بزرگ انجام نشده است. باید توجه داشت که اگر نقدینگی واحدهای تولیدی تامین شوند، بنگاه‌ها می‌توانند توان و پتانسیل خود را به کار بگیرند.


وی می‌افزاید: پیشنهاد ما این است که حداکثر یک ماه پس از تحویل کالا، پول قطعه‌ساز یا بخش‌های دیگر صنعت پرداخت شود تا چرخه تولید همچنان به حیات خود ادامه دهد. همچنین لازم است مواد اولیه مورد نیاز صنعت، با شرایط راحت‌تری در اختیار تولیدکننده قرار گیرد. در عین حال، مشکل دیگر، بدهی‌های تولیدکنندگان به طرف‌های خارجی است. بایستی این بدهی‌های قبلی و قدیمی واحدهای تولیدی، با نرخ زمان خرید مواد اولیه یا قطعات و ماشین‌آلات، تسویه شود.


نجفی همچنین گفت: به طور مسلم ما توان و پتانسیل خیلی زیادی در داخل کشور داریم و اگر واردات همچنان ادامه یابد، این پتانسیل‌ها هیچ‌گاه به منصه ظهور نمی‌رسند. بخشی را می‌شود داخلی‌سازی کرد و برای آن قانون هم وجود دارد یعنی قانون حداکثر استفاده از توان تولید داخلی که اگر به آن بها دهیم، نیاز ارزبری ما کمتر می‌شود و نیاز واردات ما نیز کاهش می‌یابد.

خاصیت دیگر آن هم این است که آنهایی که مرتبا ما را تحریم می‌کنند و آزار می‌دهند، خواهند دید که در صورت تحریم ما خودمان مشکلاتمان را حل خواهیم کرد؛‌ آنها هم ناامید می‌شوند و دیگر دنبال این روش نخواهند بود. مثال آن هم تحریم بنزین در چند سال قبل است. بلافاصله در آن زمان تمهیداتی اندیشیده شد و تمام پتروشیمی‌ها تبدیل به تولیدکننده بنزین شدند.