سرویس ورزش مشرق – در ۲۴ ساعت گذشته پس از صدور آرای کمیته انضباطی درباره متخلفان دربی ۹۰ و حواشی آن، هر دو باشگاه تهرانی نسبت به تصمیمات اسماعیل حسن زاده و همکارانش در این کمیته معترض شدند. آرایی که نه آبی ها را راضی کرد نه پرسپولیسی ها! فارغ از جزییات محرومیتها و جرایم درنظر گرفته شده، بررسی دقیق تر احکام، چند موضوع مهم را یادآوری می کند!
*واقعا عدالت برقرار شد؟
بدون جانبداری از قرمز یا آبی در بررسی افرادی که در احکام کمیته انضباطی نقره داغ شدند دو مورد به شدت توی ذوق می زد. اول عدم محرومیت امیرحسین کنعانی زادگان، مدافع تیم پرسپولیس که در اواسط بازی با شوت کردن توپ از فاصله نزدیک به جایگاه استقرار تماشاگران استقلالی جو را ملتهب کرده و باعث شد تا از همان جایگاه، استقلالی ها اشیایی را به درون زمین پرتاب کنند. این موضوع یا از یاد مسئولان کمیته انضباطی رفته که بسیار بعید است چون تیم استقلال را به دلیل همین رفتار تماشاگرانش از یک بازی خانگی محروم کردند یا موضوعی تحت عنوان "تحریک طرفداران تیم رقیب" در حیطه موضوعات مورد نظر این کمیته نبوده است! اما در سوی دیگر در دقیقه چهارم وقت اضافه نیمه دوم وقتی عارف غلامی نیمکت نشین برای جدا کردن بازیکنان حاضر در غائله درگیری، جلو رفته بود و از داور بازی کارت زرد گرفت به خاطر دست زدن برای داور ۲ جلسه محرومیت و ۲۰ میلیون تومان جریمه نقدی شد! درست به اندازه شجاع خلیل زاده که با حرکات معنادارش کاملا شخصیت و ابهت داور را زیر سوال برد.
بیشتر بخوانید:
کمیته انضباطی سرخابی‌ها را نقره داغ کرد
*محرومیت برای تخلف جا و مکان دارد؟
در آرای صادره، محرومیت ها برای لیگ برتر در نظر گرفته شده نه جام حذفی! مگر این نیست که تخلف، تخلف است و هر کس بی اخلاقی کرد باید جریمه اش را تحمل کند؟ فوتبال، فوتبال است و جام حذفی و لیگ برتر تنها اسامی است که برای تورنمنتهای مختلف قرار داده شده اند. با این تفسیر راننده ای که در خیابان تخلف می کند و گواهینامه اش توقیف می شود، می تواند راهی جاده های بین شهری شده و آنجا پشت فرمان بنشیند! شاید این ایراد به آیین نامه انضباطی وارد باشد که باید آن را تصحیح کرد!
*تجهیز ورزشگاه چه کمکی کرد؟
از روزی که لیگ به خاطر تجهیز شدن استادیوم ها به تجهیزات روز تصویربرداری و گیت های ورودی و بلیت فروشی اینترنتی یک ماه به تعویق افتاد همواره عنوان شد که ورزشگاه آزادی مجهزترین استادیوم حال حاضر ایران است! اما در همین استادیوم مثل سابق باز هم تخلف صورت گرفت و باز هم نیروی بازدارنده ای برای عدم بروز رفتارهای ناهنجار احساس نشد، سر یک بازیکن شکست و انواع و اقسام اشیاء به درون زمین پرتاب شد!
*محرومیت تماشاگرنماها شعار بود؟
مگر قرار نبود با دوربین های مداربسته ای که در سراسر استادیوم نصب شده تک تک تماشاگران حاضر در استادیوم زیر ذره بین مأموران حراست و حفاظت محیطی استادیوم باشند! اگر دوربینی روی جایگاه های روبروی جایگاه بوده و توانسته فرد پرتاب کننده سنگ به سر کنعانی زادگان را تشخیص بدهد پس چرا استقلال باید از یک جلسه همراه داشتن تماشاگرانش محروم شود؟ چرا این بلا باید بر سر پرسپولیس هم بیاید؟ مگر این همه هزینه و صرف وقت (معطلی تیم ها در شروع اولیه لیگ) برای این نبود که دیگر هیچ باشگاهی از همراه داشتن هوادارانش محروم نشود و فقط تماشاگرنماها به کلانتری های شهرها معرفی شوند تا دیگر حق ورود به استادیوم را نداشته باشند؟ پس همه این بگیر و ببندها شعاری بود!