به گزارش مشرق، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ابتدای درس خارج فقه به حدیثی از امام صادق و امام باقر علیهماالسلام اشاره کرده و فرموده‌اند:
امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) فرمودند همانا خداوند متعال به حسین (علیه‌السلام) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روزهایی که زائرینش -برای زیارت- می آیند و می روند از عمرشان محسوب نمی گردد.
اینها البته بخشی از پاداش ها است... نه اینکه خیال کنیم اجر حسین بن علی (ع) فقط همین ها است؛ از جمله اینها است که خیلی هم مهم است.
یکی اینکه حضرت فرمود خداوند متعال «عوض الحسین (ع) من قتله أن جعل الامام فی ذریته»؛ امامت، این پرچم برافراشته، این خورشید درخشان در طول همه ی تاریخ، در نسل این بزرگوار قرار داده شد، از اولاد او قرار داده شد.
«و الشفاء فی تربته»، خاک قبر او را کسی مصرف کند، شفا است، دوا است، درمان است؛ خاک، خاک است اما این خاک به برکت مجاورت آن پیکر مطهر، یک چنین خاصیتی دارد که شفا است.
«واجابة الدعاء عند قبره»، این هم یکی، در کنار قبر حسین بن علی (ع) شما دعا کنید، دعایتان مستجاب است. اواقعا دعا کنید؛ لقلقه‌ی لسان نباشد؛ بخوانید و بخواهید خدا را، خدای متعال وعده کرده است که اجابت خواهد کرد.
اینهایی که می روند این راه را پیاده طی می کنند و می رسانند خودشان را به آنجا در این پیاده روی اربعین - این حادثه ی عجیبی که این سال ها پدید آمده است - واقعا یک موهبت بزرگ الهی را خدای متعال در اختیار اینها گذاشته «ولا تعد ایام زائریه جائیا و راجعا من عمره»، این هم یکی اگر خدای متعال مثلا فرض کنید که ده هزار روز به شما عمر داده باشد، این چند روزی که در حال رفت و آمد به سمت قبر این بزرگوار هستید، جزو اینها حساب نمی شود؛ این اضافه ی بر آن تعداد روزهایی است که خدای متعال مقدر کرده که عمر شما باشد؛ این جزو آنها نیست، از عمرتان حساب نمی شود؛ این اضافه است، سرریز عمر است.
«قال محمد بن مسلم فقلت لأبی عبد الله (ع) هذا الجلال ینال بالحسین (ع) فما له فی نفسه»، محمدبن مسلم می گوید وقتی حضرت این را فرمودند، گفتم این جلالت، این عظمت، این مقام عالی، به برکت امام حسین داده می شود به این و آن، اینکه «شما اگر تربتش را مصرف کنید، بخورید، شفای شما است»، به شما یک لطفی شده است، به برکت امام حسین، این جلال و این کرامت و این عظمت داده شده است به اینها، وقتی خدای متعال به خاطر او به دیگران این جلال و عظمت را، این کرامت را لطف می کند، پس به خود او چه می دهد؟
«فقال ان الله تعالی الحقة بالنبی (ص)»، اجر خود او این است که او ملحق به پیغمبر است. خلاصه ی همه ی کرامت های الهی در عالم وجود، وجود پیغمبر اکرم است؛ خدا او را در قیامت، در بهشت، به پیغمبر ملحق می کند.
«فکان معه فی درجته ومنزلته»، در روز قیامت، امام حسین در درجه ی پیغمبر و در منزلت پیغمبر قرار می گیرد. «ثم تلا ابوعبدالله ( ع) «و الذین آمنوا واتبعتهم ذریتهم بایمان الحقنا بهم ذریتهم».
یکی از مصادیق این آیه این مورد است.۹۸/۷/۱
