به گزارش مشرق، برنامه «صبح و گفتگو» ویژه روز ولادت امام حسن عسکری (ع) در ارتباط تلفنی با حجت الاسلام عباس ابراهیمی مشاور فرهنگی مسجد مقدس جمکران و نماینده طلاب و فضلای استان بوشهر در مجمع نمایندگان طلاب و فضلای کشور از آنتن رادیو گفت و گو پخش شد.

بیشتر بخوانید

سروده‌ای تقدیم به امام عسکری(ع)

جشن میلاد امام عسکری(ع) هیأت‌ کجا برویم؟

حجت الاسلام ابراهیمی دراین برنامه بیان کرد: امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ماه ربیع الثانی سال ۲۳۵ هجری قمری در مدینه منوره متولد شدند، پدر ایشان امام هادی (ع) و مادر حضرت بانویی پارسا به نام حُدَیث بودند، حضرت شش سال امامت کردند و در ۲۸ سالگی هم به شهادت رسیدند.

وی با اشاره به شدت گرفتن سخت گیری ها به ائمه اطهار (ع) و شیعیان از زمان امام جواد (ع) افزود: اوج این سخت گیری ها در زمان امام حسن عسکری (ع) بود اما با این وجود، امام دست از مبارزه نکشیدند و شاگردان زیادی تربیت کردند بطوریکه شیخ طوسی تعداد شاگردان حضرت را تا ۱۰۰ نفر ذکر کرده است.

مشاور فرهنگی مسجد مقدس جمکران با اشاره به توجه ویژه حضرت به معیشت مردم گفت: امام حسن عسکری (ع) به دلیل محدودیت ها، بخشی از ارتباط خود با مردم را از طریق شاگردان و نخبگان و بخشی را هم از طریق نامه ها و مکاتبات برقرار می کردند.

حجت الاسلام ابراهیمی کرامت و سخاوت را از ویژگی های بارز امام حسن عسکری (ع) برشمرد و گفت: حضرت بدون اینکه کسی از ایشان تقاضا کند به مردم کمک می کردند، ما نیز باید از این ویژگی امام درس بگیریم و بدون اینکه اطرافیان از ما تقاضا کنند به آنها کمک کنیم.

وی ادامه داد: گاهی احسان های ما محدود به انفاق های جزئی می شود، درصورتیکه ما در انفاق کردن باید دیگران را مانند خود بدانیم و مشکلات همسایگان، اقوام و آشنایان را حل کنیم.

حجت الاسلام ابراهیمی با اشاره به شش ویژگی اصلی شیعیان از منظر امام حسن عسکری (ع) بیان کرد: امام در یکی از مکاتبات خود به شش ویژگی شیعیان اشاره فرمودند که عبارتند از پارسایی در دین، راستگویی در سخن، امانتداری، خوش اخلاقی با مردم، سجده های طولانی و توجه به همسایگان.

نماینده طلاب و فضلای استان بوشهر در پایان مطرح کرد: ما هم اکنون در محاصره رسانه ای دشمن قرار داریم و دشمن به دنبال کتمان کتمان حقیقت و برعکس جلوه دادن حقایق است. یکی از ویژگی های بارز امام حسن عسکری (ع) روشن کردن حقیقت در فضای محاصره ای آن زمان بود تا جایی  که حضرت نویسندگان و نخبگان را به نوشتن و روشن کردن واقعیات و حقایق تشویق می کردند.