به گزارش مشرق به نقل از مهر، روزنامه "فرانکفورتر آلگماینه" در تحلیلی نوشت: انستیتوها و سازمانهای اروپایی می خواهند قدرتمندانه از بحران مالی خارج شوند. به این ترتیب این اتحادیه خود را در مسیر هماهنگی بیشتر قرار می دهد. اما در این جا این پرسش مطرح است که چگونه یک اتحادیه اروپایی مسئولیت پذیر و هماهنگ باید شکل بگیرد زمانی که بروکسل همچنان از شهروندان اروپایی دور و بیگانه مانده است.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد: در دو سال گذشته قوانین کنترلی در اتحادیه اروپا به شدت گسترش یافته است. کشوری که بودجه اش با مشکل مواجه شود باید انتظار دخالت های کمیسیون اروپایی را داشته باشد. همچنین در زمینه سیاست آموزشی، بازار کارو مالیات نیز باید توافقات اروپایی بیشتری وجود داشته باشد. این گونه در محافل اروپایی ادعا می شود که قطار اتحادیه در مسیر هماهنگی بیشتر در حرکت است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: برای اینکه به بحران بدهی ها در اتحادیه پایان داده شود بر این مسئله تاکید می شود که امکان اعتراض دولتهای عضو به سیاستهای اتحادیه اروپا کم شود.
اما این پرسش مطرح است که چگونه یک اتحادیه اروپایی مسئولیت پذیر و دموکراتیک باید شکل بگیرد زمانی که بروکسل از شهروندان خود بیگانه و دور است. دنیای سیاست اروپایی هنوز پاسخ خوبی را برای این پرسش نیافته است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: سیاست اروپایی می گوید ما خوشبختی شهروندان اروپایی را می سازیم حتی زمانی که بر خلاف خواسته های آنها باشد.
نویسنده همچنین تصریح کرد: در پشت عدد و رقمهای ارائه شده در بروکسل یک سیستم خشن با کنترل عمومی مخفی شده است. سه سازمان بزرگ اروپایی یعنی شورا، پارلمان و کمیسیون اروپایی در دنیای شخصی خود زندگی می کنند که کمتر با سیاست های عمومی در ارتباط است.
نویسنده در ادامه به شرح کمیسیون اتحادیه اروپا و دوری این سازمان مهم اروپایی از شهروندان پرداخته و نوشت: این سازمان که به نوعی حکومت اتحادیه اروپا محسوب می شود توسط سیاستمداران اروپایی اداره می شود. کمیسرهای اتحادیه اروپا ساعتها درباره قرادادهای اروپایی بحث می کنند اما درباره خواسته ها و آرزوهای شهروندان اروپایی کمتر سخن می گویند. این مسئله که کمیسیون یک سیاست راستگرایانه یا چپ گرایانه را در پیش می گیرد به ندرت مورد انتقاد قرار می گیرد. به این ترتیب کمیسیون به صورت فراحزبی عمل نکرده بلکه بر مبنای یک روحیه مدیریتی و ریاست عمیق کار می کند.
وضعیت پارلمان اروپا هنوز بدتر از کمیسیون می باشد. در این مکان زمانی که بحث های مهم اروپایی مطرح است پارلمانی که منتخب شهروندان اروپایی است به صورت یک باشگاه لابی تحت نفوذ کمیسیون عمل می کند نه به عنوان نماینده مردم و شهروندان اروپایی. هر چقدر نمایندگان پارلمان اروپایی مدت طولانی تری را در این سمت می گذرانند به همان نسبت برای آنها بازی های قدرتی اهمیت بیشتری پیدا کرده و به همان میزان کمتر انتخاب کنندگان خود را درک می کنند.
نویسنده در بخش پایانی این مطلب نوشت: اگر سیاست اروپایی در این راستا اقداماتی را انجام ندهد که وقایع و جریانات بروکسل برای شهروندان هم قابل درک تر شود بنابراین ممکن است این اتحادیه بتواند ارز مشترک خود را حفظ کند اما ملت خود را از دست خواهد داد.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب خاطر نشان کرد: در دو سال گذشته قوانین کنترلی در اتحادیه اروپا به شدت گسترش یافته است. کشوری که بودجه اش با مشکل مواجه شود باید انتظار دخالت های کمیسیون اروپایی را داشته باشد. همچنین در زمینه سیاست آموزشی، بازار کارو مالیات نیز باید توافقات اروپایی بیشتری وجود داشته باشد. این گونه در محافل اروپایی ادعا می شود که قطار اتحادیه در مسیر هماهنگی بیشتر در حرکت است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: برای اینکه به بحران بدهی ها در اتحادیه پایان داده شود بر این مسئله تاکید می شود که امکان اعتراض دولتهای عضو به سیاستهای اتحادیه اروپا کم شود.
اما این پرسش مطرح است که چگونه یک اتحادیه اروپایی مسئولیت پذیر و دموکراتیک باید شکل بگیرد زمانی که بروکسل از شهروندان خود بیگانه و دور است. دنیای سیاست اروپایی هنوز پاسخ خوبی را برای این پرسش نیافته است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: سیاست اروپایی می گوید ما خوشبختی شهروندان اروپایی را می سازیم حتی زمانی که بر خلاف خواسته های آنها باشد.
نویسنده همچنین تصریح کرد: در پشت عدد و رقمهای ارائه شده در بروکسل یک سیستم خشن با کنترل عمومی مخفی شده است. سه سازمان بزرگ اروپایی یعنی شورا، پارلمان و کمیسیون اروپایی در دنیای شخصی خود زندگی می کنند که کمتر با سیاست های عمومی در ارتباط است.
نویسنده در ادامه به شرح کمیسیون اتحادیه اروپا و دوری این سازمان مهم اروپایی از شهروندان پرداخته و نوشت: این سازمان که به نوعی حکومت اتحادیه اروپا محسوب می شود توسط سیاستمداران اروپایی اداره می شود. کمیسرهای اتحادیه اروپا ساعتها درباره قرادادهای اروپایی بحث می کنند اما درباره خواسته ها و آرزوهای شهروندان اروپایی کمتر سخن می گویند. این مسئله که کمیسیون یک سیاست راستگرایانه یا چپ گرایانه را در پیش می گیرد به ندرت مورد انتقاد قرار می گیرد. به این ترتیب کمیسیون به صورت فراحزبی عمل نکرده بلکه بر مبنای یک روحیه مدیریتی و ریاست عمیق کار می کند.
وضعیت پارلمان اروپا هنوز بدتر از کمیسیون می باشد. در این مکان زمانی که بحث های مهم اروپایی مطرح است پارلمانی که منتخب شهروندان اروپایی است به صورت یک باشگاه لابی تحت نفوذ کمیسیون عمل می کند نه به عنوان نماینده مردم و شهروندان اروپایی. هر چقدر نمایندگان پارلمان اروپایی مدت طولانی تری را در این سمت می گذرانند به همان نسبت برای آنها بازی های قدرتی اهمیت بیشتری پیدا کرده و به همان میزان کمتر انتخاب کنندگان خود را درک می کنند.
نویسنده در بخش پایانی این مطلب نوشت: اگر سیاست اروپایی در این راستا اقداماتی را انجام ندهد که وقایع و جریانات بروکسل برای شهروندان هم قابل درک تر شود بنابراین ممکن است این اتحادیه بتواند ارز مشترک خود را حفظ کند اما ملت خود را از دست خواهد داد.
