مشرق- امام جعفر صادق علیه‌‏السلام: 

(در روز قـیـامت) خـداوند، جـلّ ثناؤه، همچنان که برادری از برادرش پوزش می‌‏خواهد، از بنده مؤمن نیازمند خود در دنیا،  عذر می‏‌خواهد و می‏‌فرماید: به عزّت و جلالم سوگند که من تو را در دنیا از سر خواریت نزد من، محتاج نکردم. اکنون این سرپوش را بردار و ببین به جای دنیا به تو چه داده‏‌ام.

او سرپوش را بردارد و گوید: با این عوضی که به من دادی مرا چه زیان اگر آنچه را در دنیا از من گرفتی.

متن حدیث:

الإمامُ الصّادقُ علیه‌‏السلام:

إنّ اللّه‏َ جلَّ ثناؤهُ لَیَعتَذِرُ إلی عَبدِهِ المؤمنِ الُمحْوِجِ فی الدنیا کما یَعتَذِرُ الأخُ إلی أخیهِ، فیَقولُ: و عِزَّتی و جَلالی، ما أحوَجتُکَ فی الدنیا مِن هَوانٍ کانَ بِکَ عَلَیَّ، فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلی ما عَوَّضتُکَ مِن الدنیا. قالَ: فَیَرفَعُ فیَقولُ: ما ضَرَّنی ما مَنَعتَنی مع ما عَوَّضتَنی؟

"اصول کافی، ج 2، صفحه 264 - منتخب میزان الحکمة، صفحه 452"