این پیشرفت آجر و آهن و جمادات است. اما سقوط آزاد بشریت است. یک نگاه ساده لوحانه این تجسم ظلم و حماقت بشر را تحسین می کند اما انسانی که ذره ای فکر کند دست هزاران کارگر آسیایی و آفریقایی را می بیند که در گرمای بالای 50 درجه قطر و در بدترین شرایط در حد بردگی کار کردند تا اسباب عیاشی و خوشی چند لحظه مشتی شیخ شکم گنده و شیخ زاده هایشان را فراهم کنند. آنهم در چه زمانی؟ زمانی که بالای میلیارد نفر انسان گرسنه روی این زمین هست که آرزوی تکه نانی را دارند. فقط پولی که برای این بنا خرج شد برای سیر کردن تمام گرسنگان آفریقا کافی بود. این همه هزینه در حالی انجام می شود که در همین کشور های عربی از سودان و موریتانی گرفته تا خود همین قطر و دوبی مردمی در نهایت فقر زندگی می کنند که البته ایرانیها هیچ گاه خبری از آنها ندارند و از این کشورها جز برجهای شیک و ماشینهای لوکسش چیزی ندیده اند. این هزینه ها در زمانی که صورت می گیرد که فقط اگر به اندازه هزینه همین ورزشگاه به مردم فلسطین کمک نظامی می شد می توانستند سرزمین خود را آزاد کنند. پس این بنا با اهرام فرعونها هیچ فرقی ندارد. هر قدر به فرعونها و شی هوانگ تی ها و داریوشها و آزتک ها و... بابت ساحتن بناهایی با عظمت احترام بگذارید در جنایات آنها شریک شده اید. تا وقتی عدالت نباشد و تا روزی که یک گرسنه و مظلوم در این دنیا باشد ساختن این بناها حرام اندر حرام است.