به گزارش مشرق، ابرستاره آرژانتینی بارسلونا وقتی دیشب در بازی تیمش مقابل اتلتیکو مادرید، هفتصدمین گل دوران فوتبالی خود را وارد دروازه حریف کرد به سمت دوربین سمت چپ دروازه اتلتیکو رفت و تماشاچیان تلویزیونی بازی را به یک بشکن و یک چشمک مهمان کرد.

بیشتر بخوانید:

تداوم ناکامی بارسلونا در شب ۷۰۰ تایی شدن مسی/ لطف اتلتیکو به رئال مادرید

این حرکت مسی قاعدتا باید به ماندگارترین تصویر بازی دیشب تبدیل می‌شد ولی این اتفاق نیفتاد. نه تنها چنین اتفاقی نیفتاد، بلکه در نهایت اوضاع به گونه‌ای رقم خورد که بارسا و هوادارانش اصلا دوست نداشتند.

درست است که بارسا همچنان به نبوغ لیونل مسی متکی است ولی حالا دیگر مسی به تنهایی برای تضمین موفقیت این تیم کافی نیست. چرا که این روزها آشوب و تنش در بلوگرانا حرف اول را می‌زند.

ترکیب اختلاف  و دودستگی در تمامی سطوح باشگاه و بحران مالی، در ترکیب با نتایج ضعیف در هفته‌های اخیر دست به دست هم داده تا تیم کاتالان حرکت در مسیر افول را آغاز کند. عدم وجود اتحاد در صفوف بارسلونا را در بازی دیشب می‌شد در تصویری دید که در نیمه اول مسابقه و در جریان وقفه آب خوردن بازیکنان دو تیم از هر دو گروه گرفته شد.

بازیکنان بارسلونا طوری در محوطه فنی تیم خود در اطراف کیکه ستین پراکنده شده بودند که انگار مشغول حفظ فاصله اجتماعی هستند. بی‌انگیزگی در چهره بازیکنان بارسا به چشم می‌خورد. اما در سوی دیگر میدان، بازیکنان اتلتیکو آنچنان دور سرمربی‌شان دیگو سیمئونه حلقه زده و به دقت به حرفهایش گوش می‌دادند که گویا آماده ورود دوباره به میدان نبرد هستند.

اما در مورد بحران مالی بارسلونا و مدیریت مالی بد و نادرست در این باشگاه، کافی است به مورد آنتوان گریزمان اشاره کنیم. بازیکنی که سال گذشته به بهای 120 میلیون یورو خریداری شد و حالا در چنین بازی حساسی، بازی‌ای که بارسا در آن محکوم به پیروز شدن بود، تنها دو ثانیه انتهای بازی را در میدان حضور داشت.

ستین در پایان بازی گفت وقتی گریزمان را به زمین می‌فرستد تعادل تیمش به هم می‌خورد. از یک نظر حق با ستین است. گریزمان برای این تیم بارسا مهره مناسبی نیست. اگر ستین تابستان گذشته سکان هدایت بارسا را به عهده داشت به احتمال قریب به یقین او را جذب نمی‌کرد. حتی والورده هم شخصا تمایلی به او نداشت. در واقع انتقال گریزمان به بارسا نه از نظر تاکتیکی و نه از نظر مالی توجیهی نداشت. این یوسپ ماریا بارتومئو بود که تصمیم گرفت گریزمان باید به نوکمپ بیاید.

مشکل بزرگ دیگر بارسلونا این است که این تیم دیگر هویت ویژه خود را ندارد. می‌توان از بارسلونایی‌ها خواست که توضیح دهند برنامه بازی‌شان در حال حاضر چیست؟ مگر غیر از این است که آنها در هر بازی امیدشان را به مسی می‌بندند که مقابل دروازه حریف جادو کرده و با نبوغ فردی‌اش حریف را مقهور کند، و در این سوی میدان هم تراشتگن مانع از فرو ریختن دروازه شود؟

درخشش ریگی پویگ در بازی دیشب نشان داد که اگر بارسا بار دیگر به لاماسیا اعتماد کند برایش چه مزایای بزرگی خواهد داشت. آکادمی‌ای که  نه تنها مسی بلکه بزرگان دیگری مثل ژاوی و اینیستا را در خود پرورش داده ولی سالها است همه مربیان بارسا به آن بی‌توجهی می‌کنند. پویگ در بازی دیشب بار دیگر بهترین بازیکن میدان بود و ثابت کرد علاوه بر تکنیک بالا، بازیکنی خوش‌فکر و شجاع و نترس است.

هواداران بارسا بعد از بازی دیشب اعتراض‌های زیادی به داوری مسابقه داشته‌اند. آنها از تصمیمات جنجالی VAR و به خصوص جریمه کردن تراشتگن به بهانه جلو آمدن از خط در زمان مهار پنالتی دیگو کاستا در نیمه اول ناراحت و عصبانی‌اند و مدعی‌اند داوری حق تیم‌شان را خورده است. ولی هواداران بارسا فارغ از تلاش برای توجیه‌تراشی، می‌دانند که هیچکس به جز خودشان در واگذاری صدر جدول به رئال مادرید مقصر نیست. بلوگرانا از چهار بازی اخیر خود سه بار به تساوی رسیده.

همانطور که انتظار می‌رود این بار هم کیکه ستین نقش سپربلای بی‌کفایتی و اشتباهات دیگران را بزی کرده و هدف قرار خواهد گرفت. در اینکه ستین در مدتی که سکان هدایت بلوگرانا را بدست گرفته در حیطه وظیفه خود موفق نبوده شکی نیست ولی اینکه او را مقصر همه ناکامی‌های بارسا بدانیم بدون شک نادرست خواهد بود. ستین از نظر تاکتیکی و مدیریتی به هیچ وجه در حد و اندازه سرمربی تیمی به بزرگی بارسا نبوده و شکی نیست که او حالا دیگر به هیچ عنوان حمایت بازیکنانش را پشت سر ندارد.

با اینحال، شکی نیست که اخراج ستین همه مشکلات بارسا را حل نخواهد کرد. چرا که مشکلات این تیم منشا و منابعی فراتر از رختکن دارد و در تمام سطوح، از رختکن تا مدیریت باشگاه رخنه کرده است. با توجه به اینکه از دوران ریاست بارتومئو بر بارسلونا یک سال دیگر باقی مانده، می‌توان انتظار داشت که وضعیت بغرنج بلوگرانا دست‌کم تا آن زمان ادامه داشته باشد.