امریکا،آمریکا بر به نیرنگ تو ...خون جوانان ما میچکد از چنگ تو

دنیای امروز عرصه جنگ نمیشه مگه ی کشوری ضعیف باشه تا کفتارها جرأت حمله پیدا کنند.نبرد قدرتها در دنیای امروز بیشتر جنبه قدرتنمایی داره و کشورها روی ازمایشها و مانورها و تجهیزات همدیگه حساب باز میکنن و ایناز یک طرف نوعی عرصه ی نبرده و از یک طرف عرصه ی بازدارندگی و مصونیت و امنیت ایجاد میکنه.کفتارها بر اساس تجهیزات و امادگی استفاده از اونها روی دیگران حساب باز میکنن پس ممکنه تجهیزات باشه اما جرأت استفاده نباشه.اگه امریکا سامانه ی پاتریوت میاره عراق در واقع یک قدرتنمایی برای دو کار انجام میده.یکی مصونیت نیروهاش در عراق که جنبه بازدارندگی داشته باشه و دیگری هم زمینه برای یک تجاوز به منافع ما را ایجاد میکنه.در واقع اماده میشه برای توقیف کشتی های نفتی در ابهای ازاد.بهترین کاری که ما میتونیم انجام بدیم اینه که یک حرکت نمایشی شبیه مانور داشته باشیم در عراق.یعنی یکسری موشک را توی اهداف مشخصی در عراق با اعلام قبلی بزنیم در حالیکه این موشکها از سامانه ی پاتریوت رد بشند اونوقت اثرش را در تصمیمات ترامپ در مورد نفتکشها میبینیم.هرچند ما برای شکست امریکا در عراق نیاز به موشک نداریم اما وقتی کسی سعی میکنه یک توهمی را به عنوان تکیه گاه اعمالش قرار بده ما باید اون توهم را بشکنیم تا طرف دچار سردر گمی نشه یابه تعبیر دیگه اشتباه محاسباتی نکنه.البته مثال پاتریوت ی پیشنهاده و مهم اصل استدلاله

هم پار چین وهم نطنز حمله هوایی بود انها با حملات سایبری پدافند را کور کردن وبعدش حمله کردن مثل حمله به نیرگاه هسته ای سوریه انفجار در نطنز به هیچ عنوان سایبری نبوده چون در نطنز مواد منفجره وجود نداشته

باید این انفجارها بیشتر شود عملیات منیف اشمر گونه باید صورت گیرد تا امریکا نتواند پاسخ بدهد

شک نکنید ده ها نفر کشته و زخمی دادن ولی لال شدن و صداش درنمیارن