به گزارش مشرق، سیدعلی موسوی درباره تساوی بدون گل تیم فوتبال استقلال مقابل تراکتور تبریز گفت: پیشبینی میکردم که این مسابقه با تساوی به پایان برسد، چون هر دو تیم از لحاظ بدنی شرایط خوبی ندارند و شاهد دیداری پایاپای بودیم. دو تیم موقعیتهایی برای گلزنی داشتند، اما از شرایط آرمانی بدنی دور بودند و با یکی دو جلسه تمرین به این مسابقه آمدند.
«تیمها خوابیده بودند و نمیشد کار تاکتیکی چندانی انجام داد.»، وی ضمن بیان این جمله اظهار داشت: تیمها از لحاظ تاکتیکی، حرفی برای گفتن نداشتند. همه بازیکنان خوردهاند و خوابیدهاند و فشاری روی آنها نبوده است. الان همه میخواهند مسابقات هر چه زودتر به پایان برسد و دیگر دنبال بازی زیبا نیستند. بدن بازیکنان هم اجازه نمیدهد، چنین هدفی داشته باشند. زمانی که تماشاگران در ورزشگاه بودند، بازیهای ما جذاب نبود. حالا که هواداران هم به ورزشگاه نمیآیند، مسابقات از حس و حال لازم افتاده است.
بیشتر بخوانید:
ماجرای بخشش دو میلیاردی منصوریان
پیشکسوت باشگاه استقلال درباره دور شدن آبیهای پایتخت از سهمیه آسیایی تصریح کرد: فکر میکنم همه تیمها در بخش بدنی مشکل دارند و کارها بیشتر روی شانس پیش میرود. بهجز پرسپولیس که تکلیفش را مشخص کرده و از سایر تیمها جدا شده، شانس بیشتر در تعیین سهمیه لیگ قهرمانان آسیا تعیینکننده است، وگرنه تیمها از لحاظ تاکتیکی و بدنی نمیتوانند به هدف خود برسند.
موسوی در ادامه گلایههای خود از وضعیت بازیکنان استقلال خاطرنشان کرد: وقتی این شرایط را میبینم، میگویم بهتر است سهمیهای نگیریم! الان تیمها شرایط لازم برای بازی کردن در لیگ برتر را ندارند، چه برسد به لیگ قهرمانان آسیا. سیستم بازیکنان ایرانی به گونهای است که بدن آنها نباید بخوابد و اگر این اتفاق بیفتد، زود آماده نمیشود. بازیکنان خارجی آماده هستند و اگر به استراحت بروند، با یک تکان به شرایط قبل برمیگردند، اما الان متأسفانه هیچ تیمی سرحال نیست.
وی در مورد شرایط شاگردان فرهاد مجیدی بیان کرد: تیم از لحاظ روحی خسته است و از حاشیهها و مصدومیت هم ضربه خورده است. اگر تیم بتواند خودش را جمع و جور کند، بر مشکلات غلبه و روی مسائل روحی و روانی بازیکنان کار کند، میتواند در دیدارهای بعدی با امتیاز از زمین خارج شود و میتوان در بازیهای بعد امیدوار بود. اگر بدن بازیکنان استقلال آماده بود، آنها میدانستند بازی با تراکتور چقدر حساس است و تا دقیقه 90 بر حریف فشار میآوردند، اما بدنها اجازه نمیدهد و بچهها نمیتوانند به هدف خود برسند.