به گزارش مشرق، فوتبال ایران مدل خاص خودش را دارد و قابل قیاس با فوتبال اروپا نیست. این تفاوت در نوع نگرش مربیان و مدیران ایرانی است که نه تنها به سود ایران تمام نشده که سابقه نشان داده به ضررشان هم بوده است.

نمونه بارز این رفتار در نوع نگرش ایرانی‌ها و اروپایی‌ها به نقل و انتقالات است که اولی تا می‌تواند خرید می‌کند و دومی اگر قیمت‌ها معقول باشد و احساس کمبود کند، دست به کار می‌شود. در یک مثالی عینی، یک مربی یا مدیر ایرانی بدون توجه به بضاعت مالی خود، سبد خریدش را تا جای ممکن پر می‌کند و حتی اگر نیازی هم نداشته باشد، دست خالی باز نمی‌گردد که مبادا کسی نگوید توان یا عرضه خریدن نداشت.

در مقابل، مربیان و مدیران اروپایی ابتدا نگاهی به تیم خود دارند و با در نظر گرفتن بودجه، نیاز و ارزش واقعی بازیکن مورد نظرشان اقدام می‌کنند و پولدار بودن، به معنای خرید کردن نیست.

* مقایسه رفتار قهرمان‌های ایران با قهرمان‌های اروپایی

برای بررسی این رفتار نیازی نیست که راه دور بروید. مقایسه وضعیت قهرمان لیگ برتر ایران و پنج لیگ معتبر اروپایی گواهی بر این مطلب است که در ایران هیچ الگویی برای رفتار در نقل و انتقالات وجود ندارد.

پرسپولیس زیر نظر یحیی گل‌محمدی و مهدی رسول پناه تاکنون هفت بازیکن گرفته و به طور کلی سه بازیکن تا این لحظه از این تیم جدا شده‌اند. این در حالی است آن‌ها به تازگی و با اختلاف زیادی قهرمان ایران شدند و طبیعتا تیم کم نقصی داشتند که توانستند به چنین موفقیتی دست یابند اما باز هم کافی نبود. در نتیجه همانطور که همه دیدند، پرسپولیس هفت بازیکن جدید به خدمت گرفته است.

بیشتر بخوانید:

شفر:چند هفته پیش قراربود طلبم را بدهند اما خبری نشد/ بررسی کنند پول نقل و انتقالات استقلال چه شد؟

در استقلال هم وضعیت به همین منوال است. این تیم نایب قهرمان شد، تا فینال جام حذفی رفت و مدیرعامل تیم هم مدعی است که این بازیکنان در حد قهرمانی لیگ برتر هستند اما در نهایت آبی ها تاکنون ۵ بازیکن جدید خریده‌اند و زمزمه جذب دو بازیکن دیگر هم وجود دارد اما فقط جدایی دو بازیکن در هاله‌ای از ابهام است که به نظر می‌رسد این دو نفر هم رفتنی نیستند.

اما تیم‌های موفق اروپایی چطور رفتار می‌کنند؟ رئال مادرید به عنوان قهرمان اسپانیا هیچ بازیکنی به خدمت نگرفته و حتی چندین بازیکن را فروخته یا قرض داده تا با وجود این همه سرمایه، از هزینه اضافی پرهیز کند. بایرن مونیخ هم همین رفتار را داشته است. آن‌ها از مدت ها قبل الکساندر نوبل و لروی سانه را گرفتند و در عوض بازیکنان قرضی مانند کوتینیو و پرشیچ را رد کردند و قرار است چند بازیکن از جمله آلکانتارا و آلابا از تیم جدا شوند.

تیم بندرنشین لیورپول هم چنین وضعیتی را پشت سر می‌گذارد. این تیم فقط سیمیکاس را جذب کرده و بیش از ۵ بازیکن را راهی تیم‌های دیگر کرده چون نیازی نداشته تیم قهرمان را عوض کند.

یوونتوس هم به جز آرتور ملو از بارسلونا که با پیانیچ معاوضه کرده، بازیکن دیگری را برای تیم اصلی خود به خدمت نگرفته است و در عوض تاکنون چهار بازیکن این تیم جدا شده اند.

حتی پاری سن ژرمن که به خریدن و ریخت و پاش مشهور است، در این فصل فقط قرارداد ایکاردی را نهایی کرد و هیچ بازیکنی را نخریده است اما بیش از هفت بازیکن شاخص این تیم جدا شدند یا در مرحله جدایی هستند.

تیم‌های اروپایی متاثر از مشکلات اقتصادی در این فصل رغبت کمتی به خرید بازیکن نشان داده اند و از طرفی نیازی به جذب بازیکن جدید ندیده‌اند اما تیم‌های ایرانی به سان کودک خردسالی که هر چه می‌بیند، مطالبه می‌کند، تا الان با بازیکنان مختلفی مذاکره کردند و با دستپاچگی مشغول خرید هستند و هیچ نشانی از حرفه‌ای شدن و رفتارهای معقولانه نشان نمی‌دهند.