به گزارش مشرق، «صادق خلیلیان» در یادداشتی درباره انتخابات آمریکا نوشت: درباره نتایج انتخابات آمریکا و راهبرد جمهوری اسلامی در قبال آن، باید به این نکته توجه داشت که تجربه چهل ساله گذشته نشان داده که چه دمکرات­ها و چه جمهوری­خواهان روی کار باشند، آنها راهبرد بلند مدتشان مهار جمهوری اسلامی و تضعیف آن است. بنابراین صرفنظر از آنچه که در آمریکا اتفاق بیافتد، مهم داشتن ابتکار عمل و اتخاذ راهبرد درست توسط جمهوری اسلامی ایران است­ که خوشبختانه به اراده داخلی و تصمیم خودش بستگی دارد که نتیجه کار را مشخص می­کند.

تجربه ۷ سال گذشته در مقابل چشم ما قرار دارد، که دولت روحانی با نداشتن ابتکار عمل و چشم­ دوختن به عنایت کدخدا (آمریکا)، هیچ دستاوردی نصیب کشور نکرد و اوضاع اقتصادی را دو دهه به عقب برگرداند. تجربه دولت روحانی در ۷ سال اخیر که هم دولت دمکرات­ها (دولت اوباما) و هم دولت جمهوری­خواهان (دولت ترامپ) روی کار بودند یکسان بود که هیچ دستاوردی در مقابل هزینه‌­های سنگینی که به کشور تحمیل شد، نداشت. به قول آقای سیف رئیس کل بانک  مرکزی دولت روحانی که در زمان اوباما اظهار داشت که هیچ چیز از توافق برجام عاید ایران نشد.

اظهارات آقای ظریف هم در مصاحبه با یک رسانه خارجی در همان ایام، بعنوان اعتراض به دولت آمریکا و جان کری که دولت ایران را فریب داده و زیر قولشان زدند، همین اعتراف را دربرداشت. در دوره ترامپ هم همین وضعیت را شاهد بوده و هستیم. بنابراین برای دستیابی به رشد و توسعه اقتصادی در کشور و برون رفت از وضع موجود باید به ابتکار عمل و اراده ملی و انقلابی داخلی متکی بود تا به نتیجه رسید؛ نه به دست و عمل طرف مقابل چشم دوخته شود.

تجربه ۴ دهه اخیر نشان می­دهد که هرگاه جمهوری اسلامی دارای یک دولت مقتدر و انقلابی بوده که با همت و شجاعت در سیاست داخلی و خارجی حرکت کرده، روند رشد و توسعه کشور به نحو بالنده ­ای پیشرفت کرده که در زمان هر حزبی، اعم از دمکرات یا جمهوری­‌خواه، که در آمریکا روی کار بودند این به اثبات رسیده است. و هرگاه دولت فاقد راهبرد انقلابی و اعتماد بنفس بوده و چشم به اقدام و قول قدرتهای خارجی داشته و توانائی‌های داخلی کشور و ملت بزرگ ایران را نادیده گرفته، در هر دولتی که در آمریکا روی کار بوده اعم از دمکرات و جمهوری­خواه، نتیجه­ای نصیب کشور نشده است که تجربه دولت آقای روحانی و اصلاح­طلبان حامی آن در ۷ سال اخیر این را به اثبات رسانده است.

بر اساس گزارش بانک مرکزی، مرکز آمار ایران و نیز بانک جهانی و صندوق بین­‌المللی پول، نرخ رشد اقتصادی کشور از سال ۹۲ الی ۹۸ به ­طور متوسط سالانه نزدیک به صفر بوده است و اقتصاد کشور در رکود بسر برده است. نامه چهار وزیری که در دولت اول آقای روحانی به ایشان اعلام خطر کردند مبنی بر اینکه اقتصاد از رکود به سمت بحران می‌­رود بعنوان یک سند موجود است درحالی­که در آن زمان دولت دمکرات اوباما روی کار بود و از سال ۹۳ به بعد هم توافقات حاصل شده بود، و البته هر چهار وزیر بعداً از وزارت کنار گذاشته شدند.

از نظر نرخ سرمایه­‌گذاری هم دولت روحانی نسبت به تمام دولت­های قبل از خودش کارنامه موفقی نداشته و نرخ سرمایه­‌گذاری در دوره ایشان کاهش یافته است. از سال ۱۳۹۲ الی ۱۳۹۸ درآمد سرانه و قدرت خرید مردم به­‌شدت کاهش یافته است و در هیچ دوره‌­ای در چهار دهه اخیر این وضعیت نامطلوب اقتصادی را مردم تجربه نکرده­‌اند. باید این واقیت را کاملاً توجه داشت که وضعیت کشور از نظر ابعاد مختلف راهبردی، تحمل تداوم راهبرد و عملکرد شکست خورده و تجربه ۷ سال اخیر دولت روحانی و حامیان اصلاح­‌طلب و کارگزارانی آن را ندارد؛ مردم انتظار دارند که با اتمام کار این دولت که چند ماه بیشتر به آن باقی نمانده است، کشور شاهد یک دولت انقلابی، شجاع، با همت و دارای ابتکار عمل اقتصادی و سیاسی مبتنی بر اراده ملی و استفاده از ظرفیت‌های متنوع بین‌­المللی با حفظ شأن و جایگاه جمهوری اسلامی باشند.

باید به دوگانه سازی­‌های شکست خوردگان سیاسی حامی دولت ناموفق روحانی و ترفندها و تحلیل­‌های سطحی و کم عمق آنان که جایگاه خود را بین مردم از دست داده­‌اند توجه نکرد. در صورت قطعیت نتیجه انتخابات آمریکا، نظام جمهوری اسلامی باید این ­را به یک فرصت تاریخی تبدیل کند و از آن نهایت استفاده را نماید؛  ابتکار عمل در اختیار جمهوری اسلامی است که دوباره کشور، با روی کار آمدن یک دولت انقلابی، مردمی، با اراده، شجاع و بالنده، در مسیر درست و رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی، که ملت با عظمت ایران برای تحقق آن صدها هزار شهید تقدیم کرده است، قرار گیرد.

چه بایدن روی کار باشد و چه ترامپ، یک موضوع باید از نظر مردم فهیم ایران و نظام جمهوری اسلامی قطعی باشد که دولتی با ویژگی­های دولت روحانی و حامیان سیاسی آن به ضرر کشور و منافع مردم است؛ آزموده را آزمودن خطاست.