به گزارش مشرق، علیرضا رضایی در خصوص تصمیمات اتخاذ شده از سوی کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد در خصوص مسابقات انتخابی اظهار داشت: انتخابی شفافیت لازم را ندارد. ماهیت کشتی ما همان چیزی است که قبلا در موردش صحبت کردیم و قرار بود تغییراتی در آن ایجاد شود اما طبق چیزی که دیده می‌شود، تغییری ایجاد نشده و باز همان حرف‌های گیج‌کننده و عدم شفافیت حرف اول را می‌زند. در هیچ کدام از اوزان شفافیت نداریم.

وی ادامه داد: شاید بگوییم سه سهمیه نگرفته‌ایم، اما وضعیت در آن اوزانی هم که سهمیه گرفته‌ایم مشخص نیست. اگر قرار است کشتی باشد همه باید کشتی بگیرند. نمی‌شود در وزن 125 کیلوگرم مسابقه نباشد و به اعزام و عملکرد بین‌المللی آنها توجه شود. آیا با یک اعزام می‌شود عملکرد آنجا را سنجید؟ یعنی قرار نیست در این وزن کشتی رودررو داشته باشیم؟ اینها غیرشفاف است و به کشتی ما لطمه می‌زند. کشتی‌گیر برنامه‌اش را نمی‌داند، نه تنها 125 کیلو که در همه اوزان بی‌برنامگی مشهود است. 

بیشتر بخوانید:

حضور کمرنگ کشتی آزاد در تورنمنت‌های بین‌المللی

رضایی نامشخص بودن روال انتخابی را نقد دیگرش به مسابقه اخیر دانست و گفت: شاید بگویند ما برنامه داریم اما این برنامه شفاف نیست. اینکه اعلام کنیم شاید در برخی اوزان دو برد از سه کشتی ملاک عمل است، درست نیست. شایدی نباید وجود داشته باشد، یا قانون برای همه هست یا نیست. همه اینها از جهت‌گیری به وجود می‌آید. من 30 سال از نونهالان در کشتی بودم و همیشه با این مسئله دست و پنجه نرم کردم. این شرایط کاملا برایم مشخص است و مطمئنا عدم شفاف بودن در تصمیمات به  کشتی لطمه زده و اعتمادسازی را از بین برده و خیلی از کشتی‌گیران دیگر به کادرفنی اعتماد نخواهند کرد. این مدل انتخابی؛ ملی نیست، میلی است.

«هیچ کشوری مثل ما مسابقه انتخابی نمی‌گذارد»، علیرضا رضایی ضمن بیان این جمله خاطرنشان کرد: روسیه در همه اوزانش 4-5 مدعی دارد و مسابقه انتخابی می‌گذارد. در آمریکا، ترکیه، آذربایجان و... هم همینطور است. تعجب می‌کنم از این سیستمی که داریم. خودمان را علامه دهر و تافته جدابافته می‌دانیم، که اگر این سیستم درست بود باید مدال‌ها را درو می‌کردیم. مدال‌های تاریخ ما را ببینید و مدال همین کشورهایی که گفتم را با تعداد مدال خودمان مقایسه کنید. اینها همه از امیال شخصی سرچشمه می‌گیرد. اگر منِ درون‌مان را بکشیم، کار بهتر پیش می‌رود. منِ نوعی اگر روزی در جایگاه ملی قرار بگیرم باید این «من» را از بین ببرم و همه را به یک چشم ببینم، مسلما به این شکل خیلی شرایط تغییر می‌کند اما متاسفانه هیچ وقت نتوانستیم این نگاه را داشته باشیم و از همان 70 سال پیش همین بوده‌ایم. می‌توانم از سرمربیان تیم ملی در این 70 سال نام ببرم که با استعداد جوانان چه کردند.