به گزارش مشرق محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: وقتی در مناظره، از رئیس کل بانک مرکزی درباره "اَبَر بدهکاران بانکی" سوال شد، او حتی در حد یک جمله پاسخ نداد. علت این طفره رفتن را نمی دانیم. اما می دانیم که مثلا یازده نفر، بالغ بر 90 هزار میلیارد تومان تسهیلات دولتی گرفته اند که از باز پرداخت آن طفره می روند. مدیران بانکی هم اغلب، شاکی شان نمی شوند!

صدها هزار میلیارد تومان تسهیلات یا ارز دولتی، در حالی تحت نظارت آقای همتی  واگذار شد که اولا دولت ادعا می کرد خزانه خالی است؛ و ثانیا خروجی این پول پاشی و ارز پاشی و حیف و میل بیت المال،

رسیدن نرخ تورم به بالای چهل درصد و گرفتاری مردم در تامین نیازهای اولیه معیشت بود. حضور رئیس بانک مرکزی در انتخابات مغتنم است. او به اعتبار  حضور موثر در دولت های روحانی، خاتمی و هاشمی، دولت و جریان سیاسی حاکم بر آن را نمایندگی می کند.

اما با وجود این واقعیت، عجیب است که همتی اصرار دارد خود را "مستقل"، "صدای سوم" و نماینده مردم گله مند جا بزند! اگر کارنامه دولت قابل دفاع است، چرا باید وابستگی خود به این طیف دولتی انکار و کتمان شود؟!

کمر مردم در همین دوره ریاست آقای همتی و در اثر زنجیره سوء مدیریت تیم اقتصادی دولت که  همتی یکی از سه پایه مهم آن است، شکست.

نقدینگی ویرانگر در دوره ایشان، از 1500 هزار میلیارد، به رقم سرسام آور 3700 هزار میلیارد تومان رسید و دلار 8 هزار تومانی، پس از رسیدن به 33 هزار تومان اکنون در موقعیت 24 هزار تومان ایستاده؛ در مقابل، قدرت خرید مردم، کاهش بی سابقه ای را تجربه کرده است.

حکما می گویند "تو اول بگو با کیان زیستی (دوستی)- پس آنگه بگویم که تو کیستی". ما نمی دانیم چرا  همتی به سوال درباره کلان بدهکاران بانکی پاسخ نداد. اما می بینیم حزب کارگزاران سازندگی

(رکود سازان تورم 49 درصدی در دولت هاشمی) چگونه بر مستقل بودن وی گواهی می دهند!

پرونده مفاسد برخی عناصر کارگزارانی در غارت شرکت رشت الکتریک و نابود کردن مجموعه ای که دو هزار کارگر در آن کار می کردند، مفتوح است.

این کارخانه 90 میلیاردی با زمین 12 هزار هکتاری، سال 82 در دوران وزارت جهانگیری، به قیمت 2 میلیارد تومان و با اقساط 13 ماهه، به همسران کرباسچی، عبدالله نوری و قبه واگذار شد.

حالا حزب اشرافی، هم حزبی خود را مستقل و صدای مردم گلایه مند جا می زند! کاش همتی  و همکارانش در دولت، طلبکار حقوق کارگران و اموال شده بیت المال می شدند؛

نه این که سازمان خصوصی سازی، ده ها شرکت و کارخانه جدید را به فهرست رشت الکتریک های حیف و میل شده اضافه کند.

درست در روزگاری که صدای کارگران و طبقات فرودست به جایی نمی رسید، سید ابراهیم رئیسی بود که در این سه سال، استان به استان و شهر به شهر  رفت، درد دل آنها را شنید، و به باز پس گیری بیت المال و بازگشایی دو هزار واحد تولیدی (از جمله همین رشت الکتریک) اهتمام کرد.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.