به گزارش مشرق، غلامحسین کاظمیان، با عنوان این مطلب که بیش از ۷۰ نوع سارکوم وجود دارد، گفت: سارکوما اصطلاح عمومی گروه گسترده‌ای از سرطان‌ها است که از استخوان‌ها و بافت‌های نرم همبندی منشأ می‌گیرند.

وی به مهم‌ترین علائم ابتلاء به سارکوم اشاره کرد و افزود: علائم اولیه سارکوم بافت نرم می‌تواند یک توده یا تورم بدون درد باشد، برخی از سارکوم ها تا زمانی که رشد نکنند و به اعصاب، اندام‌ها یا عضلات مجاور فشار نیاورند، ممکن است علائمی ایجاد نکنند به شکلی که رشد آنها ممکن است باعث درد، احساس سیری یا مشکلات تنفسی شود.

بیشتر بخوانید

از «سرطان» بترسیم یا نترسیم؟

کاظمیان، شایع‌ترین علائم سارکوم استخوان را درد و یا تورم در بازو یا پا، تنه، لگن یا پشت ذکر کرد و افزود: ناحیه متورم ممکن است در اثر لمس گرم به نظر برسد، دامنه حرکتی محدود در مفصل باشد، تب با علت ناشناخته، کاهش وزن، شکستگی استخوانی بدون دلیل مشخص و یا در اثر آسیب دیدگی جزئی یا عدم آسیب دیدگی باشد، این علائم می‌تواند نشانه بسیاری از بیماری‌های دیگر پزشکی نیز باشد بنابراین برای تشخیص قطعی لازم است در صورت بروز این نشانه‌ها فوراً با پزشک مشورت کنید.

وی با اشاره به عوارض ناشی از سارکوم ادامه داد: عوارض جراحی مربوط به محل درگیر است اما شامل عوارض عمومی عفونت زخم، عدم ترمیم زخم، آسیب عصبی یا عروقی و هماتوم یا تشکیل سروما است.

کاظمیان رایج‌ترین عوارض جانبی جراحی تومورهای سارکوم را تورم موقتی یا طولانی مدت و مزمن در اندام آسیب دیده عنوان کرد و افزود: به این عارضه" ادم" گفته می‌شود، این شرایط ممکن است برای کنترل نیاز به جوراب‌های فشارنده یا بالا بردن مداوم داشته باشد، عوارض جانبی دیگر شامل آسیب عصبی است که منجر به بی حسی در پوست و یا ضعف در اندام می‌شود. برخی بیماران نیز ممکن است به دنبال جراحی دچار درد مزمن عصبی شوند در عین حال آسیب عروقی یا آسیب به رگ‌های خونی یک عارضه غیر معمول، اما قابل توجه، در این جراحی است.

وی گفت: عوارض خاص مرتبط با این تومور، عود موضعی و یا متاستاز است به این شکل که خطر عود موضعی با میزان برداشتن سلول‌های سرطانی طی جراحی مستقیماً متناسب است، بنابراین، برداشتن گسترده سلول‌های بدخیم برای کاهش این خطر ضرورت دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ساختارهای حساس مغز و اعصاب را مورد توجه قرار داد و عنوان کرد: ممکن است بخش‌های حساس مغز پاکسازی و برداشت گسترده سلول‌های سرطانی را غیرممکن کند، به ویژه در حفره پوپلئال، بر این اساس، ممکن است لازم باشد پیوند اعصاب یا عضلات ثانویه یا هر دو به منظور اجازه دادن به برداشتن حاشیه وسیع مورد نیاز، در نظر گرفته شود.