به گزارش مشرق، طی ماه‌های اخیر مهاجران در مرزهای بلاروس و لهستان وضعیتی بحرانی را سپری می‌کنند.
به گزارش «کانورسیشن»، در سال ۲۰۱۹، زمانی که درباره ادغام پناهندگان در رومانی تحقیق انجام می‌شد، این موضوع برای رومانیایی‌ها و دیگر اروپایی‌های شرقی بی‌ربط به نظر می‌رسید.
یکی از نمایندگان پارلمان رومانی، گفت «ما آن‌ها را نمی‌بینیم؛ ما آن‌ها را در خیابان ملاقات نمی‌کنیم، آن‌ها وجود ندارند.»
بیشتر بخوانید:
پوتین: هیچ جریان مهاجرتی از روسیه به سمت اروپا وجود ندارد
۲ سال بعد، و کشورهای اروپای شرقی که در اتحادیه اروپا نیستند - صربستان، بوسنی، بلاروس و ترکیه - به استفاده از مهاجران به عنوان موضوعی علیه کشورهای عضو اتحادیه اروپا مانند رومانی، لهستان، یونان و کرواسی متهم شدند.
رومانی به دلیل تبدیل شدن به کانون ورود مهاجران در مسیر بالکان، به اصطلاح «مسیر فقرا به اروپا» و برای عقب راندن خشونت‌آمیز پناهجویان به صربستان، در صدر اخبار است و داستان‌های مشابهی در کرواسی با صدها عقب نشینی غیرقانونی مهاجران در مرز با بوسنی در حال روی دادن است.
بیشتر بخوانید:
بلاروس: اتحادیه اروپا هیچ اقدامی برای حل مساله پناهجویان نکرد
در لهستان، پلیس از گاز اشک آور و خودروهای آب پاش برای جلوگیری از عبور پناهجویان از مرز بلاروس و لهستان استفاده کرده است.
در سال ۲۰۱۵، کمیسیون اتحادیه اروپا دو تصمیم رویه‌ای برای جابجایی ۱۶۰ هزار نفری که نیازمند حمایت بین‌المللی از کشورهای خط مقدم ایتالیا و یونان بودند، به کشورهای عضو که کمترین آسیب را دیده‌اند، اتخاذ کرد؛ لهستان از شرکت در آن خودداری کرد.
به راحتی می‌توان نژادپرستی اروپای شرقی را سرزنش کرد و گفت که این منطقه‌ای همراه با بیگانه هراسی است، اما با این حال، چنین استدلال ساده‌ای تفاوت‌های بین اتحادیه اروپا و کشورهای غربی و پیشرفته‌تر آن را در مقایسه با همتایان اروپای شرقی نادیده می‌گیرد.
تحقیقات نشان داده است که کشورهای اروپای شرقی در زمینه پناهندگی در شرایط برابر نیستند.
علاوه بر این با توجه به تفاوت‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا، تقسیم مساوی مسئولیت در این اتحادیه ممکن نیست؛ مهاجران نمی‌خواهند در کشورهای عضو شرقی مانند لهستان، کرواسی یا رومانی مستقر شوند، زیرا شرایط اجتماعی-اقتصادی و سیستم‌های ادغام پناهندگان آن‌ها چیزهای زیادی را برای خود باقی می‌گذارد.
با ورود پناهندگان در سال ۲۰۱۵، اتحادیه اروپا خود را در تضاد با ادعاهای لیبرال در مورد حقوق بشر، یافت؛ ناگهان، جهان بدون مرزی که تحت جهانی گرایی تصور می‌شد - به ویژه حرکت آزاد در اتحادیه اروپا - متوقف شد.
کشورهای ثروتمند اروپایی از آن زمان کشورهای پیرامونی و دولت‌های دست راستی نوظهور خود را در خط مقدم رها کردهاند و آن‌ها را متهم به عقب راندن خشونت آمیز مهاجران و شرایط غیرانسانی در مکان‌های پذیرش کردهاند.
اتحادیه اروپا در تلاش است تا خود را به عنوان چراغی از حقوق بشر نشان دهد و همزمان خود را از مسئولیت سیاسی در قبال مهاجرانی که ناامیدانه به دنبال زندگی بهتر هستند، معاف کند؛ همچنین تلاش می‌کند کشورهای اروپای شرقی را به‌عنوان شرور نژادپرستی که حقوق بشر پناهندگان را نقض می‌کنند، نشان دهد.
اما این خود اتحادیه اروپاست که شرور واقعی در بحران مهاجران اروپای شرقی است.
