سرویس ورزش مشرق - این روزها بحث اول رسانه ها و محافل ورزشی حذف قریب الوقوع دو تیم استقلال و پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا به خاطر کسب نکردن مجوز حرفه ای است. ظاهرا این تو بمیری AFC دیگر از آن تو بمیری ها نیست و لابی و مهلت گرفتن (که البته یک مهلت سه ماهه هم گرفته شده و رو به پایان است) و به قول معروف ریش سفیدی مسئولان و مقامات ورزشی هم جوابگو نخواهد بود.

اولین وعده خصوصی سازی سرخابی ها را به یاد دارید؟

شاید اگر از هواداران قدیمی دو تیم هم بپرسید که از کی قرار است این دو باشگاه خصوصی شوند، زمان اولین وعده این موضوع را به یاد نیاورند! چند دولت و مدیران مختلف آمده و رفته اند و کماکان این قضیه در حد وعده و وعید مانده است. سالهاست گفته می شود برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا تیم ها باید ابزارهای لازم از قبیل، مالکیت مجزا و مشخص و غیردولتی، استادیوم و زمین تمرین اختصاصی، شفافیت مالی، منبع درآمد مشخص، حق پخش تلویزیونی، نداشتن شکایت خارجی و ... داشته باشند، اما هر مدیری که به این دو تیم آمده یا بهتر بگوئیم آورده شده در دوره کوتاه مدیریت خود نه تنها اقدامی عاجل و اساسی در این راستا انجام نداده بلکه بعضاً با بستن قراردادهای عجیب، بر بدهی های انباشته قبلی هم افزوده و کار گرفتن مجوز حرفه ای را سخت تر کرده است.

* برای پاک کرده صورت مسئله التماس نکنید!

در رزوهای اخیر شنیده شد که قرار است وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال برای لابی و مذاکره فوری راهی مقر AFC و مذاکره با شیخ سلمان بحرینی شوند. از تعطیل بودن این نهاد بین المللی در تعطیلات سال نو میلادی هم بگذریم و فرض را بر این بگذاریم که حتی این ملاقات در محل زندگی رئیس AFC هم صورت بگیرد، کدام عقل سلیمی این خفت و لابی التماس گونه را خواهد پذیرفت؟ آیا اگر به فرض محال مجوز حضور سرخابی ها در مسابقات امسال با مذاکره و یا حتی جعل مدرک صورت بگیرد، پاک کردن صورت مسئله مثل سالهای گذشته نیست؟ ذکر این نکته هم ضروری است که خود دخالت وزارت ورزش به عنوان یک نهاد دولتی و یا فدراسیون برای یک باشگاه از نظر قانونی می تواند محل اشکال باشد و کل فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار دهد!

* توهم توطئه ای به نام حذف عمدی استقلال و پرسپولیس!

برخی می گویند رد کردن مدارک دو تیم و گزارش کمیته صدور مجوز حرفه ای به AFC بر خلاف منافع کشور بوده و این تعمد در صادر نکردن مجوز حرفه ای برای عصبانی کردن هواداران دو تیم است، اما واقعا تا کی باید چشم خود را روی واقعیت ها ببندیم؟ اگر کمی اخبار فوتبال و ورزش ایران و علی الخصوص اخبار دو باشگاه رصد شود می بینیم روزی نیست که خبری مبنی بر شکایت فلان باشگاه و فلان بازیکن یا مربی خارجی و داخلی از این دو باشگاه به گوش نرسد و فقط باید این توهم توطئه را به یک شوخی انگاشت و گفت آن قدر پنجره دو باشگاه باز و بسته شده که هواداران و بازیکنان دو تیم به اصطلاح دو هوا شده و چائیده اند!!

* امیدواریم استقلال و پرسپولیس از آسیا حذف شوند!

نگارنده مطلب هم مثل بسیاری از هواداران واقعی و دلسوز و پیشکسوتان این دو باشگاه امیدوار است علی رغم میل باطنی و محرومیت از کسب درآمدهای خوب حضور در مسابقات آسیایی، مجوز حرفه ای این دو تیم امسال صادر نشود و یک بار برای همیشه این مشکل اگر قابل حل است ریشه ای حل شود. چون تجربه ثابت کرده برخی مواقع تا زور قانون و فشار و جریمه در کار نباشد کار پیش نمی رود. آماده و بروز شدن امکانات استادیوم آزادی برای فینال چند سال پیش آسیا در کمتر از یکماه مثالی عینی از این قضیه است که همه به خاطر داریم. قطعا این حذف در مجموع به سود هر دو باشگاه خواهد بود.

* خطری بزرگتر از حذف سرخابی ها در کمین فوتبال ایران!

البته از قضیه حذف احتمالی استقلال و پرسپولیس از آسیا که بگذریم یک خطر بسیار بزرگتر و مخرب تر در کمین فوتبال ایران خواهد بود. اوضاع فوتبال ایران چندان مساعد نیست و به‌نظر می‌رسد در آینده‌ای نه‌چندان دور احتمالا بازهم شاهد حضور کمیته انتقالی یا همان کمیته عادی‌سازی شرایط در راس آن باشیم. گفته می‌شود فیفا تا اواسط اسفندماه به فدراسیون فوتبال ایران فرصت داده تا اساسنامه جدید خود را تصویب کند، در غیر این‌صورت تصمیمات جدی‌تری در ارتباط با فدراسیون ایران اتخاذ خواهد کرد که یکی از جدی‌ترین احتمال‌ها بحث استقرار دوباره کمیته انتقالی است که فوتبال ایران یک‌بار سابقه آن‌را داشته است.

فیفا طی سال‌های اخیر تاکید زیادی بر عدم دخالت دولت در تصمیم‌گیری‌های فوتبالی داشته و در این موضوع با کشورهای مختلفی به مشکل خورده است. فوتبال ایران هم یک‌بار دچار چنین مشکلی شد و پس از اینکه توسط فیفا تعلیق شد، کمیته انتقالی مسئولیت مهیا کردن شرایط برای اصلاح اساسنامه و همچنین برگزاری انتخابات برای تعیین رئیس و هیأت‌رئیسه جدید را برعهده گرفت.

فیفا درحال حاضر روی بند یک اساسنامه فدراسیون فوتبال ایراد وارد کرده است که صراحتا تصریح دارد فدراسیون‌های تحت‌نظر این نهاد باید خصوصی بوده و زیرنظر ارکان دولتی نباشند. اخطار آخر فیفا به فوتبال ایران مربوط به پیش از انتخابات سال گذشته بود که مدیران جدید فدراسیون پس از حضور در قدرت از فیفا فرصت بیشتری طلب کردند تا بتوانند اساسنامه جدید را تصویب کنند. درنهایت فیفا تا 10 اسفند 1400 به ایران فرصت داد تا اساسنامه تصویب شده را ارسال کند که حدود دو ماه دیگر تا پایان این مهلت باقی مانده است اما پیشرفتی در روند تصویب آن در مجلس ایران صورت نگرفته است.

 از سوی دیگر اگر فیفا بخواهد همانند روالی که برای کویت اجرا کرد سختگیری شدیدی درباره ایران اعمال کند شاید این اتفاق حتی دامنگیر تیم ملی و همچنین باشگاه‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا هم بشود که می‌تواند عواقب بسیار بدتری برای فوتبال ایران داشته باشد. دو مسابقه آخر تیم ملی ایران در مرحله انتخابی جام‌جهانی در فروردین سال 1401 خواهد بود و اگر فیفا، ایران را از حضور در مسابقات بین‌المللی محروم کند شاید نتیجه این دو مسابقه به سود حریفان شود و در این صورت اگر تا پیش از آن صعودمان قطعی نشده باشد، ممکن است حضور ایران در جام‌جهانی نیز در پرده ابهام قرار گیرد. از سوی دیگر در اسفندماه فصل جدید لیگ قهرمانان نیز آغاز می‌شود که در صورت محرومیت ایران، باشگاه‌های حاضر در این تورنمنت نیز شانس حضور در این رقابت مهم را از دست خواهند داد.

به هر جهت همه خوب می دانیم اوضاع کاملا خطری شده و بهتر است دولت و مسئولان فوتبال با تعامل و البته تدبیر، این استخوان های لای زخم را زودتر بیرون آورده تا کارد به استخوان نرسیده و نیاز به یک جراحی در فوتبال و مشکلات و عواقب خطرناک آن پیدا نکرده ایم.