اعتماد به غرب جواب نمی‌دهد؛ به ما کمک نمی‌کنند و هر جا بتوانند ضربه می‌زنند؛ آنجایی که ضربه نمی‌زنند، آنجایی است که امکانش را ندارند؛ هر جا امکان داشته‌اند ضربه زده‌اند؛ این تجربه‌ی بسیار مهمّی است. مطلقاً نبایستی برنامه‌های داخلی را به همراهی غرب موکول کرد و منوط کرد،‌ چون قطعاً شکست می خورَد، قطعاً ضربه می خورَد. هر جایی که کارهایمان را منوط کردیم به همراهی غرب، ناموّفق ماندیم؛ هر جایی که بدون اعتماد به غرب، خودمان قد عَلَم کردیم و حرکت کردیم موفّق شدیم. در قضیّه‌ی هسته‌ای، آمریکایی‌ها انصافاً وقاحت را از حد گذرانده‌اند؛ واقعاً وقاحت را از حد گذرانده‌اند: جلوی چشم همه از برجام خارج شدند، حالا جوری حرف می زنند انگاری که ایران از برجام خارج شده، و جوری طلبکاری می کنند که انگار ما تعهّدات را به هم زده‌ایم! مدّت ها در مقابل این حرکت آمریکایی‌ها هیچ حرکتی از طرف ایران انجام نگرفت؛ بعد از گذشت مدّتی، با اعلام، با توجّه، برخی از تعهّدات کنار گذاشته شد؛ برخی، نه همه. آن ها به تعهّدشان عمل نکردند. کشورهای اروپاییِ همراه با آمریکا هم همین جور؛ آن ها هم از لحاظ عهدشکنی و بداخلاقی کمتر از آمریکا نیستند؛ آن ها هم مثل آمریکایند لکن در مقام زبان بازی و حرف زدن طلب کارند؛ همیشه طلب کارند. گویا این ما بودیم که مدّتها مذاکره را به مسخره گرفتیم و تعهّداتمان را زیر پا گذاشتیم و عمل نکردیم؛ این کاری است که آن ها کردند. و دولت کنونی آمریکا هم هیچ فرقی با دولت قبلی ندارد؛ یعنی همین چیزی که الان این ها در زمینه‌ی مسائل هسته‌ای از ایران مطالبه می کنند، همان چیزی است که ترامپ مطالبه می کرد، که آن روز مسئولین بالای دولتی می گفتند که امکان ندارد، عاقلانه نیست و مانند اینها. امروز این ها همان را می خواهند؛ هیچ تفاوتی نکرده. او با یک زبان می گفت، اینها با یک زبان دیگری می گویند. باید به این ها توجّه کرد. انصافاً آمریکا در پشت صحنه‌ی دیپلماسی، یک گرگ درنده است؛ ظاهر، دیپلماسی است و لبخند و حرف زدن و حرف های گاهی اوقات حق به جانب ادا کردن، امّا باطن قضیّه‌ یک گرگ، یک گرگ وحشیِ درنده که در خیلی از جاهای دنیا انسان مشاهده می کند؛ البتّه گاهی گرگ، گاهی روباهِ حیله‌گر؛ به شکل های مختلف درمی‌آید.